یک کارگر ۳۵ ساله در شهر آبادان به دلیل اخراج از پالایشگاه روز گذشته اقدام به خودکشی کرده و جان باخته است. این دومین مورد خودکشی منجر به مرگ کارگران اخراج شده در امرداد امسال است.
بر اساس گزارش‌ها یک کارگر ۳۵ ساله و روزمزد در بخش اورهال (تعمیرات و نگهداری) پالایشگاه نفت آبادان روز چهارشنبه ۲۵ امرداد در حیاط خانه خود را حلق‌آویز کرده و جان باخته است. این کارگر به تازگی از پالایشگاه آبادان اخراج شده بود.
این خبر در ابتدا با عنوان «خودکشی کارگر اخراجی پالایشگاه در آبادان» از سوی خبرگزاری «رکنا» که خبر حوادث را پوشش می‌دهد منتشر شد اما ساعاتی بعد تیتر این خبر به «خودکشی مرد آبادانی» تغییر یافت و بخشی از آن که به «اخراج کارگر» مربوط بود حذف شد. متن نخستین این خبر همچنان به نقل از خبرگزاری «رکنا» در رسانه‌های داخلی در دسترس است.
در این گزارش به نقل از «یک منبع آگاه» آمده بود که «در پی اعلام وقوع یک فقره حلق‌آویزی به مرکز پلیس ۱۱۰ آبادان در ساعت تقریبی ۷:۳۰ دقیقه بامداد روز چهارشنبه ۲۵ مردادماه در منطقه سیکلین آبادان بلافاصله مأموران کلانتری ۱۶ امیرکبیر به همراه نیروهای امدادی به محل اعزام شدند.»
در ادامه آمده بود که مأموران در محل مشاهده کردند پسر ۳۵ ساله در زمانی که خانواده‌اش در خواب بودند با استفاده از طناب خود را حلق‌آویز کرده و به زندگی خود پایان داده است.
خانواده این کارگر جوان هم گفتند که فرزندشان کارگر روزمزد اورهال در پالایشگاه نفت آبادان بوده و مدتی است که اخراج شده بود.
چهارم امرداد امسال نیز حیدر محسنی یکی از کارگران پتروشیمی چوار در استان ایلام پس از اخراج توسط حراست این شرکت اقدام خودکشی کرد و به زندگی خود پایان داد.
چهار خودکشی در پتروشیمی ایلام در یک سال؛ پایان زندگی برای کارگران درگیر با فقر و فلاکت و اخراج
خودکشی کارگران در ایران به دلیل اخراج از کار آمار بالایی دارد. در پی افزایش مشکلات اقتصادی در واحدهای تولیدی و صنعتی، مدیران و کارفرمایان برای کاهش هزینه تولید اقداماتی را در دستور کار قرار می‌دهند که اخراج کارگران بخشی از آنهاست. در آنسو کارگرانی که در شرایط سخت معیشتی و با بحران تورم فزاینده روبرو هستند، به دلیل قطع شدن درآمد و ناامیدی از پیدا کردن شغلی دیگر، سرخورده و افسرده شده و برخی از آنها اقدام به خودکشی می‌کنند.
در کمتر از دو ماه گذشته و از ابتدای تیرماه تا ۲۵ امرداد خبر خودکشی منجر به مرگ دستکم چهار کارگر منتشر شده است. همه این کارگران به دلیل اخراج از کار و بحران معیشت جان خود را گرفتند.
روز دوشنبه ۲۶ تیرماه ۱۴۰۲، یک کارگر ساختمانی به نام علی آخوندی ۲۴ ساله و ساکن زاهدان به علت فقر مالی خودکشی کرده است. این کارگر جوان متأهل بوده و یک پسر ۴ ساله داشته است.
چند روز پیشتر نیز قدرت صدیق کارگر ۵۸ ساله شرکت قطار رجا بعد از اخراج از سوی مدیریت با پریدن روی ریل قطار و برخورد با لکوموتیو به زندگی‌اش پایان داد.
به گزارش منابع کارگری، این کارگر با بیش از ۲۰ سال سابقه کار و در پی اخراج توسط شرکت و «عدم رد کردن بیمه» اقدام به خودکشی کرد.
فقر و ناامیدی در ایران؛ خودکشی و جان باختن یک کارگر پس از اخراج
پدیده خودکشی کارگران همچنان در حال تکرار بوده و در اوایل دی‌ماه سال گذشته محمد، کارگر ۳۸ ساله ساکن خلیل‌آباد به دلیل مشکلات معیشتی ابتدا دو فرزندش را کشت و سپس، خود را حلق‌آویز کرد و جان باخت.
یکی از کارکنان کنتورنویس شرکت آب و فاضلاب شهر لاهیجان تابستان گذشته در اعتراض به اخراج خود، پس از ورود به اداره آب و فاضلاب با بنزین خودسوزی کرد.
