هموطنان،
این فراخوان خطاب به هموطنانی است که صادقانه خواهان برکناری جمهوری اسلامی و استقرار دموکراسی هستند، اما به تنهایی و به شکل انفرادی «مبارزه می‌کنند».
به دلایلی که برخواهیم شمرد، مبارزه انفرادی به جایی نمی‌رسد و اثرگذار نمی‌تواند باشد.
دموکراسی با رقابت سازمان‌های سیاسی به وجود می‌آید و رشد می‌کند. نهایتا سازمان‌های سیاسی هستند که با سازماندهی، رقابت، ائتلاف و اتحاد با یکدیگر باید جمهوری اسلامی را وادار به عقب‌نشینی کرده، دموکراسی را در کشور برقرار سازند.
در نبود سازمان‌های سیاسی (کارآمد)، زمینه برای رشد پوپولسیم فراهم می‌شود وافراد و عناصر تصادفی که فاقد شایستگی‌‌های لازم هستند بر راس قدرت قرار می‌گیرند.
بنابراین، بدون وجود سازمان‌های سیاسی با کنشگران متعهد نه برکناری جمهوری اسلامی ممکن است و نه استقرار دموکراسی بعد از آن.
سازمان‌های سیاسی نیز، مثل هر سازمان دیگری، از افراد و عناصر منفرد تشکیل می‌شوند. هر انسان سیاسی باید یک انسان تشکیلاتی هم باشد، واِلا سیاست خارج از تشکیلات یک سرگرمی است یا عملی صرفا برای راحتی وجدان.
نمی‌توان فقط با آرزو کردن جمهوری اسلامی را ساقط کرد و به دموکراسی دست یافت. عقب‌نشینی جمهوری اسلامی و استقرار حاکمیت ملت به عملکرد تک تک شما بستگی دارد و تا زمانی که به شکل منفرد عمل می‌کنید، هیچگاه آن نیروی متشکلی که برای عقب راندن جمهوری اسلامی لازم است، به وجود نخواهد آمد. بنابراین، لازم است جستجو کنید، به سازمانی که به افکار و عقاید شما نزدیکتر است بپیوندید و در آنجا مبارزه کنید. در آنصورت است که مبارزه شما نتیجه‌بخش و اثرگذار خواهد بود.
زنان و جوانان ما در میهن با شجاعتی کم‌نظیر در برابر دشمن تا دندان مسلح به جانفشانی می‌پردازند و خون می‌دهند. آیا اخلاقا قابل قبول است که به عنوان یک ایرانی نگران سرنوشت کشورمان از پذیرفتن حداقلی از تعهد به شکل پیوستن به یک سازمان خودداری و سهم خود را در این مبارزه بی‌امان ادا نکنیم؟ آیا صحیح است که در خارج، در شرایطی که از فضای امنیتی داخل به دور هستیم، فقط با گذاشتن کلیپ یا خبر یا مقاله‌ای اینجا و آنجا کار عمده مبارزه را به معدودی افراد واگذاریم و مدعی مبارزه با جمهوری اسلامی باشیم؟
بدون تردید سازمان‌های سیاسی ما هم، مثل سازمان‌های سیاسی همه کشورها و جوامع خالی از اشکال نیستند. اینطور نیست که کارها همیشه بر وفق مراد پیش می‌رود. در سازمان‌های سیاسی ما، خواه جبهه ملی، خواه سوسیال دموکرات، مشروطه‌طلب، چپ یا غیره، هم بر سر موضع و طرز فکر، هم شکل فعالیت و هم مسائل مطرح روز بحث هست و گاه اختلاف نظر هم بروز می‌کند. گاهی هم سازمان شرایط و موقعیت‌ها را درست ارزیابی نمی‌کند و مرتکب اشتباه می‌شود. اما، این روال عادی کار است. فقط آن کسی که کاری نمی‌کند اشتباه هم نمی‌کند.
دیده می‌شود که گاهی، افراد با بروز کوچکترین اختلاف یا برخوردی در داخل سازمانشان، آن را ترک می‌کنند. آیا ادعای وطن‌پرستی مستلزم آن نیست که به حضور در سازمان ادامه دهید و سعی کنید آنرا اصلاح و تقویت کنید، بجای اینکه بروید و سازمان جدیدی تاسیس کنید که هیچ تضمینی برای تداوم آن نیست؟
دوستان،
امروز وطن عزیز ما برای رهایی از نظام ددمنش و فاسد جمهوری اسلامی به یاری شما نیازمند است. میهن به نیروهایی که به تمامیت ارضی ایران، به دموکراسی و به منشور جهانی حقوق بشر اعتقاد دارند و حاضرند برای این اهداف به مبارزه سازمان یافته بپردازند نیاز دارد. با آگاهی از وظیفه میهنی و انسانی و با مراجعه به وجدان خود به جبهه ملی ایران، ادامه دهنده میراث مصدق، یا هر سازمان دیگری که به مواضع و نظرات سیاسی خودتان نزدیک می‌بینید، بپیوندید.
از تعهد نهراسید. شما هرکدام دارای توانایی‌ها و ظرفیت‌هایی هستید. این توانایی‌ها هنگامی می‌توانند اثرگذار باشند که به شکل سازمانیافته و منسجم عمل کنند. در آنصورت است که این توانایی‌ها می‌توانند معجزه بیافرینند.
زمان، زمان عمل است. صرف وقت تنها روی بحث‌ها و مباحثات پایان‌ناپذیر، تجزیه و تحلیل‌های طولانی و طرح برنامه‌‌های عریض و طویل، بدون هیچگونه عمل، فقط به تداوم وضعیت فعلی می‌انجامد. اکنون زمان آنست که از توان بحث و تجزیه و تحلیل و اطلاعات و دانش خود در حوزه عمل جمعی بهره گیرید.
اکنون دوسازمان جبهه ملی برونمرز، جبهه ملی ایران- اروپا و سازمان‌های جبهه ملی خارج از کشور، با اقدامات مشترک، پروسه همکاری را در راستای جنبش «زن، زندگی، آزادی» آغاز نموده‌اند. به ما بپیوندید و جبهه ملیون را در اپوزیسیون تقویت کنید.
ما آماده پذیرفتن نظرات، پیشنهادها و انتقادات شما هستیم.
پاینده ایران
جبهه ملی ایران – اروپا و
سازمان‌های جبهه ملی ایران در خارج از کشور
۱ تیرماه ۱۴۰۲ برابر با ۲۲ ژوئن ۲۰۲۳
