در شهریور ۱۴۰۱ و در پی قتل حکومتی ژینا امینی، خشم فروخورده‌ی مردم در کف خیابان‌ها بار دیگر طغیان کرد و به‌رغم کشتار و بازداشت گسترده معترضان، پایه‌های سست شده حاکمیت بیش از هر زمانی دیگر به لرزه درآمد. مردم ایران در هماهنگی‌ای قابل ستایش یک جنبش انقلابی تمام‌عیاری را به تاریخ آزادیخواهی منطقه اضافه کردند، جنبشی که انعکاس جهانی بی‌بدیلی را به همراه داشت.
نقش بی‌مانند و پیشروانه زنان و دانش‌آموزان دختر در این جنبش باشکوه، دستگاه‌های امنیتی حاکمیت را چنان مرعوب کرد که از هیچ کوششی برای خاموش کردن این صدای حق‌خواهی فروگذاری نکرده و نمی‌کنند. آنها در آستانه قیام ژینا، در اقداماتی به اصطلاح پیشگیرانه شمار زیادی از فعالین را در مناطق مختلف دستگیر کرده‌اند. در هفته‌های گذشته زنان گیلان و کردستان، که به صورت گسترده‌تری در صف اعتراضات بودند، آماج موج جدیدی از بازداشت‌های خودسرانه غیرقانونی و فراقانونی قرار گرفته‌اند و بیشترین بازداشت‌های اخیر از این مناطق بوده است.
دستگیری دوازده نفر از فعالین حوزه زنان در گیلان، به نام‌های فروغ سمیع‌نیا، جلوه جواهری، متین یزدانی، یاسمین حشدری، نگین رضایی، زهرا دادرس، زهره دادرس، واحده خوش‌سیرت، شیوا شاه‌سیاه، آزاده چاوشیان، سارا جهانی، و هومن طاهری، نیز بازداشت بیش از سی نفر از فعالین کُرد، برآیندی از دستپاچگی حاکمیت برای جلوگیری از شروع مجدد اعتراضات در شهریورماه است.
مطابق معمول شاهد تکرار بی‌شرمانه سناریوسازی‌های نیروهای امنیتی و همراهی صداوسیما و دستگاه قضایی هستیم از داستان‌سرایی‌های نخ‌نمایی که سال‌هاست حاکمیت در تلاشی مذبوحانه به آن متوسل می‌شود و نزدیک‌ترین نمونه‌ی آن سناریوسازی سال گذشته، در آستانه روز جهانی کارگر، علیه فعالین صنفی معلمان و کارگران بود. خود حاکمیت نیز واقف است که این داستان‌پردازی‌های بی‌اساس هیچ مبنایی در جهان واقع و هیچ تاثیری در اراده‌ی نیروهای معترض ندارد. نیز بر همگان روشن شده است که این سناریوسازی‌ها مطلقا هیچ مخاطبی در سطح جامعه ندارد و هیچ عقل سلیمی این داستان‌های جن و پری سناریونویس‌های کم‌هوش و غیرخلاق نهادهای امنیتی را باور ندارد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، ضمن تاکید بر مطالبات آزادیخواهانه و برابرطلبانه جنبش ژینا، بازداشت غیرقانونی فعالین حقوق زنان و کودکان و نیز دیگر فعالین حوزه‌های مختلف را شدیدا محکوم کرده و خواستار آزادی بی‌قید و شرط آنها است. این شورا همچنین از مردم سراسر کشور می‌خواهد که صدای این زندانیان و نیز دیگر زندانیان سیاسی سراسر ایران باشند.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
دوم شهریور ماه ۱۴۰۲
