در پی تشدید فشار نهادهای امنیتی و قضایی علیه فعالان مشروطه‌خواه، خالد پیرزاده که در پی وخامت حال جسمی از زندان اوین به بیمارستان منتقل شده بود پس از دو روز بدون طی شدن مراحل درمان به زندان بازگردانده شد.
خالد پیرزاده زندانی سیاسی مشروطه‌خواه و قهرمان پرورش اندام که روز سه‌شنبه ۲۳ آبان در پی وخامت حال جسمی به بیمارستان منتقل شده بود، بدون سپری شدن مراحل درمان و با وضعیت نامساعد جسمی به زندان اوین بازگردانده شده است.
خبرگزاری «هرانا» ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران گزارش داده که خالد پیرزاده روز سه‌شنبه ۲۳ آبان‌ماه به دلیل «تشنج»، «گرفتگی ماهیچه‌های قلب» و «درد در قفسه سینه»، به صورت اورژانسی به بیمارستان «لقمان حکیم» تهران، اعزام و «در بخش قلب» این بیمارستان بستری شده بود.
خبرگزاری هرانا به نقل از یک منبع مطلع و نزدیک به خانواده او نوشت: «آقای پیرزاده در حدود ساعت ۶ عصر روز پنجشنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۲، علی‌رغم حال نامساعد جسمی به زندان اوین بازگردانده شده است. او هم‌اکنون در بند شش این زندان به‌سر می‌برد».
بیمارستان «لقمان حکیم» مرکز فوق تخصصی مسمومیت است و معمولا بیمارانی که خودکشی کرده یا دچار مسمومیت دارویی و غذایی شده‌اند به این بیمارستان منتقل می‌شوند. مشخص نیست به چه علت خالد پیرزاده از سوی مسئولان زندان به این بیمارستان اعزام شده است.
خالد پیرزاده ۲۸ شهریورماه امسال در حالی که قصد ترک ایران به مقصد ترکیه را داشت بازداشت شد. او در ابتدا به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل و پس از سپری شدن مراحل بازجویی به بند شش زندان اولین منتقل شده است.
این فعال سیاسی پیشتر در تاریخ ۵ خرداد ماه ۹۸ توسط نیروهای اداره اطلاعات همراه با ضرب و جرح بازداشت و مدتی بعد با پایان مراحل بازجویی به زندان اوین منتقل شد.
این فعال مشروطه‌خواه از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست محمد مقیسه به اتهام «اجتماع و تبانی بر علیه امنیت ملی» به ۵ سال حبس و به اتهام «توهین به رهبری» به ۲ سال حبس و در مجموع به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در خردادماه ۹۹ توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران تأیید شد.
خالد پیرزاده که بیش از دو سال ممنوع از ملاقات و مرخصی بود از دهم خرداد ۱۴۰۰ دست به اعتصاب غذا زد و دو هفته بعد و چند روز پیش از برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی به مرخصی درمانی فرستاده شد تا پس از آن مرخصی بطور مشروط آزاد شود. با این وعده وی به اعتصاب غذای خود پایان داد. اما با تغییر نظر دادگاه ضمن نیمه‌تمام ماندن روند درمان مجبور شد روز ۱۶ تیرماه به زندان بزرگ تهران (فشافویه) بازگردد و در ۲۳ تیرماه به زندان شیبان اهواز تبعید شد.
خالد پیرزاده در زمان کوتاهی که در مرخصی درمانی بسر می‌برد در گفتگو با کیهان لندن روایت تکان‌دهنده‌ای از شکنجه‌های جسمی و روحی که در زندان بر سر او آمده بیان کرد: «دو بار طناب دار گردنم انداختند. حکم وحشت اعدام! در بازجویی‌های روزهای اول چون ورزشکار بودم، بدن قوی و روی فرم و ۱۲۷ کیلو وزن داشتم و دور بازوی من ۵۳ سانتیمتر بود. اینها از حرصی که داشتند به من رحم نکردند و مرا تا حد مرگ شکنجه می‌کردند. دست‌های مرا می‌گذاشتند لای در فلزی اتاق بازجویی و در را بهم می‌کوبیدند! در دوران بازجویی دو نفر از بغل سوار زانوی من شدند؛ زیر زانوم خالی بود. زانوم شکست و از جایش در آمد! رباط صلیبی و ای‌سی‌ای و پی‌سی‌ال پایم پاره شد و اینقدر وضعیت حادی پیش آمد که در بیمارستان آرمان تحت عمل جراحی قرار گرفتم. الان یکسال از عمل جراحی‌ام گذشته اما هنوز خوب نشده‌ام و هنوز که هنوزه مجبورم با عصا راه بروم.»
این فعال مشروطه‌خواه همچنین به کیهان لندن توضیح داده بود «در طول بازجویی‌ها ۹ مهره کمرم آسیب دید؛ دیسک ۳ مهره گردن و ۴ مهره بین دو کتف بیرون زده و ۲ مهره دنبالچه شکسته است که نیازمند به عمل جراحی فوریست. نخاع من به دلیل شکستگی مهره‌های کمرم آسیب دیده و نیازمند تزریق نخاعی دارو هستم. آیا انسانیست که با این وضعیت اسفناک جسمی و روحی و روانی خودم را به زندان معرفی کنم؟! چون هیچ رسیدگی در زندان به من نمی‌شود. داروهای تاریخ مصرف‌گذشته، داروهای بی‌کیفیت و داروهایی که اصلاً مشخص نیست چه هستند را به من می‌دهند؛ این داروها را در بسته‌بندی فله‌ای می‌آورند زندان و اصلاً معلوم نیست چه داروهایی هستند!»
خالد پیرزاده در سخنانی تکان‌دهنده و هولناک تأکید کرده بود که خودش دو بار در دوران بازجویی تهدید به تجاوز شده است! همسرش و حتا دختر خردسالش را تهدید به تجاوز کردند! او می‌گوید: «حتا به دختر کوچک من رحم نکردند و تهدید کردند به او تجاوز می‌کنند!»
او همچنین گفته بود همه این شکنجه‌ها با هدف گرفتن اعترافاتِ اجباری بوده است. وی می‌افزاید «این حکومت عدل علی که می‌گویند اینست؟ کرامت انسانی که می‌گویند اینست؟ آزادی بیانی که می‌گویند اینست؟ دموکراسی‌ای که می‌گویند اینست؟ که این بلاها را سر من به عنوان فعال مدنی که هیچ جرمی انجام نداده بیاورند؟! من هنوز که هنوزه کابوس می‌بینم.»
خالد پیرزاده پیشتر با ارسال پیامی صوتی از زندان خطاب به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، گفته بود که در اثر شکنجه‌های گوناگون نیروهای جمهوری اسلامی به کلکسیونی از بیماری تبدیل شده است.
