با یاد و نام خدا
و با درود فراوان بر قهرمانان خستگی ناپذیر صنعت نفت
آغاز می‌کنیم با نام آنکه آفریدگار جهانیان با همه رنگ‌ها و نژادهاست، اما پرهیزکاران را برترین می‌داند.
هر ملتی سرنوشت خویشتن را بر بنیان تلاش، کوشش و پاسداشتی که برای خود و جامعه خویشتن دارد، برمی‌گزیند و در راه شکوفایی آن، برنامه‌ریزی درست اندیشمندان و دولتمردان است که این تلاش‌ها را به سرانجام می‌رساند.
اما دیریست که زحمتکشان عرصه تولید به ویژه کارکنان صنعت نفت فراموش شده‌اند. آنچنان که کارمند نفت از اینکه ایشان را قهرمان تولید بنامند حس شرمساری دارند زیرا برای کسی که نتواند قهرمان زندگی خود و برآورنده هزینه‌های زندگی خود باشد، این نام به جز شرمندگی هیچ سودی برای خود و خانواده ندارد و نخواهد داشت.
سال‌هاست که چشمهای دولتمردان کور و گوشهایشان کر شده است. زبانشان به جز برای وعده‌های توخالی و دروغ در کامشان نچرخیده، و هیچگاه صدای ناله و فغان کارکنان نفت و خانواده هایشان را نشنیده‌اند. خانواده‌هایی که نیمی از سال را به دلیل مشکلات کاری کارکنان مجبورند بدون از حضور پدر خانواده سر کنند و صورت خود را با سیلی سرخ نگهدارند و برای حفظ آبروی مجموعه نفت و نظام اخم در هم نکشند.
و آنگاه که برای رسیدن به حقوق از دست رفته شان فریاد دادخواهی سر دادن با باتوم ستم فریادشان را خاموش کردند، هیچگاه ۱۲ شهریور سیاه را از خاطر نخواهیم برد.
اکنون پس از سال‌ها بی‌مهری دولتمردان زمان آن رسیده است که خاموش نمانیم، دولتمردان باید بدانند که اگر، کارکنان صنعت نفت تا کنون از قدرت همبستگی خویش برای گرفتن حق خود استفاده نکرده است، ناشی از نجابت این زحمتکشان بوده و نه هیچ چیز دیگر.
گردهمایی ۲۶ آذر آغازیست بر دادخواهی همه حقوقی که باید می‌گرفتیم و تا کنون از دستیابی از آن بازمانده‌ایم، و این آغاز راه است، تا دیگر هیچ دولتمردی بر آن نباشد که از حتی یک حق کوچک برای خانواده نفت چشم پوشی کند، ما با تمام توان در برابر ستمگران خواهیم ایستاد.
دولتمردان خوب می‌دانند که بهترین استعدادها و نخبگان جامعه و دانشگاها را برای صنعت نفت جذب کرده‌اند، پس یک نخبه به اندازه استعدادش برای گرفتن حقش تلاش خواهد کرد و همه راه‌ها را یکی پس از دیگری خواهد آزمود، پس برآن نباشید که ما در پی آزمون‌های دیگر بفرستید، زیرا سخت پشیمان خواهید شد.
بنابراین نیاز است وزارت نفت بجای بکار گماشتن دستگاه زیان‌رسان مشاوران ناآگاه، که جایگاه اندیشمندان را اشغال کرده‌اند و در اجرای قانون سنگ اندازی میکنند، در اندیشه برطرف کردن نگرانی‌های کارکنان نفت باشند، زیرا یک سازمان بهره‌ور زمانی به راندمان درست خود میرسد که کارکنان آن نگران گذران زندگی خود نباشند.
نگرانی‌های ما را دریابید پیش از انکه نگرانی‌های ما باعث پشیمانی شما گردد.
۱- اجرای درست قانون و ظایف و اختیارات صنعت نفت موسوم به ماده ده، بصورت کمال به گونه‌ای که همه کارکنان از آن سود ببرند، با پرداخت کامل بک‌پی و همچنین اصلاح حقوق پایه بر اساس تورم افسار گسیخته.
۲- بررسی وضعیت صندوق بازنشستگی نفت و کوتاه کردن دستهای پیدا و پنهانی که نه برای آینده کارکنان که فقط برای پرکردن جیب‌های خود مشغول زد و بند می‌باشند.
۳- پیشگیری از بکارگیری مدیران وارداتی و سفارشی و رانتی که از مجموعه‌های دیگر به صنعت نفت وارد شده و بعلت نداشتن شناخت از صنعت نفت بزرگترین عاملان وضع موجود می‌باشند.
۴- افزایش چشمگیر سطح کیفی و ارائه خدمات مناسب در بخش بهداشت و درمان نفت به نحوی که شایسته کارکنان فرهیخته نفت باشد.
۵- اصلاح مالیات نجومی و بازگرداندن آنچه تاکنون به ناحق و بر اساس سلیقه‌ای شخصی از کارکنان کسر شده است.
۶- مخالفت شدید با قرار گرفتن وزارت نفت در زیر چتر خدمات کشوری، زیرا صنعت نفت موتور اقتصاد کشور است، و برای توسعه و سرعت گرفتن نیاز به انرژی بهینه دارد، کارمند نفت باید مزد تلاش بالای خود را دریافت نماید.
بنابراین از تاریخ ۲۶ آذر ۱۴۰۱ به مدت یک هفته چنانچه موارد یاد شده به صورت کامل انجام نگیرد، به گونه‌ای که موارد مالی در کارت حقوق مشاهده نگردد و در سایر موارد نشست نامه وزارتی ارائه نگردد، سومین گام از اعتراضات مدنی و صنفی را در پی خواهد داشت.
از تریبون دادخواهی کارکنان صنعت نفت، از همه کارکنان دادخواه صنعت نفت سپاسگزاریم، و تلاش آنها را برای دریافت حقوق از دست رفته را ستایش می‌کنیم.
باز هم می‌آییم
با سپاس فراوان
شورای هماهنگی و همبستگی کارکنان و بازنشستگان رسمی صنعت نفت ایران
دوشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۱
