در ادامه فشار بر خانواده‌های دادخواه پدر و برادر ابوالفضل آدینه‌زاده از جانباختگان اعتراضات پاییز گذشته در پرونده‌ای قضایی به «تبلیغ علیه نظام» متهم شدند.
خسرو علی‌کردی وکیل خانواده آدینه‌زاده خبر داده که علی آدینه‌زاده و مرضیه آدینه‌زاده، پدر و خواهر ابوالفضل آدینه‌زاده از جانباختگان اعتراضات جنبش انقلابی به «تبلیغ علیه نظام» متهم شده‌اند.
خسرو علی‌کردی در توییتی نوشته است: «امروز ۱۴۰۲/۰۴/۰۶ پرونده‌ای با عنوان اتهامی «تبلیغ علیه نظام» علیه موکلینم علی آدینه زاده و مرضیه آدینه زاده، پدر و خواهر جاوید نام ابوالفضل آدینه‌زاده در شعبه ۹۰۳ بازپرسی دادسرای انقلاب مشهد ثبت شد.»
امروز ۱۴۰۲/۰۴/۰۶ پرونده ای با عنوان اتهامی؛«تبلیغ علیه نظام»
علیه موکلینم؛علی آدینه زاده و مرضیه آدینه زاده،پدر وخواهر#جاوید_نام_ابوالفضل_آدینه_زاده در شعبه ۹۰۳ بازپرسی دادسرای انقلاب مشهد ثبت شد pic.twitter.com/8jaJ0pMYuN— Khosrowalikordi (@Khosrowalikord2) June 27, 2023
مأموران امنیتی پیشتر در هفته آخر خردادماه امسال اعضای خانواده و فامیل ابوالفضل آدینه‌زاده را در روز منتهی به زادروز این نوجوان جانباخته بازداشت کردند.
نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی روز جمعه ۲۶ خرداد مرضیه آدینه‌زاده خواهر ابوالفضل را در شهر مشهد ربودند و در حالی که پدر و عموی مرضیه پیگیر وضعیت این دختر جوان بودند، آنها نیز بازداشت شدند. ساعاتی بعد در شامگاه جمعه نیز مأموران امنیتی به روستایی که خانواده ابوالفضل آدینه‌زاده در آن ساکن بودند حمله کرده و گلدسته حسینی مادر ابوالفضل را به همراه خاله‌ها، عموها، دایی‌ها، عمه‌ها، دخترخاله‌ها و همه اعضای فامیل ابوالفضل بازداشت کردند.
بازداشت همه اعضای فامیل ابوالفضل آدینه‌زاده در حالی صورت گرفت که روز شنبه ۲۷ خردادماه زادروز ۱۸ سالگی ابوالفضل بوده است.
بر اساس گزارش منابع حقوق بشری در روز تولد ابوالفضل نیز مأموران امنیتی به مزار ابوالفضل یورش برده و چند تن از شهروندانی که در زادروز ابوالفضل بر مزار او حاضر شده بودند را بازداشت کردند.
ابوالفضل آدینه‌زاده متولد ۲۷ خرداد ۱۳۸۴ روز ۱۶ مهرماه ۱۴۰۱ همزمان با اعتراضات سراسری مردم در ایران در مقابل دانشگاه فردوسی مشهد با ضربات باتوم و شلیک ده‌ها گلوله نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی به قتل رسید.
نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی پس از کشته شدن ابوالفضل آدینه‌زاده خانواده او را واداشتند تا پیکر او را در آرامستان روستای نجف آباد، از روستاهای شهر فاروج در خراسان شمالی خاکسپاری کنند
خانواده ابوالفضل آدینه‌زاده مانند صدها خانواده‌های دادخواه دیگر از نخستین روزها پس از جانباختن فرزندشان به دادخواهی خون او ایستادند و در ماه‌های گذشته با فشارهای سنگین امنیتی و قضایی شدیدی روبرو بودند.
هراس جمهوری اسلامی از مزار قهرمانان میهن؛ بازداشت خانواده و فامیل ابوالفضل آدینه‌زاده در روز تولدش
در هفته دوم خردادماه امسال مرضیه خواهر ابوالفضل با انتشار تصویر احضاریه نوشته که به همراه پدرش از سوی دادسرا با اتهاماتی چون «تبلیغ علیه نظام» احضار شده‌اند.
به گفته مرضیه پدرش در حالی که پیگیر رسیدگی به «روند پرونده قتل فرزند بی‌گناه خود در دادسرای نظامی بود» با این احضاریه در کارتابل سامانه ثنا مواجه شد. او نوشته که این احضاریه در حالی برای حضور در «دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان فاروج» صادر شده که به گفته او، پیش از آن هیچ اطلاعیه یا حتی پیامکی درباره این آن برای آنها ارسال نشده بود.
مرضیه آدینه‌زاده اتهاماتی را که به خاطر آنها به دادسرا احضار شده، «سراسر واهی و تمسخرآمیز» و شامل «تبلیغ علیه نظام و انتشار عکس مبتذل» خوانده است.