در روزهای ١۶ و ١٧ امرداد سال گذشته، علی‌محمد کریمی و محمد منصوری، دو کارگر جوان این شرکت پس از اخراج از کار «به دلیل مشکلات خانوادگی و اقتصادی» خودکشی کرده و به زندگی خود پایان داده بودند.
یک جوان ۳۰ ساله اهل ایلام نیز روز شنبه ۸ امرداد سال گذشته به دلیل مشکلات معیشتی در یکی از خیابان‌های این شهر خودکشی کرد و جان باخت.
اواسط خردادماه پارسال نیز دو کارگر در ماهشهر در اعتراض به اخراج از محل کار خودکشی کردند. همزمان یک کارگر در یاسوج به دلیل ناتوانی در بدهی ۱۰ میلیون تومانی خودکشی کرد.
در حادثه تلخ دیگری در اردیبهشت سال گذشته دو کارگر نانوایی با نام‌های سیروس و کریم در روستایی در شهرستان ممسنی استان فارس به دلیل مشکلات مالی و پس از اخراج از کار به دلیل افزایش هزینه‌های نانوایی، با خوردن قرص برنج خودکشی کردند و جان باختند.
خبرگزاری «هرانا» در گزارشی که اردیبهشت پارسال به مناسبت روز جهانی کارگر منتشر کرد از ۱۱ مورد خودکشی کارگران در فاصله ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ تا ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ خبر داده بود.
روند خودکشی اما در ماه‌های بعد افزایش یافت بطوریکه خبرگزاری «ایلنا» در امرداد سال گذشته با اشاره به افزایش شمار خودکشی کارگران نوشت که «بحران معیشت، از همه سو، امنیت جان کارگران را احاطه کرده و مدام تهدید می‌کند.»
در گزارش دیگری که دی‌ماه سال گذشته از سوی روزنامه «اعتماد» منتشر شد آمده بود که «از ابتدای سال ۱۴۰۱ تا روز هشتم دی همان سال و طی ۲۸۳ روز، ۲۳ کارگر ساکن یا شاغل در استان‌های خوزستان، کرمان، فارس، سمنان، خراسان رضوی، ایلام، گیلان، کرمانشاه، قزوین، کهگیلویهوبویراحمد، آذربایجان غربی و گلستان، به دلیل فقر، معوقات و طلب‌های مزدی یا تعدیل و اخراج از محل کار، خودکشی کرده‌اند.»
بر اساس این گزارش «صرف نظر از تاریخ تقویمی ثبت خودکشی‌ها، بطور میانگین، هر ۱۲ روز یک کارگر برای پایان دادن به زندگی خود اقدام» کرده بود.
این گزارش افزوده بود که «استان ایلام با ۵ مورد خودکشی کارگران در صدر جدول بوده، استان کهگیلویهوبویراحمد با ۳مورد، استان خوزستان با ۳ مورد، استان کرمانشاه با ۳ مورد، استان فارس با ۲ مورد و استان‌های آذربایجان غربی، قزوین، گیلان، گلستان، کرمان ، خراسان رضوی و سمنان هر کدام با یک مورد، در ردیف‌های بعد» بوده‌اند.
بررسی‌های صورت گرفته از سوی «اعتماد» نشان می‌داد که «تمام متوفیان، مرد و کارگر پیمانکاری یا روزمزد و با قراردادهای موقت و امنیت شغلی ناپایدار بوده‌اند» و دلایل اقدام به خودکشی‌ها، به ترتیب، «اخراج از محل کار، ممنوع‌الورود شدن به محل کار، تنبیه و توبیخ انضباطی با تهدید به اخراج، فقر، بیکاری، مشکلات معیشتی ناشی از معوقات مزدی و پس از درگیری با کارفرما» بوده‌اند.
شمار خودکشی‌های ناشی از فقر خیلی بیش از آنست که رسانه‌ای می‌شود. همچنین برخی افرادی که اقدام به خودکشی می‌کنند نجات پیدا می‌کنند اما مشکل آنها یعنی فقر و تنگدستی همچنان پابرجا می‌ماند.
برای نمونه، اول خردادماه سال گذشته کارگران شرکت دخانیات گلستان از خودکشی یک کارگر فصلی در محوطه اداری شرکت خبر دادند؛ نام این کارگر حمید شاهینی است و حدود ۵۲ سال دارد. او با ۲۰ سال سابقه کار به صورت فصلی به عنوان راننده یک اتومبیل خاور در شرکت مشغول کار بوده است. عدم پرداخت حقوق و نداشتن قرارداد کار و عدم امنیت شغلی از دلایل اقدام به خودکشی او بود. حمید شاهینی با حدود ۴۰ درصد سوختگی در بیمارستان ۵ آذر گرگان بستری شد.
