هما احسان – گرفتاری و تبعیض و تحقیر زن بطور کلی در جهان از آنجا آغاز میشود که ادیان ابراهیمی ظاهر می‌شوند؛ به این ترتیب تلاش زن برای رسیدن به تساوی حقوق و برابری، تلاشی است دیرینه.
هر سال از سوی کمیته جهانی روز زن شعاری برای ۸ مارس انتخاب میشود و شعار امسال این است: «برابری را در آغوش بگیر».
هرچند روز جهانی با اعتراضات زنان کارگر در سال ۱۹۰۸ میلادی آغاز شد، ولی امروز دیگر زنان صرفا با هدف افزایش مزد کارگران زن فعالیت نمی‌کنند و درخواست‌شان نه از مردان بلکه از خود زنان است که تساوی حقوق را بپذیرند. از اینجاست که با پذیرش آن برای به دست آوردنش هم می‌کوشند.
تعیین یک روز به نام زن به منظور جلب تفکر و توجه کل جامعه بشری به زنان و مشکلات و نیازهای آنان است.
امسال زنان ایران مرکز توجه جهانیان قرار گرفته‌اند زیرا پس از سال‌ها تحمل تبعیض و تحقیر بپا خاسته‌اند. آنان دلیرانه برای رهایی از زنجیر تحجر و سرکوب و نماد آن «چادر» و «روسری» جان بر کف ایستاده اند و به بلندای قله‌های سهند و دماوند فریاد زده‌اند تا به گوش سیاست‌گذاران بزرگ جهان رسیده و اینک نتیجه آنرا در زمینه‌های گوناگون می‌بینیم.
اینکه دختران ایرانی سرپوش‌های اجباری را به آتش انداختند و دور آن رقصیدند تنها نشانه از بی‌باکی و سرسختی آنان در برابر حکومتیان وحشی و آدمکش نبوده، بلکه آنها می‌خواهند تساوی را در آغوش بگیرند و با شعار #زن-زندگی-آزادی، جهانی عاری از ظلم و تعصب بسازند.
اکنون جنبش زنان ایران گواهی بر پایان عمر حکومتی است که نگاه و هدفش بازگشت به هزار و چهارصد سال پیش و زندگی در دوران بربریت انسان‌ها در صحرای عربستان است. دختران ایرانی که از یکسو دید و آگاهی‌شان به وسعت اینترنت رسیده، از سوی دیگر نگاه و تکیه‌گاه‌شان دوران کرامت زن در تمدن والای ایرانی است و به دنیایی می‌اندیشند که در آن فساد، عقب‌ماند‌گی و حکومت دین و مذهب جای ندارد.
جنبش زنان ایران از مرز‌های جغرافیایی گذشته و جهانشمول شده است و دیدیم که صدها هزار زن و مرد را به همصدایی پذیرفت و می‌رود تا سبب تغییرات عمده در زندگی‌شان شود.
بجاست در این روز فرخنده به یاد مردان آزادیخواهی که با زنان ایران همراه و همصدا شدند دقیقه‌ای سکوت اختیار کرده و به آرمان‌های والای آنان بیندیشیم و به این سربداران تاریخ‌نویس بگوییم که از هر قطره خون پاک‌شان درختی پر بار خواهد رویید.
