احمدرضا احمدی شاعر، نویسنده و نقاش ایرانی، پس از ماه‌ها تحمل بیماری امروز در سن ۸۳ سالگی در تهران درگذشت.
ماهور احمدی فرزند این شاعر و هنرمند معاصر ایران خبر درگذشت پدرش را تأیید کرده است.
احمدرضا احمدی از سال‌ها پیش به بیماری قلبی مبتلا بود و در سال‌های اخیر بارها در بیمارستان بستری شده بود.
وی در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان متولد شد و سال‌ها در حوزه، ادبیات، شعر، نویسندگی و سینما فعالیت کرد. احمدی در زمینه شعر، موسیقی، ویراستاری و ادبیات کودک و نوجوان نیز از چهره‌های نام‌آشنای فرهنگی است.
پس از تأسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، فیروز شیروانلو و سپس سیروس طاهباز به نویسندگان و شاعران باتجربه و جوان کار سفارش می‌دادند تا روند نگارش و انتشار کتاب‌های کودک به زبان فارسی شکل بگیرد. در این میان کاری نیز به احمدرضا احمدی احمدی سفارش داده شد. نتیجه کار داستان «من حرفی دارم که فقط شما بچه‌ها باور می‌کنید» بود که در سال ۱۳۴۹ منتشر شد. این اثر آغازگر استخدام و همکاری حرفه‌ای احمدرضا احمدی با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بود و مسئولیت بخش موسیقی این کانون را به عهده گرفت. او تا سال ۱۳۵۸ در سمت مدیر تولید موسیقی برای صفحه و نوار ماند. از این سال تا زمان بازنشستگی یعنی سال ۱۳۷۳ در بخش انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به ویراستاری مشغول بود.
تدوین ردیف موسیقی ایرانی، آوازهای محمدرضا شجریان، شعرخوانی و ضبط صدای شاعران مهم (با آثاری از نیما یوشیج، احمد شاملو، نادر نادرپور، فروغ فرخزاد، یدالله رؤیایی، نصرت رحمانی و…) از جمله فعالیت‌های او در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بوده است.
او در سال ۱۳۶۴ کتاب «هفت روز هفته دارم» را به عنوان اثر دیگری برای کودکان منتشر کرد. این کتاب البته غیرداستان و کتابی تصویری- مفهومی است که با متنی شاعرانه و تصاویری ساده مفاهیم گوناگونی چون روزهای هفته، رنگ‌ها، دربند بودن و آزادی را بیان می‌کرد. احمد رضا احمدی در سال ۱۳۶۸ داستان‌های «تو دیگر از این بوته هزار گل سرخ داری» و «نوشتم باران، باران بارید» را منتشر کرد.
از سال ۱۳۶۹ نیز با همکاری نادر ابراهیمی مجموعه کتاب‌هایی را به نگارش درآورد و منتشر کرد.
مرکز هنرمندان ایران احمدرضا احمدی را به عنوان موسس و پایه‌گذار موج شعر نو و پیشگام سورئالیسم در ادبیات کودکان معرفی کرده است.
«سفر در شب» یکی از قوی‌ترین آثار احمدی است که به موضوع‌های اجتماعی، صلح، همزیستی، تحمل و همکاری می‌پردازد.
این چهره ادبیات معاصر ایران، جوایز زیادی نیز کسب کرد از جمله برنده‌ی جایزه ملی، فرهنگی و هنری «بیژن جلالی» برای مجموعه اشعارش در سال ۱۳۸۵ شد.
مجموعه اشعار او به زبان‌های مختلفی از جمله عربی، ارمنی، انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، ژاپنی و کره‌ای ترجمه شده است. «از بارانی که دیر بارید»، «میوه‌ها طعم تکراری دارند»، «هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود»، «روزی برای تو خواهم گفت» و «هزار پله به دریا مانده است» از آثار برجسته این شاعر است.
احمدرضا احمدی نقاش چیره‌دستی نیز بود. نخستین نمایشگاه انفرادی آثارش با عنوان «هزار اقاقیا در چشم تو هیچ بود» اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۷ در گالری «کاما» برگزار شد. یکی دیگر از نمایشگاه انفرادی او با عنوان «لکه‌ای از عمر بر دیوار بود» شهریور سال گذشته در گالری «اُ» برپا شد.
او در نمایشگاه‌های گروهی «۹۷+» (اسفندماه ۱۳۹۷- گالری افرند)، «دو از هزاران» (آبان ماه ۱۳۹۸- گالری الهی)، «گلگشت» (آذرماه ۱۳۹۸- گالری سروناز) و «کلکسیونر ۵» (بهمن ماه ۱۳۹۸- گالری آرتیبیشن) نیز شرکت داشت.
احمدرضا احمدی در فیلم «پستچی» به کارگردانی داریوش مهرجویی نقش‌آفرینی کرده بود و در فیلم «پنجره» دستیار جلال مقدم در کارگردانی بود. او در برخی از فیلم‌های ایرانی نیز صداپیشگی کرده است.
«ناگهان چراغ‌ها روشن شدند»، «عروس و داماد زیر باران»، «در یک شب مهتابی که شب چهاردهم ماه بود»، «کبوتر سفید کنار آینه، «بهار بود»، «شب روز اول و صبح روز هفتم»، «پسرک تنها روی برف»، «برف هفت گل بنفشه را پوشاند»، «نوشتم باران، باران بارید»، «نشانی»، «روزی که مه بی‌پایان بود»، «رنگین‌کمانی که همیشه رخ نمی‌داد»، «در باغچه عروس و داماد روییده بود»، «اسب و سیب و بهار»، «شب یلدا قصه بلندترین شب سال»، «خواب یک سیب، سیب یک خواب»، «در بهار خرگوش سفیدم را یافتم»، «حوض کوچک، قایق کوچک»، «خرگوش سفیدم همیشه سفید بود»، «در بهار پرنده را صدا کردیم، جواب داد»، «روزهای آخر پاییز بود»، «عکاس در حیاط خانه ما منتظر بود»، «نوشتم باران، باران بارید»، «تو دیگر از این بوته هزار گل سرخ داری»، «هفت روز هفته دارم» ، «هفت کمان هفت‌رنگ»، «من حرفی دارم که فقط شما بچه‌ها باور می‌کنید»، «مزرعه گل‌های آفتابگردان»، «ناگهان چراغ‌ها روشن شدند»، «مسافران هواپیمای سفید رنگ»، «دخترک ماهی تنهایی»، «پسرک و دوازده ماه سال»، «پسرک دریا را نگاه کرد و گفت»، «دیگر در خانه پسرک هفت صندلی بود»، «قصه‌های پدربزرگ»، «در باغ بزرگ باران می‌بارید»، «دخترک ماهی تنهایی»، «پروانه روی بالش من به خواب رفته بود»، «سفر»، «پروانه روی بالش من به خواب رفته بود»، «باران دیگر نمی‌بارید» و «این همه بادکنک‌های رنگی» از آثار بجامانده از این هنرمنداست.
