جمهوری اسلامی ایران و رفتار جنون‌آمیز دولت‌های چپگرای آمریکا لاتین

بهرام فرخی – جنون ضدامپریالیستی دولت‌های چپگرا در آمریکای لاتین به نقطه‌ای رسیده است که بازگشتی ندارد. دولت‌های کوبا، نیکاراگوئه، ونزوئلا و بولیوی از رژیم فاشیست مذهبی ایران حمایت می‌کنند، به این دلیل ساده که رژیم اسلامی را دشمن ایالات متحده آمریکا می‌پندارند.

همه ویژگی‌های حکومت ایران را کنار هم بگذارید: مذهبی (اسلامی)، تاریک‌اندیشی قرون وسطایی، ضد زن و هرگونه تنوع جنسیتی و حتی اقتصاد لگام‌گسیخته و فاسد که چپگرایان آمریکای لاتین ظاهرا دهه‌هاست با آنها مبارزه  می‌کنند و در کشورهایی که به قدرت رسیده‌اند، قصد براندازی و نابودی این طرز تفکرها را داشته‌اند. اما ناگهان چشمان خود را بر روی همه این مسائل بسته و دربست از رژیم اسلامی در ایران حمایت می‌کنند.

واقعیت اینست که فقط پوپولیسم مبتذل و دشمنی با آمریکا و «یانکی‌»ها این حکومت‌ها را با هم متحد می‌کند.

البته رژیم کوبا بیش از شش دهه هست راه خود را از بقیه کشورها آمریکای لاتین جدا کرده و در صدد ایجاد یک سیستم سوسیالیسم نوین در این منطقه از جهان برآمده و دهه‌هاست با حمایت قدرت‌های اروپایی به ریش دکترین مونرو می‌خندد. با اینهمه بیش از رژیم‌های چپگرای برآمده پس از  جنگ سرد می‌داند که این راه سرانجامی‌ خوش ندارد و از همین رو بیشتر از یک دهه است که قصد عادی‌سازی روابط با همسایه قدرتمند خود، آمریکا، را دارد که هنوز به نتیجه دلخواه نرسیده ولی رهبران و دیپلمات‌های این کشور در اظهارات سیاسی خود بسیار هوشمندانه رفتار می‌کنند.

موضوع این مطلب به اظهارات اخیر سفیر کشور بولیوی در جمهوری اسلامی ایران یعنی رومینا گوادالوپه پرز راموس ۶۴ ساله مربوط می‌شود. به جرات می‌توان گفت که این خانم سفیر در تهران فعال‌ترین دیپلمات خارجی در جمهوری اسلامی است! روزی نیست که وی در طول و عرض ایران سفر نکند و افاضات او در روزنامه‌ها و بنگاه‌های خبری رژیم منعکس نگردد.

خوب است نگاهی به سوابق سیاسی این بانوی به ظاهر محجبه و کاربرد تبلیغاتی وی در رژیم اسلامی بپردازیم.

رومینا پرز در نوجوانی به جوانان کمونیست پیوسته بوده و مدتی زندگی در تبعید در اتحاد جماهیر شوروی داشته است. وی پس از باز گشت به بولیوی با کارگران معدن به کار مشغول بوده و سپس بعد از پایان تحصیلات دانشگاهی به عنوان فعال امور زنان و اقوام در مناطقی از بولیوی خدمت کرده است. در عرصه بین‌المللی، او عضو کنفدراسیون پارلمانی قاره آمریکا و معاون رئیس‌ جمهور بولیوی و از سال ۲۰۱۸ رئیس شبکه زنان پارلمان این نهاد بین‌المللی شده که از کانادا تا آرژانتین را در بر می‌گیرد.

نزدیک به پایان دوره ریاست جمهوری اوو مورالس در سال ۲۰۱۹، رومینا پرز به عنوان سفیر در جمهوری اسلامی ایران منصوب شد؛ کشوری که بولیوی تحت رهبری اوو مورالس با آن روابط دوجانبه را به دلیل مواضع سیاسی مشترک، به ویژه مواضع ضدامپریالیستی علیه آمریکا، توسعه داد.

البته سفارت بولیوی در سال ۲۰۲۰ در تهران به دلیل صرفه‌جویی اقتصادی از طرف دولت انتقالی محافظه‌کار تعطیل شد ولی با پیروزی حزب طرفدار مورالس MAS، رومینا پرز دوباره راهی سفارت بولیوی در تهران شد.

حالا چه شد که زنی با پیشینه کمونیستی و فعال در عرصه حقوق کارگران و دانشجویان و اقلیت‌های قومی و از همه مهمتر، مدافع برابری و آزادی زنان در کشور و قاره خود، حالا در مقابله با جنبش اعتراضی و آزادیخواهی و برابری  مردم ایران و انقلاب «زن زندگی آزادی»، آن را جنبش «صهیونیستی» آمریکایی و اسرائیلی معرفی کرده است؟!

