معمار و طراح داخلى هتل زیباى شاه عباس اصفهان درگذشت؛‌ هتل شاه عباس، نماد تاریخ و هنر درخشان دوران پادشاهى ایران

استاد مهدی ابراهیمیان هنرمند و طراح پرآوازه، به دلیل خلاقیت چشمگیر در ایجاد طرح‌های نو و اصیل ایرانی در معماری داخلی، به عنوان یکى از اساتید هنر شناخته مى‌شود که شاهکار طراحى هتل کم‌نظیر و بین‌المللى شاه عباس اصفهان برایش شهرت جهانى به دنبال داشت. تا جائی یکه پرفسور آرتور آپهام پوپ، محقق هنر و معماری ایرانی، لقب «داوینچی ایرانی» را به وی داد. هنرهای قدیمی‌ ایران از طریق کار و سبک زندگی او منعکس شده است.

مهدى ابراهیمیان در سال ١٣١٧ در بیدآباد اصفهان به دنیا آمد. در همان اوان جوانى بذر عشق به هنر در دلش کاشته شد. او در هنرستان هنرهاى زیباى اصفهان زیر نظر استادان فقید پورصفا و عیسى بهادرى شش سال تحصیل کرد.

حدود سال ١٣۴٠ وى به عنوان یکى از برجسته‌ترین دانش آموزان توانست بورسیه تحصیل در فرانسه را گرفته و براى یک دوره چهارساله معمارى داخلى به پاریس رفت. یک سال نیز در رشته نقاشى و فرسک دیوارى دانش اندوخت و به ایران بازگشت.

مهدى ابراهیمیان بلافاصله در دانشکده هنرهاى تزئینى مشغول به تدریس شد. سپس دفتر خود را تاسیس و مشغول به کار گشت تا اینکه زنده‌یاد مهرداد پهلبد وزیر فرهنگ و هنر آن زمان از طریق هنرمند محبوب شادروان ارحام صدر و دکتر فرهنگ مهر رئیس دانشگاه پهلوى شیراز و مدیرعامل بیمه ایران براى تکمیل تزئینات داخلى هتل بین‌المللى شاه عباس در اصفهان از او دعوت به عمل آورد.

در آن زمان این هتل تحت مدیریت فرانسوى‌ها بود و طراحى آنرا به خانم اوژیه سپرده بودند که  مانند هتل نگرسکو در نیس جنوب فرانسه به سبک فرانسوى طراحى شده بود.

مهندس ابراهیمیان جوان شیفته هنر و معمارى ایران، صد و پنجاه جوان دیگر را نیز به کار گمارد تا هرچه زودتر طراحى و معمارى داخلى هتل شاه عباس را با سبک ایرانى و عظمت هنرى آن انجام دهند.

به نظر استاد ابراهیمیان «اصولا بچه‌هاى ایران بسیار با استعدادند از این رو پس از یک هفته آموزش واقعا مثل یک استاد کار مى‌کردند.»

او و دکتر فرهنگ مهر که وى را ایرانى وطن‌پرستى مى دانست، با شش طرح بزرگ به حضور شاهنشاه رسیدند و طرح‌هایش مورد تائید پادشاه قرار گرفت.

شادروان ابراهیمیان در مصاحبه‌اى با اشاره به یک از خاطراتش گفته بود: «یک روز شاهنشاه با ملکه و پادشاه تایلند به اصفهان آمدند. شاه آنها را به قسمت سلطنتى هتل شاه عباس برد و برگشت و با هم حدود دو ساعت و نیم سراسر هتل را بازدید کردیم و قسمت‌هایى را که تزئین کرده بودم برایشان توضیح دادم. خیلى خوششان آمد و پس از بازگشت به تهران، ایشان یک مدال همایون برایم فرستادند.»

اشتیاق مهندس ابراهیمیان به فضاهای داخلی و احیای طراحی تاریخی ایران بطور قابل توجهی در بازسازی هتل تاریخی شاه عباس نمایان شده است. او به‌ عنوان معمار اصلی، کارگران بومی‌ و هنرمندان تجربی  را هدایت کرد و آموزش داد تا فضاهای بزرگی را که امروز می‌بینیم، بسازند و تجلى‌گر هنر غنی و  شکوه سلسله‌های صفویه و قاجار باشند.

این طراحی‌ها همان هنر شگفت‌انگیزى است که این هتل ٣٠٠ ساله را به هتلی  بی‌نظیر وپر آوازه تبدیل نموده که بطور گسترده‌اى به عنوان یکی از زیباترین هتل‌های جهان شناخته می‌شود. حتی مبلمان داخلی نیز طراحی وی و دست‌ساز استاد نامدار ایرانی «جواد چائیچی» است.

مهدى ابراهیمیان سبک مشابهى را براى طراحى رستوران ایرانى در هتل بزرگ و معروف «والدورف آستوریا» در نیویورک نیز به کار گرفت  و حتی جزئیاتی مانند ظروف غذاخوری با نقوش ایرانی را ابداع کرد.

