در جنبش «زن، زندگی، آزادی» جوانان شجاعی قهرمانانه در مقابل سربگوگران به مدت چندین ماه مقاومت کردند و رژیم را به آستانه فروپاشی کشاندند ولی این جنبش ناتمام ماند چرا که کمبودهایی داشت که یکی از آنها عدم حضور بخشی از مردم یا همان «قشر خاکستری» و ناراضی در کف خیابان‌ها بود. دیگری اینکه برای رهبری دوران گذار توافقی انجام نشد.
حال پرسش اساسی اینجاست که چگونه می‌توانیم مردم به شدت ناراضی را به کف خیابان‌ها بیاوریم. پیدا کردن پاسخ، همان حلقه گمشده و تمام‌کننده جنبش ناتمام مردم ایران است.
برای اینکه به پاسخ نزدیک شویم باید چند مورد را اصلاح کنیم:
۱ـ رسانه‌های خارج کشور بجای اینکه روحیه سلحشوری را بین مردم و جوانان تبلیغ کنند، در عمل به رسانه‌های تبلیغاتی سرکوبگران تبدیل شده‌اند چرا که هر چند دقیقه اسامی زندانیان، کشته‌شدگان و شکنجه‌شدگان و مصائب و گرفتاری‌های مبارزین را مرتب منتشر کرده و تبلیغ می‌کنند که همین خود در تکرارهای غیرضروری به ضد تبلیغ تبدیل شده و در نهایت قشر خاکستری و حتی مبارزین فعال را نیز از ادامه مبارزه می‌ترساند. این رویکرد باید به حداقل ممکن برسد و در خبررسانی باشد.
۲ـ می‌دانیم که از چند روز قبل از ۲۵ شهریور ۱۴۰۲ و به‌خصوص در همان روز که سالروز مهساست، نیروهای سرکوب با حداکثر توان تلاش خواهند کرد که سر هر چهارراه و در هر کوی و برزن به تعداد پرشمار و کاملا تجهیز شده حضور یافته و اجازه هرگونه اعتراضی را از جوانان و مردم سلب کنند… در این وضعیت به حضور بی‌شمار مردم نیاز است. یکی از راهکارهای مؤثر می‌تواند این باشد که به مردم یا همان قشر خاکستری اعلام شود که ما از آنها نمی‌خواهیم برای مقابله با نیروهای سرکوبگر به خیابان بیایند و حتی از انان نخواهیم که شعار بدهند بلکه فقط از ان‌ها یک کار خواست و آنهم «حضور» است. فقط حضور! به خیابان‌ها آمده و جوانان قهرمان خود را تماشا کنند. باید به آنها گفته شود که این عمل نیز یک اقدام قهرمانانه است و نباید ان را دست کم بگیرند. حضور تک تک مردم تبدیل به اقیانوس حضور خواهد شد. حضور در پیاده‌رو‌ها و خیابان‌ها می‌تواند به بهانه خرید یا هواخوری یا هر علت دیگری باشد. این حضور می‌تواند در هر خیابان اصلی نزدیک خانه‌های خودشان باشد.
نتیجه این حرکت با حضور میلیونی آن خواهد شد که نیروی‌های سرکوب در محاصره‌ی مردم ساکت و بدون شعار قرار گرفته و مجبور به عقب‌نشینی خواهند شد چون هر واکنشی عواقب بسیار سخت برای آنان در پی خواهد داشت.
پس از همه مردم دعوت شود که روز ۲۵ شهریور از یک ساعت معین در خیابان‌ها و میادین شهر بدون هرگونه شعار و یا مقابله حضور یافته و با حضور خود جوانان دهه‌های هفتاد و هشتاد و نسل شجاعان را یاری کنند. ما اگر فقط ۵۰ هزار نفر شویم ودر هر متر مربع یک نفر بایستد و عرض مفید خیابان ۵۰ متر باشد به طول یک کیلومتر جمعیت متراکم خواهیم داشت اگر ۱۰۰ هزار نفر شویم ۲ کیلومتر و اگر یک میلیون نفر شویم ۲۰ کیلومتر از طول و عرض یک خیابان به عرض ۵۰ متر را پر خواهیم کرد و اگر عرض خیابان کمتر باشد باز هم طول بیشتری خواهیم داشت .این همان نقطه قدرت ماست. پس باید به مردم بگوییم که با حداقل هزینه و با حضور انبوه جمعیت می‌توانند و قادرند همه چیز را تغییر دهند.
مردم ایران باید به این درک برسند که از حکومت بسیار قدرتمندترند. مردم ایران نباید دختران و پسران و جوانان شجاع میهن را کف خیابان تنها بگذارند. این همان شرط پیروزی نهایی است. پس وعده همه ما روز مهسا ۲۵ شهریور ۱۴۰۲.
♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.