خبرگزاری‌هایی که درباره سفر وی به تبریز و دیدارش با شهردار و رئیس شورای اسلامی این شهر گزارش داده بودند در اوج جنبش آزادیخواهانه‌ی مردم از قول وی نوشتند: «دولت ما اغتشاشات اخیر ایران را که توسط انگلیس‌ها و صهیونیست آمریکایی انجام می‌گیرد، محکوم می‌کند و مطمئن هستیم با همبستگی ما و دانش و فهم رهبر عزیز ایران همه مشکلات حل خواهد شد!» وی همچنین افزود: «ما کشوری برادر با ایران هستیم و ایده‌های ضدامپریالیستی داریم و می‌خواهم بگویم ما در کنار یکدیگر بر علیه امپریالیست برخاسته‌ایم.»

شبکه «العالم» وابسته به جمهوری اسلامی گزارش مفصل‌تری نسبت به رسانه‌های داخلی منتشر کرد و نوشت که رومینا پرز در مورد مردم تبریز و استان آذربایجان اظهار داشته «دیدم که در اینجا به ترکی صحبت می‌کنند و این بسیار زیباست. چیزی که اینجا دیدیم اتحاد ملی مردم تبریز با دیگر مردم ایران است که زیبا و ستودنی است.»

این اظهارات سفیر بولیوی در کشوش جنجال به راه انداخت و سیاستمداران مخالف و سازمان‌های مدافع حقوق زنان خواستار برکناری او شدند. وزیر خارجه بولیوی به سرعت پرز را به لاپاز فرا خواند تا اظهارات وی را ارزیابی کند. رومینا پرز  چنین اظهاراتی را تکذیب کرد و اطمینان داد که سخنان او در خبرگزاری‌های جمهوری اسلامی «تحریف» شده و به همین دلیل از رسانه‌های داخلی ایران که به گفته‌ی وی، حرف‌هایش را تحریف کرده بودند، خواست تا به او در رفع این «تحریف» کمک کنند. از قرار معلوم با همین تلاش و همکاری وزارت ارشاد، این اظهارات به عنوان «تفسیر نادرست از سخنان سفیر» تکذیب شد و برخی از وبسایت‌ها آن را از خروجی خود حذف کردند.

دلیل این را که سفیر یک کشور به شدت فقیر ولی وسیع و به مساحت بیش از یک میلیون کیلومترمربع چه سودی برای دیپلماسی ایران دارد که تمامی‌ درهای مراکز مذهبی و دانشگاهی به روی او باز است و وی در هر مراسمی حضور پیدا می‌کند، ظاهرا  می‌بایست در بزرگترین کشور تولیدکننده کوکائین و دارنده‌ی ذخایر عظیم معادن لیتیوم پی گرفت.

لیتیوم که از فلزهای سبک به شمار می‌رود در حالت خالص به شدت مشتعل می‌شود و موجب رها شدن هیدروژن با انرژی بالا می‌گردد. این فلز برای جمهوری اسلامی کاربرد فراوانی دارد از جمله برای استفاده در سوخت جامد برای موشک‌های بالستیک تا آرزوی تولید بمب هیدروژنی و تولید باتری‌های نسل سوم و چهارم  برای ذخیره انرژی و… بولیوی پس از کشور شیلی  بزرگترین ذخایر  لیتیوم را در دنیا دارد و جالب اینکه بهترین راه نگهداری این فلز در حالت خالص برای جلوگیری از اکسیده شدن، نگهداری آن در چاه‌های نفت و یا در مخازن نفتی است.

در سال‌های اخیر که رژیم بر اثر تحریم و کمبود بودجه برای سیاست‌های تهاجمی‌ خود نیاز به ذخایر ارزی دارد و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تبدیل به یک کارتل تولید و پخش مواد مخدر در دنیا شده، نگاه آن به بولیوی برای صدور مواد مخدر مانند هرویین و مواد مخدر صنعتی که توسط کارتل‌های کلمبیایی و مکزیکی به سایر کشورهای آمریکای شمالی قاچاق شده و واردات کوکایین به اروپا و آسیا جلب شده است.

حال برگردیم به بانو رومینا گوادالوپه پرز راموس. وی در اکثر مجالس و نشست‌ها به همراه سفیر ونزوئلا خوزه رافائل سیلوا و سفیر نیکاراگوئه جناب ایساک لنین‌براوو حضور پیدا می‌کند؛ از دامغان و هفتمین اجلاسیه بین‌المللی مجاهدان در غربت تا اجلاس مشترک ایران و بولیوی در حوزه اقوام و عشایر! رومینا پرز در این مراسم اظهار داشت: «افتخار می‌کنم در خدمت عشایر ایران و بولیوی هستم و سلام ویژه عشایر بولیوی را به اقوام و عشایر ایران می‌رسانم!»

