به گزارش سرویس خبری جامعه جهانی بهایی، آقای جمال‌الدین خانجانی، یک بهائی ۹۰ ساله که در شرایط نامناسب جسمی بسر می‌برد و قبلاً به دلیل اعتقاد خود به آئین بهائی ۱۰ سال را در زندان سپری کرده، بازداشت شده است. این دستگیری بخشی از موج جدیدی از آزار و اذیت بهائیان کشور است که در هفته‌های اخیر شامل بیش از ۱۸۰ مورد سرکوب علیه این جامعه بوده است.
بهائیان بزرگترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند و از زمان انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ بطور سیستماتیک مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
آقای خانجانی به همراه دخترش ماریا خانجانی بازداشت شد. او پیش از این یک دهه را- از سال ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۷- به دلیل عضویت در گروه غیررسمی مدیریتی بهائیان ایران موسوم به «یاران»، در زندان گذرانده بود. این گروه با آگاهی کامل حکومت، در نتیجه ممنوعیت مؤسسات رسمی بهائی در ایران تشکیل شده بود و به نیازهای دینی جامعۀ بهائی ایران توجه داشت. گروه یاران در سال ۱۳۸۷ منحل شد و هر هفت عضو آن بازداشت و ابتدا به ۲۰ و سپس به ۱۰ سال زندان محکوم شدند. همه این افراد محکومیت‌های ۱۰ سالۀ خود را به پایان رساندند و در سال ۱۳۹۷ آزاد شدند.
تنها چند روز پیش از بازداشت آقای خانجانی، دو زن بهائی دیگر و از اعضای سابق «یاران»، خانم‌ها مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی، که در ۹ مرداد ۱۴۰۱ بازداشت شده بودند، تأیید حبس ۱۰ ساله خود را که این هفته در دادگاه تجدیدنظر صادر شد دریافت کردند. خانم ثابت ۷۰ ساله است، از مشکلات جسمی شدیدی رنج می‌برد و در سال گذشته بارها از زندان به بیمارستان منتقل شده است. آقای عفیف نعیمی، چهارمین عضو «یاران» نیز که مشکلات جسمی شدیدی دارد و یک سال پیش نیز دستگیر شده بود، اخیراً به هفت سال حبس محکوم شده است.
سیمین فهندژ، نماینده جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو می‌گوید: «ظلم وارده به جامعۀ بهائیان ایران حد و مرزی ندارد. دستگیری یک مرد ۹۰ ساله و دیگرانی که مشکلات جسمانی دارند، کسانی که قبلاً نیز ۱۰ سال را به دلیل اعتقاداتشان در زندان گذرانده‌‌اند، اقدامی مذبوحانه در ادامۀ تلاش برای از بین بردن جامعۀ بهائی ایران است. بازداشت بدون مدرک و دلیل یک مرد ۹۰ ساله که تا کنون به خاطر باورهایش سرکوب‌های فراوان را تحمل کرده نزد هر انسانی که ذره‌ای انصاف داشته باشد چیزی جز بی‌عدالتی محض نیست.»
۹ بهائی دیگر نیز در روز ۲۲ مرداد بازداشت شدند. این افراد مالکان و کارمندان داروخانه‌هایی هستند که به اتهام ایجاد اختلال در عرضۀ دارو توسط مقامات پلمب و تعطیل شدند. حکومت برای مقابله با همبستگی فزاینده میان بهائیان و عموم مردم، در تلاش است این مشاغل تجاری قانونی متعلق به بهائیان را به «احتکار» متهم کند.
این بازداشت‌های جدید تعداد بهائیان دستگیرشده یا زندانی در هفته‌های اخیر را به تقریباً ۶۰ مورد رسانده است. در همین مدت، همچنین بیش از ۲۶ بهائی محکومیت‌های حبس دریافت کرده‌اند که ممکن است هر لحظه اجرا شوند. علاوه بر این، ۱۸ بهائی نیز بازجویی شده‌اند. ۵۹ کسب و کار متعلق به بهائیان توسط مقامات پلمب شده و خانه‌های ٩ نفر دیگر مورد یورش و تفتیش قرار گرفته است.
