آقای دکتر فرهاد میثمی عزیز
با درود
در زمانه‌ای که برخی در پی عافیت و منفعت خویش، سکوت کرده‌اند و برخی که صدای‌شان به پشتوانه رسانه‌های رنگارنگ، بلند است چنان سودای قدرت و شهرت دارند که از وابستگی به دیگرقدرت‌ها، پشت پا زدن به منافع مردم و تخطئه‌ی یکپارچگی سرزمین ابایی ندارند، شما با شجاعت و ازخودگذشتگی و به‌دور از هیاهو، بازتاب راستین فریاد پر طنین ملتی شده‌اید که از زاهدان تا آذربایجان، دریغ ندارند که جان خود را فدای ایران کنند. شمایی که همیشه در کنش و منش خود ضمن ایستادگی بر اصول، به‌جای برجسته کردن «من»، به‌دنبال برکشیدن «ما»، و به‌جای «ویرانی» خواهان «ساختن» بوده‌اید.
«امساک در غذا خوردن» آن‌هم نه برای رسیدن به حقوق خود که برای احقاق حق دیگر هم‌وطنان، به‌راستی بالاترین مرتبه از دگرخواهی و کنشگری اخلاقی است. ما ضمن پشتیانی از راه شما و خواسته‌های به حق‌تان که مصداق برجسته‌ی شعار «زن زندگی آزادی» است، در کنار سایر نویسندگان و هنرمندان، با فروتنی از شما می‌خواهیم حالا که تن نحیف‌تان، با قدرت و صلابت صدای حق‌جویی و آزادی‌خواهی شما را به گوش همگان رسانده‌است، با در نظر گرفتن احساسات و عواطف جمعی و به حکم «دیگردوستی موثر»، با پایان دادن به این اعتصاب غذا، از تن و جان خود مراقبت کنید که این سرزمین اکنون به وجود فرزندان دلیر، اندیشمند، نیک‌نفس و ایران‌دوستی چون شما بیش از همیشه نیازمند است.
سازمان نویسندگان و هنرمندان جبهه ملی ایران
تهران-پانزدهم بهمن ماه ۱۴۰۱
