گیتی پورفاضل – بایدسپاسگوی همه یکدست‌ها باشیم که چنین یکدستی را به مردم ایران ارمغان آورده‌اند؛ امروز از نوک هِرَم تا پایه همه یکدست است؛ از مجلس و شوراهای شهر و شهرداری‌ها گرفته تا همه‌ی ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی و نیز خصولتی‌ها همه و همه به پیروی از نوک هِرَم تا پایین یکدست‌اند . داشتن دو دست دردسر است چون اگر بهم کوبیده شوند آوازی بر می‌خیزد که خوشایند گوش فرمانروایان بی‌چون نیست؛ می گویید نه آزمایش کنید؛ دو دست‌تان را بهم بکوبید شاید آهنگی که از آن برمی‌خیزد برایتان شادی‌آور باشد ولی برای فرمانروایان یکدست بدآهنگ است؛ برای همین دست زدن و هورا کشیدن در جاهایی که باید پرهیز داده می‌شود و بجایش گوشزد می‌شود که صلوات بفرستید.
ولی آنچه شگفت‌آور است با آنکه فرمانروایان مسندنشین چه با دستار و ردا و چه بی دستار و بی ردا در نخستین روزهای یکدست شدن بانگ می‌زدند که سرانجام ما پیروز شدیم و از این پس خواهید دید که چگونه همه گره‌های زندگی مردم باز خواهد شد و فرشته‌های آسمانی و پرندگان ابابیل به یاری‌مان خواهند شتافت و دشمنان را به واپس خواهند راند و بهشت را هدیه خواهند کرد، مردمی که سال‌ها در دوزخ زندگی سختی داشتند خندان شده و به امید فرداهای نیامده دل بستند اما فرداها آمدند و رفتند نه از فرشتگان خبری شد ونه از پرندگان ابابیل و همچنان در دوزخ مانده و امیدشان بر بال‌های ابابیل پَر کشید.
اینک مردم با دودست بر سر مانده‌اند با خود می‌گویند مگر می‌توان با یک دست کاری انجام داد سیاستمداران کشورهای پیشرفته دو دست دارند و دست‌های دیگر را هم به یاری می گیرند اما همچنان در کار خویش وامانده‌اند که چگونه و با چه برنامه کارآ اقتصادشان را رونگ (رونق) بخشند تا مردم‌شان خوشنود گردند ولی ما مردم به فرمانروایان یکدست و واپسمانده که هنوز در روزگار نخست اوج‌گیری تازیان که چکاچک شمشیرهایشان گوش هفت آسمان را کَر کرده بود ایستاده و بر دهل آنان می‌کوبند تا بتوانند کشور را سامان بخشند؛ اینک با رو شدن همه بیهوده‌گویی‌های یکدستان مردم دریافته‌اند که:
ا- نباید چشم‌شان را به دو چاه بدوزند تا یکی از آن دو برآید و داد را باشمشیر و خون بگستراند.
۲- باید نه تنها از دو دست خود بهره گیرند که از دست‌های یاری‌رسان نیز یاری را بپذیرند تا بتوانند گره‌های کور این چهل و چهار سال را باز کنند و به شخص یا اشخاصی چشم دوزند که این کشور را دوست دارند و دلشان آکنده از مهر این بوم و بر کهن است.
۳-هر که را برگزیده‌اند اهل گفتگو و رایزنی با مردم باشد و از هرچه به سود کشور آسیب می‌رساند پرهیز کند.
۴- با زمانه امروز هماهنگ و با ریزه‌کاری‌های سیاست آشنا باشد ودر بزنگاه‌ها از سود ملی کشور پاسداری کند.
۵- بَرماند (میراث) نیاکان را گرامی دارد و از چپاول بیگانگان جلوگیری کند.
پس هوده همه آنچه نوشته شد این است که با دو دست می‌توان کارها را به پیش بُرد ولی با یک دست نه و هرگز.