افزون بر این، بهائیان تهران همچنان از دفن عزیزان خود در آرامستان بهائیان در نزدیکی خاوران منع شده و به اجبار مأموران وزارت اطلاعات در محل گور دسته‌جمعی خاوران، محل دفن صدها زندانی سیاسی اعدام شده در دهۀ ۱۳۶۰، دفن می‌شوند. یک زن بهائی، مادر یک کودک پنج‌ساله که نسبت به دفن مادربزرگش در قبرستان خاوران نزد مقامات مسئول ابراز نگرانی کرده بود، دستگیر و به پنج سال زندان محکوم شده است.
این سرکوب بی‌رحمانه یادآور مرداد و شهریور سال گذشته است، که تنها در یک ماه بیش از ۳۰۰ مورد آزار و اذیت بهائیان صورت گرفت.
خانم فهندژ می‌گوید: «حکومت ایران پس از کمپین داستان ما یکیست و تلاش جامعهٔ بهائی برای دعوت به ایجاد اتحاد میان همه گروه‌ها، شاهد حمایت بی‌سابقۀ جهانی از جامعهٔ بهائی بوده و اکنون درماندگی خود را برای ریشه‌کن کردن جامعه، با هدف قرار دادن و افزایش آزار و اذیت سالمندان و بیماران نشان می‌دهد. اگر حکومت ایران بتواند از ظلم و ستم بیش از ۴۰ سال گذشته خود چیزی بیآموزد، این است که آزار و سرکوب مداوم بهائیان نه تنها نتیجۀ معکوس داده است، بلکه آگاهی از وضعیت بهائیان ایران در سطح جهانی را افزایش داده، همبستگی قوی‌تری میان بهائیان و عموم مردم ایران ایجاد نموده و به جامعۀ بین‌المللی، بی‌گناهی بهائیان در برابر ظلم بی‌امان حکومت را اثبات می‌کند.»
امواج بی‌وقفه آزار و اذیت
آزار و اذیت بهائیان در هفته‌های اخیر در سراسر ایران، در شهرهای تهران، اصفهان، شیراز، کرج، کرمان، قائم‌شهر، رشت و سایر نقاط گسترش یافته است و بهائیان به دلایل واهی از جمله ادارۀ آموزشگاه‌های موسیقی یا سایر فعالیت‌های فرهنگی یا آموزشی و کمک به جامعۀ بهائی جهت رفع نیازهای اولیه دینی خود مورد هدف قرار گرفته، دستگیر، محکوم و زندانی شده‌اند، تحت آزار و اذیت قرار گرفته و یا توانایی‌شان برای کسب درآمد محدود شده است.
سه بهائی به دلیل کمک به جامعۀ بهائی تهران جهت دفن عزیزان‌شان در آرامستانی متعلق به بهائیان در این شهر، زندانی شده‌اند. جامعۀ جهانی بهائی قبلاً گزارش داده بود که بهائیان تهران در پی تصرف آرامستان متعلق به خودشان توسط یکی از مأموران وزارت اطلاعات از استفاده از این مکان منع شده‌اند.
چندین بهائی در استان گیلان به اتهام واهی تبلیغ علیه نظام از طریق شبکه‌های اجتماعی به زندان محکوم شدند و منازل چند نفر دیگر توسط مأموران امنیتی مورد هجوم قرار گرفت و تلفن‌های همراه و رایانه‌های آنها مصادره شد. مرد جوانی که بیانیه‌ای از داخل زندان صادر کرده بود و جزئیات بدرفتاری جسمی و روحی در زندان و محرومیت آنها از حقوق قانونی را اطلاع‌رسانی کرده بود، به شش سال حبس محکوم شد.
بسیاری از دستگیرشدگان، بازداشت‌های طولانی‌مدت را در مراکز امنیتی، اغلب در سلول انفرادی، بدون طی شدن روند قانونی سپری کرده‌اند. یک مادر جوان بی هیچ اتهامی شش ماه را پشت میله‌های زندان سپری کرده و از انتخاب وکیل محروم بوده است.
تعدادی از بهائیان نیز در طول بازداشت خود با وثیقه‌های گزافی مواجه شده‌اند یا جریمه‌های سنگین، ممنوعیت سفر و تبعید داخلی دریافت کرده‌اند.
