دنا شیبانی و محمد خیوه دو ورزشکار شیرازی با سپردن وثیقه ۴ میلیارد تومانی و بطور موقت تا مشخص شدن رأی دادگاه از زندان آزاد شدند. سه وزرشکار دیگری که در پرونده مشابه یک ماه پیش بازداشت شده بودند همچنان در زندان هستند.
محمود طراوت‌روی وکیل دادگستری در ایران اعلام کرده که محمد خیوه ورزشکار شیرازی به قید وثیقه آزاد شده. دنا شیبانی ورزشکار دیگری که در همین پرونده متهم شده بود هم با سپردن وثیقه آزاد شده است. این دو ورزشکار با سپردن وثیقه چهار میلیارد تومانی آزاد شده‌اند.
ماه گذشته پنج ورزشکار در شهر شیراز در رابطه با پرونده بمبگذاری در این شهر و حمله به شاهچراغ بازداشت شدند. اشراق نجف‌آبادی مربی دوچرخه‌سواری، محمد خیوه کوهنورد و طبیعت‌گرد، حسام موسوی مربی سنگ‌نوردی، دنا شیبانی مربی اسنوبرد و گرافیست، و امیرارسلان مهدوی مربی اسنوبرد، در پرونده‌ای مشترک به «بمبگذاری» در شیراز متهم شده‌اند.
خبرگزاری تسنیم، وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۲۲ آذرماه ۱۴۰۱ اعترافات اجباری این پنج ورزشکار را در حالیکه با چشم‌بند مقابل دوربین نشانده شده بودند با عنوان «پشت پرده عملیات بمبگذاری» منتشر کرد.
پخش اعترافات تلویزیونی پنج ورزشکار که در میان بخش قابل توجهی از جوانان شیراز، چهره‌های شناخته شده‌ای هستند بار دیگر سناریو نخ‌نمای نهادهای امنیتی را به نمایش گذاشت. پس از آن تناقض‌هایی در گزارش‌های مرتبط با این پرونده و اعتراف‌گیری از متهمان پرونده منتشر شد.
وبسایت «فکت‌نامه» به راست‌آزمایی گزارش رسانه‌های حکومتی و محتوای اعترافات اجباری و اظهار نظر مقامات محلی پرداخته و نوشته که در رسانه‌های وابسته به جمهوری اسلامی درباره «کشف مواد منفجره با قدرت تخریب بالا صحبت شده»، در حالی که «مقام‌های محلی همان ابتدا بمبگذاری را رد کرده و گفته‌اند موضوع در حد کشف مایعات قابل اشتعال و بعضی ملحقات و احتمال حریق یا انفجار محدود بوده است.»
مقایسه اعترافات متهمان با گزارش‌های رسانه‌ها نیز حاوی تناقضات است. در اعترافات اجباری پخش شده از متهمان، آنها از «اکلیل و سرنج و هفت لیتر بنزین با قدرت انفجار محدود» مطرح می‌شود، اما رسانه‌های حکومتی به «مواد منفجره با قدرت تخریب بالا» اشاره کرده‌اند که «قرار بوده شهر را منفجر کند!»
همچنین در اعترافات اجباری یکی از متهمان «محل بمبگذاری مقابل استانداری شیراز» ذکر شده، اما «در سایر گزارش‌ها، صحبت از بمبگذاری در معالی‌آباد حوالی میدان احسان است.» فاصله این دو نقطه «۲ ساعت و ۱۰ دقیقه پیاده است!»
از سوی دیگر رسانه‌های حکومتی از کشف «مواد منفجره در یک کیف» به همراه «بمب‌گذار» سخن گفته‌اند، اما «در اعترافات صحبت از حمل مواد منفجره در کیسه زباله بزرگ است.»
عرفان نجف‌آبادی برادر اشراق نجف‌آبادی نیز در گفتگو با روزنامه «شرق» در رابطه با پخش اعترافات اجباری گفته که وقتی هنوز کیفرخواستی صادر نشده، اتهامی اثبات نشده، دادگاهی وجود نداشته، چرا و چطور از این ۵ نفر فیلمی تحت عنوان «اعتراف» منتشر می‌شود؟
برادر اشراق نجف آبادی می‌گوید اتهامی که به برادرش زده شده نه تنها شوکه‌آور که خنده‌دار بوده است: «وقتی شنیدم از او به عنوان سرتیم بمبگذاری و هدایت‌کننده اعضا نام برده شده، شوکه شدم و حتی آنقدر از تصورات و ذهنیت‌اش دور بوده که خندیدم. مثلا اگر می‌گفتند این بچه‌ها دور هم جمع شدند تا یک حرکت نمادینی انجام دهند، نگران می‌شدم که شاید اتهاماتی مثل اجتماع و تبانی برایشان در نظر دارند اما اتهام بمبگذاری واقعا من را شوکه کرد».
