اعضای خانواده ابوالفضل آدینهزاده نوجوان ۱۷ سالهای که در اعتراضات ۱۶ مهر ۱۴۰۱ در مشهد با ضربات شوکر و دهها گلولهی ساچمهای مأموران حکومتی کشته شد، طی شبانهروز گذشته و همزمان با زادروز وی بازداشت شدند.
نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی روز جمعه ۲۶ خرداد مرضیه آدینهزاده خواهر ابوالفضل را در شهر مشهد ربودند و در حالی که پدر و عموی مرضیه پیگیر وضعیت این دختر جوان بودند، آنها نیز بازداشت شدند. ساعاتی بعد در شامگاه جمعه نیز مأموران امنیتی به روستایی که خانواده ابوالفضل آدینهزاده در آن ساکن بودند حمله کرده و گلدسته حسینی مادر ابوالفضل را به همراه خالهها، عموها، داییها، عمهها، دخترخالهها و همه اعضای فامیل ابوالفضل بازداشت کردند.
مأموران همه خانواده ابوالفضل آدینهزاده را بازداشت کردند تا زادروز او را در ۲۷ خرداد جشن نگیرند!
فاطمه حیدری خواهر #جواد_حیدری از جانباختگان خیزش ملی ۱۴۰۱ دیشب در توییتی خبر داد:
«مأموران امنیتی امشب به روستایی که خانواده ابوالفضل آدینهزاده در آن ساکن بودند، حمله کرده و گلدسته… pic.twitter.com/DvNn2FF4wQ— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) June 17, 2023
بازداشت همه اعضای فامیل ابوالفضل آدینهزاده در حالی صورت گرفته که امروز شنبه ۲۷ خردادماه زادروز ۱۸ سالگی ابوالفضل است.
بر اساس گزارش منابع حقوق بشری صبح امروز نیز مأموران امنیتی به مزار ابوالفضل یورش برده و چند تن از شهروندانی که در زادروز ابوالفضل بر مزار او حاضر شده بودند را بازداشت کردند.
ویدئویی در شبکههای اجتماعی منتشر شده که نشان میدهد اتومبیلهای سنگین ضدشورش در حال حرکت به سمت روستای نجفآباد شهرستان فاروج از توابع استان خراسان رضوی که مزار ابوالفضل در آن قرار دارد هستند.
روز گذشته نیز ویدئویی از مادر ابوالفضل منتشر شد که در حالی که بر مزار فرزندش ایستاده با بیان جملاتی چون «دخترم را بردند» برای بازداشت دختر، همسر و برادر همسرش بیتابی میکند و از مردم طلب کمک دارد.
بیتابی مادر ابوالفضل آدینهزاده در پی ربوده شدن اعضای خانوادهاش توسط مأموران جمهوری اسلامی
امروز جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ مأموران جمهوری اسلامی خواهر، پدر و عموی ابوالفضل آدینهزاده را در خیابان ربودند.
ابوالفضل ۱۷ ساله در اعتراضات ۱۶ مهر ۱۴۰۱ در مشهد به ضرب گلوله مأموران حکومتی… pic.twitter.com/1U3ZI8KgiE— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) June 16, 2023
ابوالفضل آدینهزاده متولد ۲۷ خرداد ۱۳۸۴ روز ۱۶ مهرماه ۱۴۰۱ همزمان با اعتراضات سراسری مردم در ایران در مقابل دانشگاه فردوسی مشهد با ضربات باتوم و شلیک دهها گلوله نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی به قتل رسید.
خانواده ابوالفضل آدینهزاده مانند صدها خانوادههای دادخواه دیگر با فشارهای سنگین امنیتی و قضایی روبرو هستند.
چند روز پیش گلدسته (گلی) حسینی مادر ابوالفضل با انتشار یک ویدئو در استوری اینستاگرامش توضیح داد که شیشه و بخشی از سنگ مزار فرزندش شکسته شده. وی گفت که «درست ۹ روز مانده به تولد پسرم جاویدنام ابوالفضل آدینهزاده، شیشه مزار پسرم و گوی سنگ مزار پسرم رو شکستند. با این هتک حرمتها فقط ما رو مصممتر خواهید کرد.»
