«یکدست‌سازی» در دانشگاه‌ها و مدارس ادامه دارد؛ اخراج و بازنشستگی اجباری آموزگاران و استادان

- شیوا عاملی‌راد نماینده پیشین انجمن صنفی معلمان مریوان، و فریبا انامی از معلمان استان گیلان به تازگی احکام اخراج خود را دریافت کردند.
- شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان احکام علیه آموزگاران را ناشی از «سوء مدیریت و فضای پادگانی و امنیتی» وزارت آموزش و پرورش توصیف کرده و از ادامه «گسترده‌تر» اعتراضات خبر داده است.
- ۹ تن از اساتید دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد تهران مرکز با اتهاماتی مانند ضد انقلاب بودن و داشتن تفکر غربزده و ولایی نبودن به شکل اجباری بازنشسته شدند.

پنج شنبه ۲ شهریور ۱۴۰۲ برابر با ۲۴ اوت ۲۰۲۳


یک ماه مانده به آغاز سال تحصیلی روند اخراج و بازنشستگی اجباری آموزگاران و استادان دانشگاه سرعت گرفته و جمهوری اسلامی می‌کوشد پیش از فرا رسیدن سالگرد اعتراضات جنبش ملّی، مدارس و دانشگاه‌ها را «یکدست» کند.

نمونه‌ای از ابتکارات اعتراضی دانشجویان دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران

بر اساس گزارش فعالان صنفی، آموزگاران زیادی در روزهای گذشته احضار، تهدید و حتی اخراج شدند. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان با اعلام خبر اخراج و یا بازنشستگی اجباری آموزگاران گزارش داده که شیوا عاملی‌راد نماینده پیشین انجمن صنفی معلمان مریوان، و فریبا انامی از معلمان استان گیلان به تازگی احکام اخراج خود را دریافت کردند.

بر اساس اعلام شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان تاریخ اجرای حکم اخراج شیوا عاملی‌راد از آموزش و پرورش، روز ۲۸ اردیبهشت‌ماه اعلام شده است. در چنین روزی شیوا عاملی‌راد برای دریافت جایزه‌ ویژه‌ صلح به شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران به کره جنوبی سفر کرده بود.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان با اشاره به این نکته، حکم صادر شده را «تلافی‌جویانه» و «تعمدی» دانسته و آن را نمود دیگری از «رفتارهای خشونت‌آمیز» در مقابل فعالین صنفی معلمان ایران توصیف کرده است.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران همچنین به تائید حکم اخراج فریبا انامی از سوی هیئت تجدیدنظر تخلفات وزارت آموزش و پرورش اعتراض کرده و این فعال صنفی را از معلمان پرتلاش بندر انزلی خوانده است.

این شورا احکام اینچنینی علیه آموزگاران را ناشی از «سوء مدیریت و فضای پادگانی و امنیتی» وزارت آموزش و پرورش توصیف کرده و از ادامه «گسترده‌تر» اعتراضات خبر داده است.

در دانشگاه‌ها نیز تلاش برای «یکدست‌سازی» ادامه دارد و نه تنها صدها دانشجو تعلیق از تحصیل شده و یا زیر فشارهای امنیتی و قضایی قرار دارند، شمار زیادی از اساتید دانشگاه نیز به صورت اجباری بازنشسته و یا اخراج شده‌اند.

کانال تلگرامی شوراهای صنفی دانشجویان کشور به تازگی گزارش داده که آرش بیدالله خانی و شیرزاد آزاد دو تن از اساتید دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد که در آستانه اخراج قرار دارند. به نوشته این کانال تلگرامی آنها «تنها به دلیل آنچه موضع‌گیری در دوره اعتراضات خوانده شده و بر اساس گزارشات مخدوش دانشجویان بسیجی از صحبت‌های سرکلاس، حذف شده‌اند.»

این گزارش افزوده که استاد دیگری به نام آذین موحد، دانشیار گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا تا زمان صدور حکم از سوی هیئت انتظامی اعضای هیئت علمی از تدریس تعلیق شده است. آذین موحد از جمله اساتیدی بود که در جریان اعتصابات دانشجویی در جنبش زن، زندگی، آزادی از تشکیل کلاس خودداری کرد. آذین موحد سابقه ۲۹ سال تدریس در دانشگاه دارد.