او در طراحی نمایشگاه‌های بین‌المللی هنری در سراسر جهان مانند افغانستان، کانادا، ژاپن و کویت، بار دیگر از آثار هنری قدیمی‌ ایرانی الهام گرفت. به عنوان مثال، طراحی نمایشگاه مونترال در غرفه ایرانیان از گل‌های رز روی کاشی «مسجد سید» الهام گرفته شد که به دور یکدیگر می‌پیچند و بالا می‌روند.

طرح‌های معاصر شامل آینه‌کاری و گچ‌کاری به سبک ایرانی در اقامتگاه‌های ایرانی سفیران سازمان ملل در پاریس، نیویورک، بروکسل و مسکو همه دارای نشان و رد پاى این هنرمند بزرگ ایرانی است.

ابراهیمیان به عنوان برجسته‌ترین استاد کاربردی کردن هنر ایرانی در دوره معاصر، توانست جذابیتی بی‌بدیل را بر «ریشه‌های  هنر ایرانی» متمرکز کند.  بیش از شصت سال  فعالیت محض هنری است که این داوینچی ایرانی نفس کشیده، خلق و جمع‌آوری کرده و حتی به معنای واقعی کلمه هنرهای بهشتی ایرانی را حفظ  و احیا نموده است.

وى همچنین نقاش و صنعتگر ماهری بود و زمانی که با همسر هنرمندش  «ویولت دهقانی» که نیز طراح داخلی است در مرکز تازه‌تاسیس صنایع دستی وزارت اقتصاد مشغول کار بود آشنا شد، همراه با استاد محمد نراقی،  تکنیک‌ها و طرح‌هایی را اقتباس کردند که هنر اصیل ایرانی را در اقلام خانگی  وکاربردی در گالری صنایع دستی خود، «زینت‌سرا»، در تهران به نمایش گذاشته و هنر را در جریان استفاده روزمره برجسته کردند.

او همچنان به عمیق‌‌تر شدن تاریخ فرهنگی خود ادامه داد و از نقاشی‌ها، مجسمه‌ها، مبلمان و قطعات تزئینی خود با استفاده از عناصر طراحی تخت جمشید  و دیگر آثار باستانی ایرانی الهام گرفت و اجرا کرد.

به عنوان یکی از پیشگامان صنایع دستی ایران،  بطور مکرر مورد مشورت قرار گرفت و آثارش در نشریات متعددی منتشر شد. نام وی در آثار مورخ بزرگ آرتور آپهام پوپ مانند «در بررسی هنر ایرانی: از دوران پیش از تاریخ تا امروز» و یا اثر جی و سومی‌ گلوک با عنوان «بررسی صنایع دستی ایرانی» ذکر شده است. به آثار و میراث ابراهیمیان در انواع مقالات خبری و برنامه‌های تلویزیونی یا ارجاع شده و یا به نمایش درآمده است.

طراحى و نظارت ١٠ ایستگاه مترو در تهران، طراحى کاخ خصوصى شاه در لویزان، طراحى داخلى هتل بزرگ بین‌المللى کرمان، طراحى و ساخت بیش از ١٢ ساختمان مسکونى نمایشگاهى در نیویورک، نیوجرسى، واشنگتن دى سى، کالیفرنیا در آمریکا، طراحى و نظارت بیش از ۵٠ محل مسکونى در فرانسه و آلمان و مرمت و بازسازى باغ سفارت ایران در پاریس، طراحى و نظارت بازسازى باغ و حیاط نارنجستان در شیراز از جمله  آثار زیبایى است که مى توان در کارنامه این هنرمند بزرگ دید.

آثار مهدی ابراهیمیان پل‌هایی را از درک امروزی ما از طراحی ایرانی تا دوره‌های تاریخی هنرهای ایرانی ایجاد می‌کند و جزئیات ظریف اشیاء دست‌ساز را تا فضاهای داخلی بزرگ و وسیع در بر می‌گیرد.

میراث خلاقیت و فعالیت مهدی ابراهیمیان جشنواره‌ای از هنرهای ایرانی است که گستره وسیعی از تاریخ درخشان آن را در برابر چشم مخاطبان و عاشقان هنر قرار می‌دهد.

وى پس از چند سال زندگى در آمریکا به ایران بازگشت و وصیت نمود که او را در اصفهان به خاک بسپارند. او در روز دوشنبه ٢٠ تیرماه بر اثر کهولت در منزل شخصى خود در تهران زندگى را بدرود گفت.

پیکر این معمار هنرمند که یادگارهاى ارزشمند فرهنگى و تاریخى از خود برجاى گذاشت، در آرامستان باغ رضوان اصفهان در کنار دیگر هنرمندان اصفهانى آرام گرفت.