ایشان که سابقه شفا یافتن از «تربت امام حسین» و زیارت چندین مکان مذهبی تشیع و دیدار با علمای قم و دانشگاه‌های بین المذاهب را نیز دارد، روزی نیست که روزنامه‌ها عکس او را در حالی که به میله‌های بارگاه‌های مذهبی شیعه چنگ زده و در حال راز و نیاز است  و یا با در دست داشتن  کتاب مربوط به «رهبر معظم انقلاب» و دعوت همگان به خواندن کتاب و سرمشق گرفتن از «مقام معظم رهبری» منتشر نکنند.

رومینا پرز وقتی به زیارت «حرم مطهر بانوی کرامت» در قم رفته بود حتی  خاطره‌ای از ««شفا گرفتن خود از تربت امام حسین»» نقل کرد و در پایان نیز یک جلد «صحیفه سجادیه» نفیس از طرف «آستان مقدس بانوی کرامت» به وی اهدا شد.

این بانوی چپگرای بیش‌فعال در مجامع «فرهنگی» و «ادبی» نیز همیشه حاضر است. کشور نیکاراگوئه که نام سفیرش «لنین‌براوو» است در دوران احمدی نژاد سعی بر تسویه بدهی این کشور (مبلغ ناچیز ۱۶۰ میلیون دلار) در ازای هزینه‌ی در آغوش گرفتن رهبر ساندینست‌ها را داشت. حالا او همراه با سفیر یک کشور «پیشرو» و «مترقی» دیگر یعنی ونزوئلا که تا قبل از انقلاب خلقی هوگو چاوز با بزرگترین ذخیره‌های نفتی جهان جزو کشورهای ثروتمند آمریکای جنوبی بود و صدها هزار مهاجر  اروپایی از دهه‌ها  قبل در آن کشور بسر می‌بردند، به همراه رومینا پرز پای ثابت این مجامع  است تا شاید چند تانکر نفت از ایران برای مصارف داخلی ونزوئلا تأمین کند.

این عالیجنابان از ترجمه کتاب «رهبر فرزانه انقلاب» با عنوان «خون دلی که لعل شد» به زبان اسپانیولی نیز رونمایی کرده‌اند. نام کتاب «رهبر فرزانه» به اسپانیولی «سلول شماره ۱۴» ترجمه شده است.

رومینا پرز در این مراسم با اشاره به روایت زندگی مبارزاتی «رهبر معظم انقلاب» در «سلول شماره ۱۴» چنین ابراز داشت: «سلول شماره چهارده خاطرات آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای از زندان‌ها و تبعید دوران مبارزات انقلاب اسلامی است. اگر این اسم انتخاب نمی‌شد من به پیروی از جان کلام کتاب، آن را «اسلام در عمل» می‌نامیدم.» سفیر بولیوی که گویا خیلی متخصص‌تر از استادان حوزه  علمیه قم است در ادامه افزود: «برای همین از همه کسانی که چه اینجا حاضر هستند یا نیستند می‌خواهم دعوت بکنم از موزه عبرت دیدن بکنند از زندان‌هایی که بیشتر از ۶ بار رهبر انقلاب در آنها زندانی بودند و کسی که برادر و مبارزی بود برای ما که اکنون رهبر انقلاب ایران هستند ببینند چه گذشته است در این مکان‌ها و می‌خواهم بگویم که ما با این کتاب می‌بینیم که حرکت‌های دینی و سیاسی چه طور می‌توانند مقاومت را زنده نگهدارند. و دعوت می‌کنم بنابر این از این موزه بازدید کنید.»

در این مراسم  حسین دیوسالار مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم چنین سخنانی بیان کرد: «برای رونمایی از این کتاب گهربار و ارزشمند از رهبر فرزانه، اندیشمند و بزرگوارِ کشورمان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی و توسعه روابط فرهنگی با کشور دوست و برادر ونزوئلا در سفر به این کشور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را همراهی کردم. مسئولان کشور ونزوئلا و هنرمندان آنها کمک کردند یک رویداد مهم فرهنگی رقم بخورد و این نقطه‌ عطف روابط فرهنگی دو کشور است. کمتر تصور می‌شد بتوانیم یک تئاتر خیلی قوی برگرفته از همین کتاب را شاهد باشیم. همچنین سرود سلام فرمانده که به زبان اسپانیولی با همراهی هنرمندان دو کشور اجرا شد و جالب این بود که حاضران در مراسم در زمان اجرای سرود همسرایی کردند. اشتیاق مخاطبان ونزوئلایی برای خواندن کتاب مشهود بود.»

و قصه ادامه دارد…

ای ایرانِ ما، واقعا چه بر تو رفته است که چنین بازیچه اهریمنانی شده‌ای که از  هزاران کیلومتر دورتر و از قاره‌ای آنسوی جهان  برای تاراج تو هجوم آورده‌اند! باشد که نوری از تاریکی بطن جامعه برخیزد و تو دوباره به پشتوانه تمدن کهن‌ات از دل تاریخ پای بیرون نهی و گَردِ بیگانه‌پرستانِ حاکم را از دامان خود بزدایی.

*بهرام فرخی دانش‌آموخته علوم سیاسی و روابط بین‌الملل از دانشگاه رم و ساکن ایتالیا است.

♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.