عرفان نجف‌آبادی افزوده که «این بچه‌ها و خانوداه‌هایشان سابقه مشخصی دارند، یک نفرشان فرزند شهید است. پدر من و اشراق رزمنده و مسئول تیم تعمیر و نگهداری پل خیبر در زمان جنگ بوده است.»
وی همچنین می‌گوید به نظر می‌رسد که دو بار نهادهای امنیتی وارد خانه پدریشان شده‌اند. یکبار، یکی دو روز بعد از بازداشت اشراق بوده . دفعه دوم– احتمالا حوالی سوم آذر- اما به چیزی دست نزدند و خانه بهم ریخته نبوده است. هر دو بار کسی در خانه نبوده و دفعه دوم پدر اشراق از باز بودن در اتاق او و خیس بودن خاک گلدانش متوجه می‌شود، کسی وارد خانه شده‌است. بعد از آن در مکالمه‌ای اشراق به او می‌گوید که برای فیلمبرداری به خانه آمده‌اند. در هر دو تماس اما اشراق به پدرش نمی‌گوید که کجاست یا نهاد بازداشت کننده کدام نهاد امنیتی است.
اما نکته جالبی که از سوی برادر اشراق نجف آبادی هم تأیید شده اینست که متهمان این پرونده، نه در عملیات بمبگذاری و فعالیت مسلحانه، بلکه با نوشته شدن «آزادی» در کوه «دراک» شیراز در ارتباط بوده‌اند!
عرفان نجف آبادی گفته که «گویا یک گروه مجازی بوده که همه این بچه‌ها و خیلی دیگر از کسانی که در حوزه‌های مختلف ورزشی فعالیت دارند، در آن عضو بودند. خاطرتان باشد آبان امسال روی کوه «دراک» شیراز کلمه «آزادی» را حک کردند که در فضای مجازی ویدئوی آن خیلی دیده شد. گویا در این گروه بر سر این موضوع درگیری‌های لفظی پیش می‌آید. گفته شده برخی می‌خواستند این نوشته پاک شود، فراخوانی دادند و بعضی کوهنوردان رفته و برخی نرفته‌اند و خلاصه بر سر این موضوع اختلاف نظری پیش می‌آید. نقطه اشتراک این بچه‌ها همان گروه است.»
آنقدر بازداشت اشراق برای خانواده‌اش دور از انتظار بوده که پدرشان اوایل می‌گفته «مطمئنم موضوع با ریش‌سفیدی حل می‌شود» به همین دلیل هم تا ۱۰ روز اول اطلاع‌رسانی در مورد بازداشت اشراق صورت نمی‌گیرد تا اینکه بالاخره عرفان تصمیم می‌گیرد از طریق توییتر خبر بازداشت برادرش را عمومی کند. اما اینکه چرا بازداشت اشراق خیلی دور از انتظار بوده در روایت برادرش از حال و هوای اشراق مشخص است. عرفان تعریف می‌کند که «اشراق اصلا سیاسی نبود. درواقع نمی‌شود که کسی اینجا زندگی کند و سیاسی نباشد اما اهل اینکه فضای سیاسی را به صورت جدی دنبال کند، نبود. شاید منتقد وضع موجود بود اما حتی آنقدر که من پیگیر حوادث روز بودم، او پیگیر نبود. حتی نمی‌دیدم در حد یک استوری اعتراضی فعالیتی داشته‌باشد.»
حالا دو متهم این پرونده با وثیقه سنگین چهار میلیارد تومانی آزاد شده‌اند اما همچنان اشراق که در سناریو نهادهای امنیتی «سرتیم عملیات» معرفی شده و حسام موسوی و امیرارسلان مهدوی در بازداشت هستند. در آنسوی دادگاه‌های ضدعدالت و فریبکار جمهوری اسلامی، مردم سناریوی نهادهای امنیتی درباره این پنج شهروند جوان را باور نمی‌کنند.