مادر ابوالفضل آدینهزاده افزوده بود «درست در هفته گذشته در بیدادگاه جمهوری اسلامی حضور پیدا کرده بودیم و یکی از مواردی که بازگو کردند این بود که چرا شعار «زن، زندگی آزادی، مرد، میهن، آبادی» را روی مزار نوشتهاید، ما هم گفتیم هیچگونه عنوان مجرمانهای ندارد و قانونی نمیتوانید برای سنگ مزارش به ما فشار بیاورید. حالا میبینیم که شکستند چون میدانند حقیرند.»
گلی حسینی تأکید کرده که «بشکنید ما دوباره میسازیم، نه یک بار بلکه هزاران بار.»
در هفته دوم خردادماه امسال مرضیه خواهر ابوالفضل با انتشار تصویر احضاریه نوشته که به همراه پدرش از سوی دادسرا با اتهاماتی چون «تبلیغ علیه نظام» احضار شدهاند.
به گفته مرضیه پدرش در حالی که پیگیر رسیدگی به «روند پرونده قتل فرزند بیگناه خود در دادسرای نظامی بود» با این احضاریه در کارتابل سامانه ثنا مواجه شد. او نوشته که این احضاریه در حالی برای حضور در «دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان فاروج» صادر شده که به گفته او، پیش از آن هیچ اطلاعیه یا حتی پیامکی درباره این آن برای آنها ارسال نشده بود.
مرضیه آدینهزاده اتهاماتی را که برای آنها به دادسرا احضار شده، «سراسر واهی و تمسخرآمیز» و شامل «تبلیغ علیه نظام و انتشار عکس مبتذل» خوانده است.
جمهوری اسلامی نه تنها با گلوله جان شهروندان معترض را میگیرد بلکه به شدت از مزار قهرمانان میهن نیز هراس دارد و هرگونه حضور و تجمع بر مزار جانباختگان را به شدت سرکوب میکند.
روز گذشته، جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ همزمان با زادروز مجیدرضا رهنورد، قهرمان دیگری که سربدار شد، مأموران حکومتی مسیر اطراف مزار مجیدرضا را بستند تا شهروندان نتوانند بر مزار او حاضر شوند.
مأموران حقیر جمهوری اسلامی نگذاشتند کسی سر مزار مجیدرضا رهنورد برود
جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲#مجیدرضا_رهنورد #جانباختگان_میهن #روز_ملی_شیروخورشید pic.twitter.com/rtCbJkCUOi
— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) June 16, 2023
هفته گذشته نیز همزمان با زادروز کیان پیرفلک کودک جانباخته در شهر ایذه، مأموران حکومتی به صورت گسترده برای عدم برگزاری هر گونه مراسمی بر مزار کیان به مناسبت تولدش تلاش کردند. در طی کمین و بستن جاده روستای «پرچستان» از سوی مأموران پویا مولاییراد پسر عموی مادر کیان با اصابت چندین گلوله مأموران حکومتی جانباخت.
کیهان لندن ۱۹ خرداد ۱۴۰۲ به تخریب مزار جانباختگان از سوی نیروها و هواداران حکومت اشاره کرده بود که به صورت شکستن سنگ و حریق تا قیرپاشی و شعارنویسی بروز پیدا میکند.
اقدامات حقیرانه جمهوری اسلامی علیه مزار جانباختگان میهن؛ از شکستن سنگ و حریق تا قیرپاشی و شعارنویسی!
خانواده مجید کاظمی هفته سوم خردادماه از به آتش کشیدن مزار این جوان جانباخته در آستانه سالروز تولدش خبر دادند. آتش زدن مزار مجید کاظمی در نخستین ساعات بامداد روز پنجشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۲ صورت گرفت.
مجید کاظمی یکی از سه معترض اعدام شده در پرونده «خانه اصفهان» است که ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ به همراه سعید یعقوبی و صالح میرهاشمی بلطاقی به اتهام واهی «محاربه» در زندان دستگرد اصفهان اعدام شدند.
یکی دیگر از مزارهای تخریب شده جانباختگان در روزهای گذشته مربوط به مزار میلاد سعیدیانجو از کشته شدگان ۲۵ آبان ایذه بوده است. خواهر میلاد نیز با انتشار تصاویر مزار برادرش که بخش بزرگی از سنگ قبر آن تخریب شده نوشته این اقدام به صورت شبانه و مخفیانه صورت گرفته است.
زهرا سعیدیانجو با تأکید بر اینکه «حکومت بچهکش، با مخدوش کردن سنگ قبر برادرم تنها به ما نشان دادید که نباید سکوت پیشه کنیم» نوشته که «جسم میلاد زیر خاک اما جای میلاد در قلبهای ماست، قلبهایی که اگر تکهپاره هم شوند یاد و نام قهرمانان خود را زنده نگه خواهند داشت.»