اعضای فامیل ابوالفضل که پیش از زادرور او بازداشت شده بودند طی دو روز آزاد شدند و در نهایت مرضیه و علی آدینه‌زاده نیز ۳۰ خرداد با سپردن وثیقه از زندان آزاد شدند. اکنون با توجه به اطلاعی که وکیل خانواده آدینه‌زاده درباره به جریان افتادن پرونده‌ای قضایی با اتهام «تبلیغ علیه نظام» در دادگاه انقلاب مشهد داده ممکن است خواهر و پدر ابوالفضل به زندان محکوم شوند.
پیشتر چنین روندی برای زیر فشار قرار دادن خانواده‌های دادخواه علیه خانواده پویا بختیاری از جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸ که با شلیک مستقیم مأموران حکومتی به سرش جان باخت نیز اتفاق افتاده است. ناهید شیرپیشه و منوچهر بختیاری مادر و پدر پویا بختیاریاز نخستین ساعات پس از جان باختن فرزند بطور علنی از دادخواهی خون فرزند گفتند و فشارها نیز از همان روزها شروع شد و در یک مقطع حدود ۱۲ عضو خانواده با هم بازداشت شدند.
منوچهر بختیاری و ناهید شیرپیشه بارها بازداشت و احضار، و در نهایت هر دو به «جرم» دادخواهی به زندان محکوم شدند. مادر پویا بختیاری به اتهاماتی چون اجتماع و تبانی علیه نظام و همچنین فعالیت تبلیغی علیه جمهوری اسلامی به پنج سال زندان محکوم شد.
ناهید پشیرپیشه که از دو سال پیش در زندان «کچویی» کرج محبوس بود از آبان ۱۴۰۱ به زندان زنجان منتقل شد. او در زندان زنجان در سلول انفرادی نگهداری شده و از دسترسی به مرخصی و همچنین درمان محروم بوده است. ماه گذشته مونا بختیار دختر ناهید شیرپیشه از عدم اجازه ملاقات مأموران با مادرش در زندان خبر داد.
منوچهر بختیاری نیز اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰ توسط نیروهای امنیتی همراه با ضرب و جرح در منزل شخصی خود در تهران بازداشت شد. او نهایتا توسط دادگاه انقلاب به ۳ سال و ۶ ماه حبس، ۲ سال و ۶ ماه تبعید و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده و از بازداشتگاه یکی از نهادهای امنیتی به ندامتگاه مرکزی کرج منتقل شد.
منوچهر بختیاری روز چهارشنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۰ بدون اطلاع قبلی به زندان قزوین منتقل شد. منوچهر بختیاری در زندان به چند بیماری از جمله بیماری های کلیوی، پروستات و فتق مبتلا شده و با وجود اجازه قوه قضاییه مبنی بر استفاده این فعال دادخواه از حق مرخصی درمانی، نهادهای امنیتی از اعزام او به بیمارستان جلوگیری می‌کنند.
جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل حکومت تا کنون از یکسو منتقدان و مخالفان و حتی شهروندان معترض را به قتل رسانده و از سوی دیگر خانواده‌های دادخواه را زیر شدیدترین فشارها قرار داده و آنها را با رنج‌های مضاعف روبرو می‌سازد.
قتل‌های سازمانیافته و حکومتی بلافاصله پس از پیروزی انقلاب ۵۷ و با کشتار مقامات ارتشی و اجرایی، سیاستمداران، مدیران و کارآفرینان ایران که سرمایه‌های انسانی کشور بودند توسط انقلابیون آغاز شد و در سال‌های بعد با اعدام فلّه‌ای فعالان سیاسی منتقد و مخالف جمهوری اسلامی تداوم یافت. طی سال‌های گذشته اما کشتار علنی شهروندانی که در اعتراضات خیابانی شرکت داشته‌اند، اعم از کودک و نوجوان و زن و مرد، مستندات تکان‌دهنده‌ی دیگری از جنایات جمهوری اسلامی را در تاریخ ثبت کرده است.
در آنسو اما خانواده‌های کشته‌شدگان از لحظه شنیدن خبر جان باختن عزیزانشان زیر شدیدترین فشارهای امنیتی و قضایی قرار می‌گیرند تا درباره قتل عزیز خود اطلاع‌رسانی نکنند و حتی مراسم یادبود نگیرند. حضور بر مزار بسیاری از جانباختگان برای خانواده‌های داغدار با مشکلات زیادی همراه است و آنها همواره زیر ذره‌بین تیم‌های امنیتی و سرکوبگر قرار دارند.
در مقاطع مختلف اما خانواده‌هایی بوده‌اند که تسلیم فشارهای امنیتی و قضایی نشدند و به دادخواهی از خون عزیزان خود برخاستند. خانواده‌های مقامات و کارآفرینان اعدام شده به دست انقلابیون ۵۷، خانواده‌های کشته‌شدگان دهه شصت، و در سال‌های اخیر خانواده‌های دادخواه آبان ۹۸. پس از آن، از جمله طی جنبش انقلابی ۱۴۰۱ همواره با زندان و اعدام و کشتار خیابانی بر شمار خانواده‌های دادخواه افزوده شده است.
