نسبت به تفرقه‌افکنی‌ها هوشیار باشیم
اعتصاب ما کارگران پروژه‌ای نفت با قدرت ادامه دارد و خوشبختانه هر روز بخش‌های بیشتری از همکاران به اعتصاب می‌پیوندند به گونه‌ای که تا هم‌اکنون در بیش از ۶۰ شرکت پیمانکاری و کارگاه اعتصاب در جریان است.
اما در این میان جریانات معلوم‌الحال همچون دفعات قبل با روش‌هایی عقب‌مانده و تبلیغات ارتجاعی عملا فضای اعتراض را مخدوش و باعث تفرقه در صفوف اعتراضاتی ما کارگران میشوند که در برابر چنین تلاش‌هایی باید هوشیار بود.
نمونه‌هایی از این تلاش‌ها عبارتند از:
در جاهایی دیده می‌شود که صف اعتراض ما کارگران را به اسم بختیاری و بومی و غیره متفرق می‌کنند. این در حالیست که همه ما کارگران از هر بخش کشور دردها و دشمنان مشترک داریم. همه ما به فقر و گرانی و بدتر شدن هر روز بیشتر شرایط کاری و معیشتی خود اعتراض داریم و آنچه امروز صف ما را متحد می‌کند گرد آمدن حول خواست‌های فوری مشترکمان همچون افزایش ۷۹ درصدی دستمزدها و بیست روز کار و ده روز استراحت است.
ضمن اینکه همه ما از زورگویی‌های پیمانکاران مفتخور و قوانین برده‌وار مناطق ویژه اقتصادی جانمان به لب رسیده است و می‌خواهیم بساط پیمانکاران برچیده و از سیطره قوانین برده‌وار حاکم در این مناطق رها شویم بنابراین اگر امروز بتوانیم با قدرت اتحادمان دو خواست فوری‌مان را بقبولانیم، برای ادامه مبارزاتمان برای برچیدن بساط پیمانکاران قدرت بیشتری خواهیم داشت.
در حالی که ما کارگران مدت‌هاست در تدارک اعتصاب و بلند کردن صدای اعتراض‌مان علیه بدتر شدن هر روز بیشتر وضع کاری و معیشتی‌مان هستیم، جریاناتی به اسم کمپین تلاش می‌کنند که اعتراضات و خشم ما را مهار کنند و از هم‌اکنون به کارفرمایان و دولت خاطرجمعی می‌دهند که بعد از این کارزار دیگر اعتصابات تابستانی که در سال‌های گذشته داشتیم، انجام نخواهد گرفت.
روشن است که پشت چنین گفته‌هایی زد و بندهای با بالا نهفته است.
ما قاطعانه اعلام می‌کنیم که ما برده نیستیم که کسی بعنوان صاحب ما از زبان ما سخن بگوید.
ما همین امروز خواست‌های اعلام شده خود را طلب می‌کنیم و در عین حال مطالباتی داریم که هرگز پاسخ نگرفته است و پیگیر آنها خواهیم بود و در برابر هرگونه تعرضی در هر مقطع که لازم باشد می‌ایستیم.
هشدار ما به همکاران اینست که نسبت به این نوع دسیسه‌بازی‌ها هشدار باشند.
سومین نکته روش غیرانسانی با همکارانی است که هنوز وارد اعتصاب نشده‌اند. برخورد توهین‌آمیز با این همکاران و انتشار عکس آنها در مدیای اجتماعی و حتی تهدید آنها به انتشار عکس خانواده‌هایشان از جمله این برخوردهاست.
این رفتار هیچگونه تفاوتی با رفتار پیمانکاران و سرکوبگران ندارد. جنگ ما سر معیشت، منزلت و حرمت انسانی است و اینگونه برخوردها خط قرمز ماست.
برای ما قابل فهم است که همکاران زیر فشار اقتصادی و معیشتی هنوز تردیدهایی برای ورود به اعتصاب داشته باشند، راهکار ما جلو بردن قدرتمند اعتصاب و تحمیل عقب‌نشینی‌هایی به کارفرمایان برای از بین بردن این تردیدهاست.
در آخر باز هم تأکید می‌کنیم اعتصاب و تجمع دو جزء مکمل مبارزات ماست. باید جمع باشیم تا نتواننند متفرق‌مان کنند. تجربه مجامع عمومی سال گذشته همکاران در هفشجان، مسجد سلیمان و ایذه راه متحد ماندن را به ما نشان می‌دهد.
جمعی تصمیم بگیریم و متحد عمل کنیم.
زنده باد اتحاد کارگران
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
دوشنبه چهارم اردیبهشت ۱۴۰۲