پیش از این نیز اشکان امینی برادر مهسا امینی با انتشار تصویری در اینستاگرام خود از شکسته شدن شیشه مزار خواهرش خبر داد. مجد امینی پدر مهسا هم گفته بود بامداد یکشنبه ۳۱ اردیبهشت، افرادی سنگ مزار دخترش در گورستان سقز را تخریب کردهاند.
همچنین نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی به دنبال ایجاد راهی فرعی برای عبور و مرور به آرامستان آیچی شهر سقز هستند تا مسیر اصلی این آرامستان که از کنار مزار مهسا امینی میگذرد مسدود شود.
تخریب سنگ مزار جانباختگان میهن که وجه دیگری از اقدامات سرکوبگرایانه جمهوری اسلامی است پیش از این نیز بارها تکرار شده است. برای نمونه مسعود شکاری پدر محسن شکاری معترض اعدامشده توسط جمهوری اسلامی فروردین امسال از تخریب سنگ مزار فرزندش برای دومین بار در طول یک هفته خبر داد.
در نخستین تخریب عوامل حکومتی بر روی سنگ مزار محسن شکاری رنگ پاشیده بودند و در دومین تخریب که ۲۵ فروردین ۱۴۰۲ صورت گرفت عوامل حکومتی اینبار به جای رنگ، بر روی سنگ مزار قیر پاشیده بودند تا پاک کردن آن دشوار باشد. مسعود شکاری اما نوشته بود که توانسته قیر را نیز از روی سنگ مزار فرزندش پاک کند.
فاطمه حیدری خواهر جواد حیدری از معترضان کشتهشده در قزوین هم نیمه فروردینماه امسال با اعلام خبر بازداشت پدر و برادرش از تهدید مأموران امنیتی درباره تخریب سنگ مزار برادرش خبر داده بود و حتی گفته بود که «صمد حکمیان، بازپرس شعبه پنج دادسرای قزوین، پس از بازداشت خانوادهام به پدرم گفته یا سنگ را بردار یا میاندازمت زندان.»
یکی از شیوههای مخدوش کردن سنگ مزار کشتهشدگان انقلاب ملی از سوی عوامل جمهوری اسلامی به صورت «شعارنویسی» بر روی سنگ مزار صورت میگیرد. در همین رابطه ماهمنیر مولایی راد مادر کیان پیرفلک کودک ۹ سالهای که شامگاه ۲۵ آبان با شلیک مأموران حکومتی در ایذه جان باخت، از شعارنویسی حکومتی بر مزار فرزندش خبر داد.
ماهمنیر مولایی راد ۱۷ فروردینماه ۱۴۰۲با انتشار تصاویری در اینستاگرام نوشت که حامیان حکومت شبانه اقدام به نوشتن شعارهایی در حمایت از خامنهای بر سر مزار فرزندش کردهاند. او افزود: «کودک معصومم از نامت میترسند، حتی از سنگ قبرت.»
تخریب مزار قهرمانان میهن تنها بخشی از انواع آزار و اذیت خانوادههای آنها است. احضار، تشکیل پرونده قضایی، تهدید، قطع اینترنت، کنترل خانه، یورش و تفتیش خانهها، اخراج از کار، جلوگیری از برگزاری مراسم، حمله نظامی و مسلحانه به مراسم یادبود، عدم پیگیری عادلانه قضایی پروندهها همگی از دیگر نمونههای دیگر آزار خانوادههای دادخواهی است که به دنبال روشن شدن علت قتل حکومتی فرزندان خود هستند.
پیکر بسیاری از معترضان نیز با فشار نیروهای امنیتی و بدون رضایت خانواده در مکانهایی دورتر از محل زندگی خانواده و حتی به صورت مخفیانه به خاک سپرده شدند. در برخی موارد گزارش شده که نیروهای امنیتی برای تحویل پیکر کشتهشدگان به خانواده شرط عدم شکایت از نهادهای انتظامی و امنیتی در پی قتل فرزند، و همچنین عدم برگزاری هرگونه مراسمی گذاشتهاند.
همه این فشارها اما نتوانسته موج گسترده دادخواهی از سوی خانواده قهرمانان انقلاب ملی و همچنین حمایت گسترده دیگر شهروندان از آنها را خاموش کند.