دکتر رضا سعیدی فیروزآبادی – هیچ نظام اقتدارگرایی، استقلال نهادهای مستقل را بر نمی‌تابد. نظام جمهوری اسلامی نیز از این قاعده مستثنا نیست و از همان ابتدای استقرار به سرکوب دگراندیشان به ویژه پزشکان پرداخت. جامعه پزشکی از اولین اقشاری بودند که در برابر این استبداد ایستادند. کشتن و اعدام پزشکان نواندیش از ابتدای استقرار این نظام آغاز شد. قتل دکتر سامی و یا اعدام دکتر دانش در زندان را از این موارد می‌توان برشمرد. در ادامه سیاست‌های سرکوب، بسیاری از پزشکان و اساتید دگراندیش دانشگاه‌های پزشکی از کار اخراج شده و عناصر وابسته به رژیم جای آنها را پر کردند.
از نقاط پررنگ مبارزه پزشکان با استبداد، می‌توان به اعتصاب پزشکان در سال ۱۳۶۵ و انحلال سازمان نظام پزشکی اشاره کرد. پس از استقرار حاکمیت جمهوری اسلامی در سال ۱۳۵۷، حاکمیت که استقلال هیچ نهاد مستقلی را بر نمی‌تابید، در صدد کنترل سازمان نظام پزشکی که یک نهاد مستقل در حمایت از حقوق بیماران و پزشکان بود برآمد. از آنجا که افراد وابسته به حکومت در انتخابات نظام پزشکی توفیق نیافته بودند، حاکمیت اقدام به انحلال سازمان نظام پزشکی نمود. پزشکان در اعتراض به این عمل، به یک روز اعتصاب دست زده و از درمان بیماران غیراورژانسی امتناع کردند. این اقدام اولین مبارزه صنفی با استبداد در تاریخ پس از انقلاب ۱۳۵۷ بود. حاکمیت نیز با دستگیری و تبعید پزشکان معترض، به سرکوب آنان پرداخت. پس از چند سال ریاست انتصابی افراد بر سازمان نظام پزشکی و تغییراتی اساسی در اساسنامه آن، حاکمیت این نهاد را به سازمانی کاملاً وابسته به نظام تبدیل کرد.
در اعتراضات سال ۱۳۸۸ نیز روند فشار بر پزشکان ادامه یافت و منجر به قتل دکتر نوربخش و دکتر رامین پوراندرجانی که در صدد افشای جنایات نظام برآمده بودند، گردید.
با اوج گرفتن بلای جهانی کرونا، بسیاری از پزشکان و کادر درمان در ایران خواستار ورود واکسن‌های علمی و معتبر به ایران بودند که با سخنرانی غیرعلمی رهبر نظام جمهوری اسلامی مواجه شدند. به دنبال این دخالت غیرعلمی و سیاسی در زمینه پزشکی و سلامت، در کمال تعجب بیش از هزار تن از پزشکان وابسته به نظام بیانیه در حمایت از این سخنان منتشر کردند. در همین حال چند نهاد غیرعلمی وابسته به حکومت، از تمایل و توانایی خود برای تولید واکسن بومی کرونا خبر دادند. در نهایت «بنیاد برکت» واکسن کرونای خود را به بازار ایران عرضه کرد. این در حالی بود که مستندات ارائه شده توسط «بنیاد برکت» در راستای میزان اثربخشی این واکسن با ایرادات جدی علمی از سوی برخی پزشکان و محققان مواجه شد که در فضای ایران اجازه نشر و بحث نیافت. در نهایت واکسن‌های چینی و روسی وارد بازار ایران شدند. در نتیجه این اقدامات بیش از صد هزار نفر از شهروندان ایرانی از جمله بیش از ۶۰۰ نفر از پزشکان و پرسنل کادر درمانی جان خود را به دلیل بیماری کرونا از دست دادند بطوری که ایران بیشترین میزان مرگ و میر کادر درمان به نسبت جمعیت را در جهان به دست آورد.
در اعتراضات سال ۱۴۰۱ نیز پزشکان به دنبال درمان معترضان مورد تهدید و فشار حکومت واقع شدند. به دنبال این امر بسیاری از پزشکان در شهرهای تهران شیراز و اصفهان تجمع کردند که مورد حمله نیروهای سرکوبگر نظام قرار گرفتند. در پی این اعتراضات دو پزشک به نام دکتر حمید قره حسنلو و دکتر ریگی به اعدام محکوم شدند. قتل فجیع دکتر یلدا رستمی پزشکی که مخفیانه به مجروحین خیزش اخیر یاری می‌رساند، آخرین خبری بود که جامعه را در بهت و حیرت فرو برد.
این در حالیست که حق ارائه خدمات پزشکی به مصدومان از اصول اولیه اخلاق حرفه‌ای است که حتی در کنوانسیون ژنو بر آن تاکید شده است.
امروز بر تمامی انجمن‌های پزشکی و پزشکان مستقل در سراسر گیتی است که در همبستگی با پزشکان و ملت ایران همصدا شوند.
*دکتر رضا سعیدی فیروزآبادی پزشک متخصص پیوند اعضا و عضو کنونی هیئت هماهنگی پروژه ققنوس ایران است.
♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.