همچنین یکی از اساتید سابق رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد از بازنشستگی اجباری ۹ تن از اساتید علوم سیاسی دانشگاه آزاد تهران با اتهاماتی مانند ضد انقلاب بودن خبر داده است.

سوسن صفاوردی استاد سابق دانشکده علوم سیاسی در دانشگاه تهران با اشاره به بازنشستگی اجباری ۹ تن از اساتید دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد تهران مرکز گفته این افراد با اتهاماتی مانند ضد انقلاب بودن و داشتن تفکر غربزده و ولایی نبودن روبرو شده‌اند یعنی همان اسلحه‌ای که برای هر حذفی مشروع شده است.

سوسن صفارودی به همراه علی‌ اکبر امینی، علیرضا رادمهر، حسین تفضلی، د‌ی‌‌دخت صادقی، محمدعلی خسروی، ملک‌ تاج خسروی، بیژن نیری و (نام کوچک نامشخص) ساجدی اساتید اخراج شده از کرسی علوم سیاسی دانشگاه آزاد تهران هستند.

سوسن صفارودی گفته که «سه‌‌شنبه هفته پیش در جریان امتحانات ترم جاری، از دفتر رئیس دانشکده تماسی گرفته و اعلام شد که ابلاغیه بازنشستگی شما آمده است و باید به امور اداری برای انجام امور تشریفات مراجعه کنید. اینکار بدون هیچگونه آمادگی قبلی بوده و به یکباره اسامی ۹ نفر را اعلام کردند.»

این استاد دانشگاه افزوده که «در دو سه سال گذشته بر اساس سیاست ریاست جدید دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد، بیش از ۱۵ نفر افراد خارج از دانشکده که حق‌ التدریسی بودند به دانشگاه می‌ آمدند و بعضا دروس تخصصی ما را به آن‌ ها می‌دادند و با اظهار علنی رییس دانشکده که تدریس باید توسط افراد انقلابی انجام شود، ما در چند ترم اخیر شاهد یک پاکسازی نرم در دانشکده بودیم.»

روزنامه «اعتماد» نیز گزارش داده که از سال ۱۳۸۵ تا پایان مرداد امسال صد‌ها استاد دانشگاه به دلیل انتقاد و نگاه مخالف با خواسته‌های دولت‌ها، حکم اخراج، بازنشستگی اجباری و ممنوعیت موقت یا دائم از تدریس گرفته‌اند.

در این گزارش آمده که در خرداد ۱۳۸۵ حکم بازنشستگی همزمان ۱۰ استاد و عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران صادر شد و تا کنون روند حذف اساتید منتقد از دانشگاه‌ها ادامه یافته است. بر اساس این گزارش دو دولت محمود احمدی‌نژاد، رکوردار اخراج و بازنشستگی اجباری اساتید است و ۸۵ استاد در دولت‌های نهم و دهم از نظام آموزش عالی حذف شدند.

این گزارش افزوده که از ابتدای فعالیت دولت ابراهیم رئیسی از امرداد ۱۴۰۰ تا کنون ۵۸ استاد دانشگاه با بازنشستگی اجباری، ممنوعیت موقت از تدریس یا اخراج روبرو شدند که اوج این روند از سال گذشته و پس از آغاز اعتراضات بوده است.

روزنامه «اطلاعات» نیز در مطلبی با انتقاد از سرعت گرفتن روند اخراج اساتید دانشگاهی نوشته که «از زمانی که، دولت سیزدهم کار خود را آغاز کرده است جامعه دانشگاهی در شروع هر ترم تحصیلی با اخراج یا قطع همکاری با اساتید مواجه بوده است.»

در این مطلب آمده است، در دولت سیزدهم که به تازگی وارد سال سوم فعالیت خود شده است تاکنون اساتید جوانی چون آرش اباذری و محمد فاضلی و حسین مصباحیان و رضا امیدی و امیر مازیار و محمد راغب و امیر نیک‌پی و اساتید دیگری به بهانه‌های «عمل نکردن به تعهدات علمی»، «کسب نکردن امتیازات قانونی ادامه خدمت» و دیگر بهانه‌های مختلف نامه «قطع همکاری» از دانشگاه دریافت کرده‌اند. اخیرا هم مهدی خویی استاد جامعه‌شناسی دانشگاه علامه طباطبایی خبر از«قطع همکاری» این دانشگاه با او داده و این خبر نشان از وضعیت مخاطره‌آمیز دانشگاه و علوم اجتماعی می‌دهد.

