در برابر چنین وقاحت مزدی،
باید بساط‌شان را جارو کنیم !
«دستمزد مصوب ۱۴۰۲، فرمان کشتار جمعی برای غارت بیشتر است»
حکومت، به کمک شورای عالی کار این نهاد سرکوب مزد، در اقدامی سیاسی- اقتصادی و از پیش تصمیم گرفته شده ، برای حفظ و بقا کلیت‌شان در خلاصی از ضربات زیر و رو کننده انقلابی که تمامیت وضعیت موجود را نشانه رفته، در فرمانی حکومتی و با زیرپا گذاشتن قوانین خودساخته‌شان در ساعات پایانی سال، به معیشت و زندگی کارگران و مزدبگیران یورش آوردند و به نام افزایش حقوق اما در حقیقت با ارزان کردن بیشتر نیروی کار، کل سطح زندگی از جمله سلامت، رفاه، حق حیات، وشادی و امید را کاهش دادند تا قتل و کشتارهایشان را با قوانین گرسنگی تکمیل کرده باشند.
با این سرکوب مزدی، حداقل‌بگیران این طبقه بزرگ اجتماعی دیگر حداقل‌بگیر هم نیستند بلکه به ورطه خردکننده فقر مطلق سقوط کرده‌اند.
کارگران شاغل و بازنشسته‌ای که نه نقشی در تورم و بحران اقتصادی داشته و نه نقش و اراده‌ای در تعیین دستمزد خود دارند، این دستورات حکومتی برای تحمیل فقر بیشتر بر زندگی خود را تحمل نخواهند کرد.
تداوم مقاومت‌ها واعتراضات سنگین اجتماعی و فروکش نکرده‌ی «زن، زندگی، آزادی» در روزها و ماه‌های آینده پاسخی غیرقابل اجتناب علیه وضعیت موجود که در آن، سهم مردم تنها فقر ، ستم و سرکوب‌ست، خواهد بود!
شورای بازنشستگان ایران
چهارم فروردین ۱۴۰۲