تکرار سناریو نخ‌نمای جمهوری اسلامی؛ پنج ورزشکار به عنوان متهمان بمبگذاری در شاهچراغ معرفی شدند
پیشتر خبرگزاری تسنیم همزمان با پخش ویدئوی اعترافات اجباری این پنج نفر نوشته بود که «اشراق به عنوان سرتیم این گروه تروریستی و مسئول عملیات نیز گفت: برای این عملیات مواد منفجره را تهیه کردم و همه چیز را برای انجام عملیات مهم فراهم کرده بودیم. قرار بود انفجار مهمی داشته باشیم که بازداشت شدیم. ارسلان به عنوان یکی دیگر از اعضای این گروه تروریستی و بمب‌گذار اصلی نیز گفت: وقتی بمب آماده شد در داخل ماشین من گذاشتند و بعد از تهیه بنزین، قرار شد به عنوان زباله‌گرد برای اینکه مامو‌ران به من شک نکنند محموله را در کیسه‌ای گذاشتم و به سمت میدان احسان حرکت کردم. از میدان احسان وارد معالی‌آباد شدم که یک بسیجی جلوی من را گرفت و گفت در داخل پلاستیک چی داری که بلافاصله دستگیر شدم. عقلم درگیر نبود و احساساتی عمل کردم.»
اعترافات احسان نیز از سوی تسنیم اینگونه روایت شده است: «احسان از طراحان عملیات بمبگذاری نیز درباره علت انتخاب میدان احسان و معالی‌آباد برای بمبگذاری نیز گفت به علت اینکه این میدان بیشترین دوربین را دارد و در روبه‌روی استانداری قرار داد اخبارش بیشتر منتشر می‌شد.»
حمله مسلحانه در شاهچراغ شیراز روز چهارشنبه ۴ آبان‌ماه سبب زخمی و کشته شدن شماری از شهروندان شد. شماری از مقامات و رسانه‌های رسمی و نزدیک به حکومت، بطور گسترده این اقدام را به «دشمن» و به خیزش سراسری که از ۲۶ شهریور آغاز شده نسبت دادند.
جمهوری اسلامی بلافاصله پس از حمله تلاش کرد داعش را مسئول این حمله معرفی کند اما جالب اینکه در سناریو جدید که پنج ورزشکار قربانی آن هستند، هیچ نامی از داعش در اعترافات آنها دیده شنیده نمی‌شود!
اینهمه در حالیست که افکار عمومی از نخستین لحظاتی که این حمله رخ داد، جمهوری اسلامی را عامل و مجری آن معرفی کردند که با انگیزه «تروریستی» جلوه دادن اعتراضات شهروندان و پایان دادن به خیزش مردمی چنین جنایتی را مرتکب شده است.
همچنین آمارهای ضد و نقیضی درباره تعداد مجروحان و جانباختگان این حمله ارائه شد. وزیر کشور از کشته‌شدن ۱۳ نفر و زخمی شدن ۴۰ نفر خبر داده بود؛ روزنامه کیهان و روزنامه ایران، رقم کشته‌شدگان را ۱۵ نفر و زخمی‌ها را ۲۳ نفر اعلام کردند. روزنامه جوان هم تعداد زخمی‌ها را ۲۷ نفر نوشت و روزنامه جام‌جم از ۱۵ کشته و ۱۹ زخمی خبر داد. روزنامه آفتاب هم کشته‌شده‌ها را ۱۳ نفر و زخمی‌ها را ۲۱ نفر عنوان کرد!
کیهان لندن پس از این حمله در گزارشی نوشت که بر اساس اولویت‌بندی‌های کلاسیک، روش‌های مختلفی برای عملیات روانی جهت مهار اعتراضات و «ایجاد سپر بلا» با قربانی کردن عوامل خودی و یا مردم وجود دارد. چنین اقداماتی همواره از ترفندهای جمهوری اسلامی و حکومت‌های مشابه بوده است از جمله در مورد بمبگذاری حرم امام هشتم شیعیان در مشهد (۳۰ خرداد ۷۳) که در آن ده‌ها تن کشته و زخمی شدند، گفته می‌شود که خود رژیم آن را مرتکب شد.
