«مامور ویژه» نمایشنامه‌ای است که در لندن به کارگردانی داریوش رضوانی روی صحنه رفت. این نمایشنامه با اقتباس کاری از نویسنده اسپانیائی میگل اورتکا آلوارز توسط داریوش رضوانی نوشته شده است، و اگرچه در آن اشاره‌ای به جمهوری اسلامی و اتفاقات ۸ ماه گذشته در ایران نمی‌شود، اما برای مخاطب ایرانی یادآور «زن، زندگی، آزادی» است.
روی صحنه دو شخصیت حضور دارند که هر دو از نیروهای امنیتی و سرکو‌بگرند و به گفته خودشان به «اغتشاشگران» تیر خلاص می‌زنند. اولی که با عنوان سرهنگ معرفی می‌شود (با بازی رضا شادمان) یک نظامی، و دیگری که او را دکتر می‌نامند (با نقش‌آفرینی محمد حیدری) یک مقام امنیتی است. این دو ابتدا به خاطر یک «ماموریت ویژه» که همان تیر خلاص زدن و درآمد حاصل از آن است با هم درگیر می‌شوند و حتی کارشان به لو دادن فرزندان یکدیگر نیز می‌کشد. بازداشت دختر «سرهنگ» و مخفی شدن پسر «دکتر» آنها را بر سر یک دوراهی قرار می‌دهد. باید بین رژیمی که در خدمت آن هستند و خانواده یکی را انتخاب کنند. در تمام نظام‌های سرکوبگر، روزی مجریان سرکوب بر سر این دوراهی قرار می‌گیرند و جمهوری اسلامی نیز مستثنا از این قاعده نیست.
داریوش رضوان صحنه‌های اعتراض، بازداشت، بازجوئی و شکنجه را به حرکات موزون گروهی هنرمند جوان سپرده است که با طراحی هانیه آیت و با همراهی موسیقی شبنم دانش‌پژوه روی صحنه ظاهر شدند.
احمد رأفت گزارشی از این نمایش در گفتگو با کارگردان و دیگر دست‌اندرکاران آن و البته برخی تماشاگران تهیه کرده است.
