همکاران و همشهریان ارجمند،
نیک آگاهید کە کوهستان‌ها و جنگل‌های زاگرس به عنوان یکی از بزرگترین و ثروتمندترین ذخیره‌گاەهای حیات بشری و جانوری کشور علاوه بر تأمین آب و غذای میلیون‌ها انسان و هزاران گونه جانوری منطقه، بخش عظیمی از آب مناطق مرکزی ایران را تأمین می‌کند.
همچنین جنگل‌های زاگرس به عنوان قلب تپنده این جغرافیا نقش بی‌بدیل و حیاتی در تامین اکسیژن و هوای پاک دارند بطوری که تصور زندگی بدون اتکا به این درختان و مراتع نامیسر می‌نماید. از لحاظ گردشگری هم جنگل‌ها، مراتع، رودها، آبشارها و چشمه‌ساران زاگرس چنان زیبایی و شگفتی حیرت‌آوری به منطقه بخشیده است که نگاه و نظر هر بیننده‌ای را مبهوت و مسحور خود می‌کند و هر ساله میلیون‌ها انسان از داخل و خارج کشور را به سمت خود فرا می‌خواند.
بدون اغراق می‌توان گفت یکی از زیباترین و دلفریب‌ترین بخش‌های زاگرس جنگل‌های بلوط مریوان است که در کنار قلل مرتفع و دریاچه زیبای زریوار شکوه و عظمت خاصی را آفریده‌اند. مجموعه این همه زیبایی و کارکرد حیاتی جنگل‌های زاگرس ایجاب می‌کرد که حاکمیت به اساسی‌ترین و علمی‌ترین شیوه نسبت به مدیریت و نگهداری آن اقدام نمودە و با اختصاص بودجەی کافی و بهره گرفتن از نیروهای متخصص و دلسوز به حفظ و توسعه این مجموعه اکولوژیکی عظیم کمک می‌کرد. اما متاسفانه نبود یک سیاست و برنامه راهبردی برای حفاظت از زاگرس از سوی دولت و متعاقب آن اقدامات تخریبی ارگان‌های دولتی و افراد سودجو نظیر: قطع درختان به بهانه توسعه کشاورزی، تجارت چوب، احداث جاده‌های نظامی، سدسازی، انتقال آب و… سبب تضعیف این جنگل‌ها شده و بە زوال تدریجی آنها شدت بخشیده است.
متاسفانه دولت حتی در مواقع بحرانی هم برنامه و همت جدی برای نجات آن ندارد و هر ساله شاهدیم که در آتش‌سوزی‌ها، این نهادهای مدنی و مردم‌اند که پیش و بیش از ارگان‌های دولتی به فریاد زاگرس می‌شتابند.
متأسفانه در چند روز اخیر به رسم منحوس هر ساله و به لطف بی‌توجهی مسئولان شاهد زبانه کشیدن شعله‌های سوزان آتش در حجم وسیعی از جنگل‌ها و مراتع اطراف مریوان بودیم به نحوی که هزاران و بلکه میلیون‌ها درخت و جاندار ریز و درشت طعمه حریق شدند.
در کنار نابخردان بی‌مقداری که سهل‌انگارانه یا از روی عداوت و منفعت‌طلبی آتش به جان طبیعت می‌اندازند، روحیه طبیعت‌دوستی هموطنان و وجود تشکل مردمی و استخوان‌دار «انجمن سبز چیا مریوان» موهبت گرانبهایی است که هر بار ناجی جنگل‌های مریوان می‌شود.
حقیقتا «انجمن سبز چیا مریوان» به‌مانند نگین درخشانی در سپهر فعالیت‌های مدنی و زیست محیطی کشور نورافشانی می‌کند و در سال‌های اخیر تجربه‌های ناب و گرانبهایی در خصوص سازماندهی نیروهای مردمی و خودجوش، حفاظت از جانداران و محیط زیست، اطفاء حریق، مددرسانی بە زلزلە‌زدگان و… اندوخته و تقدیم جامعه مدنی ایران نموده است.
البته در این راه متحمل بی‌مهری‌ها و هزینه‌های فراوانی هم شده است که شاید شهادت شهیدان جاویدنام شریف باجور و امیدکهنه‌پوشی در حین خاموش کردن آتش در جنگل‌های سەڵەسی مریوان شاخص‌ترین آن باشد (متاسفانە حدود یک ماه پیش هم شاهد درگذشت یکی از حامیان و اعضای تأثیرگذار آن یعنی دکتر مسعود مصطفی سلطانی بودیم).
خوشبختانه «انجمن سبز چیا مریوان» اینبار هم از آزمایشی دیگر سربلند بیرون آمد و با استفاده از تجهیزات و تجارب خود و با سازماندهی نیروهای مردمی دغدغه‌مند و دلسوزی که از روستاها و شهرهای دیگر به مریوان رفته بودند توانست شعله‌های آتش را مهار کند.
در کنار نیروهای خودجوش و فداکاری که جانانە به یاری انجمن شتافتند امکانات و ملزومات خوبی از سوی دوستداران طبیعت به مریوان ارسال شده بود ولی بی‌گمان هزینه‌های اینگونە عملیات و نیز ادارە و چابک‌سازی انجمن فراتر از اینهاست و برای سازماندهی و تقویت توان خود نیاز به همدلی و حمایت هموطنان و طبیعت‌دوستان دارد.
لذا انجمن صنفی معلمان سنندج-کلاترزان، ضمن قدردانی از تمام زحمات و جانفشانی‌های اعضای محترم انجمن وزین و مردمی سبز چیا در تمام سال‌های فعالیت‌شان، مبلغ ناچیزی را به حساب این انجمن انتقال می‌دهد و ضمن تشکر صمیمانە از همه معلمان و همشهریان سنندجی که در این مدت صادقانە بە یاری خواهران و برادران مریوانی شتافتند از همگان تقاضا دارد کە در کنار حمایت معنوی و عاطفی، در حد توان از لحاظ مالی هم حمایت خود را از انجمن سبز چیا انجام دهند تا به تقویت ساختار و توان آن در حفاظت و دفاع از طبیعت کمک کرده باشیم.
کانون صنفی معلمان سنندج
جمعه ۲۰ امرداد ۱۴۰۲
