محمد گنج خانلو ملی‌پوش تیم دوچرخه‌سواری ایران شامگاه شنبه ۲۱ امرداد هتل محل اقامت تیم ملی در اسکاتلند را ترک کرده است. هنوز خبر رسمی از اعلام پناهندگی این ورزشکار منتشر نشده اما فدراسیون دوچرخه‌سواری تأیید کرده که او همه وسایل‌اش را با خود برده است.
فدراسیون دوچرخه سواری ایران روز گذشته اعلام کرد که محمد گنج خانلو که برای شرکت در مسابقات قهرمانی دوچرخه‌سواری جهان به اسکاتلند رفته بود «بدون اطلاع» هتل محل اقامت تیم ملی کشورش را ترک کرده و از او خبری نیست.
رسول اسدی رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری در اینباره گفته است: «محمد بدون اطلاع شب گذشته از هتل خارج شده و نگران او هستیم. بلافاصله از طریق نماینده اتحادیه جهانی و پلیس اسکاتلند به محل اتاق محمد وارد شدیم و متوجه شدیم او کلیه وسایل‌اش را برده است.»
او همچنین گفته: «گذرنامه گنج خانلو در اختیار ما قرار دارد و امیدواریم برای او اتفاق خاصی نیفتاده باشد. البته موضوع از طریق وزارت ورزش و وزارت امور خارجه به کاردار کشورمان اطلاع داده شده است و با توجه به مهلت زمان ویزایش امیدواریم محمد گنج خانلو به کشورمان بازگردد.»
مسابقات دوچرخه‌سواری قهرمانی جهان باز ۱۲ امردادماه در گلاسکو پایتخت اسکاتلند آغاز شد و تیم ملی ایران با دو ورزشکار زن و مرد در این مسابقات شرکت کرد. محمد گنج خانلو در بخش استقامت جاده در ماده «تایم تریل» در رده شصت و ششم جهانی قرار گرفت.
این ورزشکار دو ماه پیش در جریان دوچرخه‌سواری قهرمانی آسیا در حالی که مدال طلا دریافت کرده بود، از امکانات و تجهیزات آماده‌سازی و حضور در مسابقه شکایت کرده و در گفتگو با خبرآنلاین گفته بود که «فاصله تجهیزاتی ما با آسیایی ها خیلی زیاد است و هیچ جوره نزدیک آنها نیستیم. حتی این فاصله شامل لباس هم می‌شود و داستان جریمه ۲۵۰ فرانکی لباس هم ازاین قضیه آب می‌خورد و نبود لباس هماهنگ. من لباس پارسال را در مسابقه پوشیدم.»
او که بهترین رکاب‌زن مرد تیم ملی ایران شناخته می‌شود گفته بود که «لباس جدید داده‌اند اما برای مسابقه استقامت و حالت شکاف باد یا آیرودینامیکی را ندارد و جیب و زیپ دارد اما لباس پیست کاملا تخصصی است. امسال لباس جدید نگرفتیم و بنابراین من به اجبار با لباس پارسال مسابقه دادم.»
او افزوده بود که «لباس جدید هم وجود داشت اما کیفیت‌اش صفر بود و حتی بخش‌هایی از آن بدن را زخم می‌کرد و اندازه نیست. به همین دلیل ترجیح دادم لباس سال قبل را بپوشم.»
گنج خانلو همچنین برای شرکت در مسابقات کلاه قرض کرده بود: «حتی من کلاه دوچرخه‌سواری را از دوستانم قرض گرفتم. ما بجز دوچرخه و تجهیزات حتی کلاه و لباس استاندارد هم نداریم.»
واکنشها به پناهندگی جودوکار تیم ملی؛ سعید ملایی: مجبورم کردند ببازم!
در سال‌های گذشته موج پناهندگی وزرشکاران و ملی‌پوشان رشته‌های مختلف ورزشی در دیگر کشورها با افزایش روبرو بوده است. محدودیت‌های ایدئولوژیک برای ورزشکاران زن و مرد از جمله فشار به زنان برای رعایت پوشش اسلامی و اجبار وزرشکاران به باخت عمدی برای عدم رویارویی با ورزشکاران اسرائیلی از دلایل سرخوردگی و اعلام پناهندگی این ورزشکاران بوده است.
عدم امکانات لازم برای تمرین و آماده‌سازی، و فساد مالی و ساختاری در فدراسیون‌ها نیز از جمله دیگر انگیزه‌های ورزشکاران و ملی‌پوشان برای پناهندگی به دیگر کشورها و مهاجرت به شمار می‌رود.
بر اساس گزارش‌های مستند شده طی یک دهه گذشته ۷۸ ورزشکار ملی‌پوش زن و مرد به دیگر کشورها پناهنده شده‌اند.
روزنامه ورزشی «گل» در بهمن‌ماه گذشته در گزارشی اسامی ورزشکاران و چهره‌های ورزشی پناهنده ایرانی را منتشر کرده بود. در این گزارش با اشاره به شمار «چشمگیر و تاثربرانگیز» تعداد ورزشکاران پناهنده شده آمده بود که «آیا وزارت ورزش و دولت ایران برنامه‌ای برای رفع مشکلات ورزشکاران نخبه کشور و جلوگیری از مهاجرت و پناهندگی آنها دارد؟»
رشته‌های تکواندو و شطرنج، هر کدام با ۹ ورزشکار، در صدر لیست مهاجرت ورزشکاران قرار دارند و کشتی و جودو و دیگر ورزش‌ها به ترتیب در جایگاه‌های بعدی قرار گرفته‌اند. همچنین کشور آلمان با ۱۵ مورد پذیرش پناهندگی ورزشی، مهم‌ترین مقصد مهاجرت ورزشکاران بوده و کشورهای آمریکا، فرانسه و جمهوری آذربایجان نیز مقصدهای دیگری هستند که تعداد قابل توجهی از ورزشکاران حرفه‌ای ایران به آنها مهاجرت کرده‌اند.
در یکی از آخرین نمونه‌های پناهندگی ملی‌پوشان، بهمن‌ماه گذشته عاطفه احمدی ۲۱ ساله پرچمدار کاروان ایران به المپیک زمستانی پکن اردوی تیم ملی را ترک کرد و به آلمان پناهنده شد.
خبرگزاری «مهر» پس از اعلام پناهندگی عاطفه احمدی در گزارشی نوشت که ورزشکاران پناهنده شده سه دلیل اصلی برای مهاجرت خود اعلام کرده‌اند که به ترتیب آمار «نارضایتی از فدراسیون، اختلافات و توسعه ورزش حرفه‌ای» در رتبه اول، «موضوعات عقیدتی از جمله مسئله حجاب و عدم رویارویی با حریف اهل رژیم اشغالگر» در رتبه دوم و «مسائل شخصی و خانوادگی» در رتبه سوم قرار می‌گیرد. در این میان تنها یک ورزشکار با اظهار دلیل «تغییر دین» به کشوری دیگر پناهنده شده است.
