جمهوری اسلامی و ونزوئلا روز سهشنبه ۲۳ خرداد در جریان سفر ابراهیم رئیسی به کاراکاس ۱۹ قرارداد همکاری امضا کردند که بخشی از آنها در حوزه امنیتی و نظامی است. در این سفر وزرای خارجه، دفاع، بهداشت و فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز همراه رئیسی بودند.
همچنین ادعا شد حجم تجارت سالانه بین ایران و ونزوئلا قرار است از سه میلیارد دلار فعلی به ۱۰ میلیارد دلار در مرحله اول برسد و در مرحله بعدی تا ۲۰ میلیارد دلار افزایش پیدا کند اما چارچوب زمانی برای آن تعیین نشد.
ابراهیم رئیسی که روزنامه دولتی «ایران» از وی با لقب «دکتر» نام برده به رئیس جمهوری ونزوئلا گفته «برخورداری از منافع، نگاه و دشمن مشترک، همکاریهای فیمابین را عمیق و راهبردی کرده است.»
این روزنامه در گزارشی با عنوان «دیپلماسی برد- برد در حیاط خلوت آمریکا» سفر رئیسی به کاراکاس را «مهم و اثرگذار» دانسته و ادعا کرده این سفر «میتواند عمق نفوذ ایران» را گسترش دهد و ارتباط میان «ملّت ایران» با ملّتهای آمریکای لاتین را تقویت کند.
رئیسی که به دلیل جنایاتش به «قاضی مرگ» مشهور است در سخنانی با تأکید بر اینکه «نظم نوین جهانی» در حال رقم خوردن است گفت: «در این نظم جدید کشورهای مستقل مثل ایران و ونزوئلا، جایگاه اصلی را خواهند داشت و قدرتهای سلطهگر و استکباری افول خواهند کرد!» وی همچنین تأکید کرد «ونزوئلا میتواند از تجارب ایران برای تبدیل تهدید به فرصت استفاده کند» که البته اشارهاش به دور زدن تحریمهاست که جواد ظریف وزیر خارجه پیشین گفته بود جمهوری اسلامی در آن تخصص در حد «دکترا» دارد!
در شرایطی که رژیم ایران برای معامله با آمریکا لحظهشماری میکند و علی خامنهای نیز چراغ سبز نشان داده که «توافق عیبی ندارد»، رئیسی در دفتر یادبود آرامگاه سیمون بولیوار، مبارز آزادیخواه ونزوئلایی در اوایل قرن نوزدهم، متنی نوشت و در آن از مردم ونزوئلا خواست در برابر آمریکا ایستادگی کنند.
ملاقات سرخ و سیاه در کاراکاس!
سهشنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲
سیدابراهیم رئیسی معروف به «قاضی مرگ» به ونزوئلا، کشور برادر و رفیق، رفته و جمیله علمالهدی «بانوی اول جمهوری اسلامی» نیز او را در این سفر همراهی میکند. همین! pic.twitter.com/3FRWJ8fjvG
— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) June 14, 2023
سفر رئیس دولت جمهوری اسلامی به ونزوئلا یک سال و یک روز پس از سفر نیکلاس مادورو به تهران انجام شد. طرفین اعلام کرده بودند به دنبال امضای «سند همکاری ۲۰ ساله» هستند.
رئیسی پس از ترک ونزوئلا به نیکاراگوئه سفر کرد و در شهر ماناگوآ مورد استقبال دانیل اورتگا رئیس جمهوری اسبق و کنونی این کشور قرار گرفت.
رئیسی همان حرفها را دوباره در اینجا هم تکرار کرد و گفت: «استقلالخواهی، آزادیخواهی و عدالتطلبی وجه مشترک انقلابهای مردم ایران و نیکاراگوئه است.» او دموکراسی و حقوق بشر غربیها را «دروغین» خواند و گفت: «غربیها به ویژه آمریکاییها باید به نظامهای برآمده از رأی مردم احترام بگذارند، اما برعکس عمل میکنند.»
اورتگا نیز به تعریف و تمجید از قاسم سلیمانی پرداخت و حذف او توسط آمریکا در دولت دونالد ترامپ را «جنایت» خواند.
🎥 اورتگا: زنده باد شهید ایران ژنرال #قاسم_سلیمانی
یک دقیقه سکوت به احترام ژنرال قاسم سلیمانی در مراسم استقبال رسمی از رییسجمهورمان توسط رییسجمهور نیکاراگوئه اعلام شد https://t.co/cdIAXXmspA pic.twitter.com/Mox9MfBCZP
— خبرگزاری تسنیم 🇮🇷 (@Tasnimnews_Fa) June 14, 2023
سفر بعدی رئیسی به هاوانا پایتخت کوبا خواهد بود. منابع حکومتی در ایران مینویسد جمهوری اسلامی با ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه منافع مشترک دارد که محور آن «مقابله با آمریکا و حمایت از نظام چندقطبی» است. واقعیت اما این است که هر چهار حکومت تحت نفوذ روسیه قرار دادند و از این نظر همچنان در همان «اردوگاه شرق» هستند.
اینهمه در حالیست که رژیم ایران منزوی و بحرانزده هزاران کیلومتر دورتر به دنبال افزایش «عمق استراتژیک در حیاط خلوت آمریکا» و شراکت با رژیمهای چپگرای بحرانی تلاش میکند اما همزمان بغل گوش ایران، کنفرانس تجاری کشورهای عربی با چین در ریاض برای جذب صدها میلیارد دلار سرمایه در جریان است.
برخی تحلیلگران میگویند این سفر بیشتر از آنکه منافع تجاری داشته باشد «نمایش وحدت کلمه»ی ضدامپریالیستی در مقابل آمریکاست تا نشان دهند منزوی نیستند.
واقعیت اینست که تا کنون هم روابط تجاری با کشورهای آمریکای لاتین برای جمهوری اسلامی عایدی نداشته و این همواره سرمایه مردم ایران بوده که به سوی این کشورها به ویژه ونزوئلا سرازیر شده است. در سال ۲۰۰۸ زمانی که محمود احمدینژاد روابط نزدیکی با هوگو چاوز، که مدتی بعد بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت، داشت اعلام شد حجم روابط اقتصادی دو کشور ۴ میلیارد دلار است. حالا با گذشت ۱۸ سال گفته میشود این حجم به ۳ میلیارد دلار رسیده است!
ونزوئلا سالهاست به بهشت «قرارگاه خاتمالنبیاء» سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و شرکتهای وابسته به رژیم برای ساخت و ساز تبدیل شده که پروژههایی مثل توسعه پالایشگاهی و تقویت خطوط اتومبیلسازی و همچنین خانهسازی را پیش میبردهاند. اما به اعتقاد کارشناسان اقتصادی این کشور نتوانسته به عنوان شریک قابل توجه کمکی به اقتصاد ایران کند و صرفاً منافع جریانهای مافیایی سپاه و شرکتهای خودی را تأمین کرده است. سطح داد و ستد اقتصادی تجّار ایرانی در سایر کشورهای آمریکای لاتین نیز آنقدر محدود است که حتا در بعضی موارد با وجود توافق همکاری و امضای سند بیشتر از آنکه سوددهی داشته باشد به دلایل مسائلی از جمله بُعد مسافت و تحریمها بیشتر زیان به بار آورده است.