بخش دیگری از این مطلب تأکید کرده که اخراج اساتید علوم انسانی و اجتماعی از نظر تعداد و تداوم بیشتر از دیگر رشته‌های علمی بوده است. به شکلی که امروز دانشکده‌های علوم انسانی، کرسی‌های درس خالی بسیاری دارند که به آسانی نمی‌توان آنها را پر کرد.

روزنامه «اطلاعات» افزوده که «این نکته زمانی مهم می‌شود که به آمارهای رصدخانه مهاجرت بنگریم که از موج مهاجرت گسترده در کشور خبر می‌دهد. به نظر می‌رسد موج اخراج و مهاجرت در تلاقی باهم باعث افزایش میل به مهاجرت در میان اهل دانشگاه شده است. در این شرایط اخراج تکصداهایی در دانشگاه که به کار علمی و نظری خود مشغول‌اند و ایران برای‌شان مساله است در وهله نخست کاری ناروا در حق این افراد و در وهله دیگر، نتیجه‌ای جز تهی کردن نهاد علم و دانشگاه و تنگ‌تر شدن دایره ندارد.»

در پایان این مطلب تأکید شده که «چنین وضعیتی مهر تاییدی بر مرز سخت و سفت خودی و غیرخودی است و اگر سیاست‌ها به سمت گسترش چنین مرزی باشد، نتایج آن فاجعه‌آمیزتر از آنچه شاهدیم، خواهد بود.»

«یکدست‌سازی» دانشگاه‌ها با اخراج اساتید مردمی و جذب ۱۵۰۰۰ استاد «خودی»!

هفته گذشته نیز علی شریفی زارچی عضو هیئت علمی بیوانفورماتیک و هوش مصنوعی دانشگاه صنعتی «شریف» (آریامهر) روز جمعه در توئیتی نوشت: «در گروه‌های دانشگاهی سندی منتشر شد که نشان می‌دهد دولت رئیسی مخفیانه فرایند جذب ۱۵۰۰۰ عضو هیات علمی همسو را به صورت سهمیه‌ای، فوری و خارج از چارچوب علمی موجود دانشگاه‌ها آغاز کرده.»

او افزوده که «این فاجعه یعنی مثلاً تزریق ۱۰۰ نفر به هر دانشگاه علوم پزشکی. سکوت جامعه‌ علمی خیانت به ایران است.»

علی شریفی زارچی از جمله استادان دانشگاه است که پس از اعتراضات جنبش ملّی در سال گذشته و  به دلیل حمایت از دانشجویان معترض، از سوی ماموران امنیتی احضار شد.

پیش از این نیز شوراهای صنفی دانشجویان کشور نیز فشارهای شدید بر شماری از اساتید دانشگاه‌های کرمان، «بهشتی»، «طباطبایی»، تهران، اصفهان و مشهد را تأیید کرده و آن را در راستای «تصفیه اساتید همراه با دانشجویان» ارزیابی کرده است.

وبسایت «خبر آنلاین» نیز امروز شنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۲ اخراج گسترده اساتید دانشگاه را بازتاب داده و نوشته که سریال قطع همکاری یا همان اخراج استادان دانشگاه قبل‌تر به نام‌هایی مانند محمد فاضلی جامعه‌شناس دانشگاه شهید بهشتی، رضا امیدی جامعه‌شناس دانشگاه تهران، محسن برهانی استاد حقوق دانشگاه تهران، بیژن عبدالکریمی استاد فلسفه دانشگاه آزاد، علی سرزعیم استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی، سوده حامد توسلی استاد حقوق دانشگاه آزاد و تنی دیگر گره خورده بود و حالا این قرعه به‌ نام مهدی خویی افتاد.

مهدی خویی استاد جامعه‌شناسی دانشگاه «علامه» نیز که از جمله اساتیدی است که به تازگی اخراج شده در حساب توئیتری خود نوشته که «من مهدی خویی، معلم جامعه‌شناسی در دانشگاه علامه که به کسی باجی نداد و خدایش می‌داند که خود را تنها و فقط به مردم و دانشجو متعهد می‌دید، بعد از ۷ سال تدریس نامه قطع همکاری (اخراج) گرفته‌ام و از خانه‌ام یعنی دانشگاه در حال رانده شدن هستم و مستاصلم از این ظلم شکایت به‌کجا برم.»

 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۲ / معدل امتیاز: ۴

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=328705