این روزها مصادف است با:
– سی‌ودومین سال قتل ناجوانمردانه‌ی شاپور بختیار بزرگمرد سیاسی ایرانزمین و آخرین نخست‌وزیر قانونی مشروطه به دست جلادان جمهوری اسلامی،
ـ صد و هفدهمین سالروز صدور فرمان مشرطیت به قلم مظفرالدین شاه قاجار
ـ و یازدهمین ماه خیزش تاریخی مهسا دختر ایرانزمین.
خیزش مهسا: آژیری که از پایان عمر رژیم خبرداد
اگر شاپور بختیار در روز ۱۶ دی‌ماه ۱۳۵۷ نخست وزیری مشروطه را پذیرفت از این رو بود که بهتر از هر کس خطری را که هست و نیست ملت و کشور ما را تهدید می‌کرد دیده بود.
خطر رژیم جهالت سیاه، فساد، تبهکاری، بیداد و سرکوب و ویرانگری؛ سیاه‌ترین نوع جهالتی که این کشور در یک تاریخ سه‌هزار ساله به خود دیده است!
اگر این تبهکاری‌ها و جهالت سیاه قابل پیش‌بینی بود، برای این پیش‌بینی تجربه، هوشیاری و شجاعت مردی چون شاپور بختیار لازم بود.
از این رو، قیام بختیار در سال ۵۷ برای نجات کشور در سایه‌ی احیاء مشروطه، هرچند در آن ایامِ شدیداً بحرانی به عدم‌موفقیت دچار شد اما به دلیل حقانیت قانونی و سیاسی و درستی پایه‌ی تاریخی و فرهنگی آن، نطفه‌ی همه‌ی قیام های بعدی بود؛ همه‌ی قیام‌ها، از ابتدا تا قیام‌های سال‌های اخیر، به ویژه خیزش شگفت‌انگیز مهسا در سال گذشته، که شایستگی ملت ایران برای آزادی را بر جهانیان آشکار ساخت.
اینک که در آستانه‌ی یکمین سال خیزش مهسا قرار داریم، می‌بینیم که به رغم اعدام غیرقانونی شمار بزرگی از جوانان بی‌گناه، صدها کشته، شمار بزرگی آسیب‌دیدگان از ناحیه‌ی چشم، و ده‌ها هزار زندانی، این جنبش ملی از کارنایستاده و با تغییر شکل و تطبیق با شرایط جدید تداوم خود را تخقق بخشیده است.
از یازده ماه پیش شاهدیم که زنان ایران چگونه با یکی از درخشان‌ترین اَنواع نافرمانی مدنی که آن را در آزادی انتخاب پوشش خود عملی می‌کنند شگفتی و ستایش جهانی را برانگیخته‌اند.
– و چگونه همچنان با سرسختی و انواع ابتکارات در برابر نیروهای وحشی سرکوب، سران این نظام را دچار سردرگمی و پریشانی ساخته‌اند.
می‌بینیم که با قتل کوردلانه‌ی بختیار راه و آرمان او از میان برنخاست. به عکس به راه و آرمان همه‌ی نسل‌های ایراندوست و آزادیخواه پس از او تبدیل شد.
بختیار با قیام خود راهی را گشود که همه‌ی نسل‌های پس از او تا کنون آنرا ادامه داده‌اند.
راه مقاومت در برابر حکومت زور، خودکامگی، حکومت کور اعتقادات خصوصی مانند دین بر دانش و هنر کشورداری دموکراتیک.
به همین دلیل هدف رستاخیز کنونی نیز که مبتنی بر اینهمه فداکاری بوده و متحمل اینهمه قربانی شده نظامی است مبتنی بر قانون، قانونی که منشاء آن اراده‌ی آزاد مردم باشد، قانونی که احدی نتواند به خود اجازه‌ی تخطی از آن را بدهد؛ خواه نامش پادشاه باشد خواه رییس جمهور.
دولت موقت آزادیخواهان نیز ادامه‌ی دولت بختیار خواهد بود.
دولتی که تا تشکیل مجلس مؤسسان به ناچار بر اساس قانون اساسی مشروطه حکومت می‌کند ـ منهای اصولی که ناقض برابری شهروندان است و با حقوق برابر شهروندان در انتخابات منافات دارد.
همه‌ی آحاد ملت ایران که به تمامیت ارضی و دموکراسی و جدایی دین از حکومت باور دارند باید بتوانند صرف نظر از پایبندی‌شان به جمهوری یا سلطنت، در رقابت برای انتخابات مجلس مؤسسان با حقوق و امکانات برابر شرکت کنند.
از لحاظ تاریخ دموکراسی در ایران، دولت موقت ادامه‌دهنده‌ی کار دولت بختیار است:
کار دولت موقت از همان نقطه‌ای آغاز می‌شود که کار دولت شاپور بختیار در روز ۲۲ بهمن قطع شد.
یاد بختیار همواره زنده و گرامی باد
ایران هرگز نخواهد مرد
جمعه ۱۳ مردادماه ۱۴۰۲
برابر با چهارم اوت ۲۰۲۳
نهضت مقاومت ملی ایران
