این فرهنگ دیگری‌ست:
در واپسین لحظه‌های زندگی می‌خواهد به هنگامه بر دارکردنش موسیقی پخش شود تا پیام‌آور شادی بماند و مرگ آواهای مناره‌ها، گنبدها و گلدسته‌ها را نشنَوَد.
این فرهنگ دیگری‌ست که سوگوارانه بر مزار عزیزان‌شان می‌رقصند، دَف و تار و شعر جای ندبه و نوحه می‌نشانند، کوچه‌بازارها را با رقص و آواز و موسیقی رنگین می‌کنند، پیام‌شان اینسوی جهان حتی در مراسم اعطای جایزه صلح نوبل ارج گذاشته می‌شود، آواز آوازخوانِ آزادهاش صمیمی و ساده برای یک «زندگی معمولی» جامعه و جهانی را حیرت‌زده می‌کند، رقص و آواز بوقچیِ زمین‌های فوتبال‌اش بسیارانی را در سرتاسر سرزمین‌مان به پایکوبی و شادی وا می‌دارد.
این فرهنگ دیگری‌ست که بی‌هراس از داغ و درفش و شحنه‌های اسلامی مراسم عروسی و کنسرت و جشن و پایکوبی برپا می‌کند.
این فرهنگ دیگری‌ست، فرهنگ اسلامی و حکومت اسلامی نیست.
حکومت اسلامی «شادی» در معنای «حس آرامش و معنا داشتن در زندگی، حس مفید بودن در خانواده، گروه و جامعه، و رضایت داشتن از زندگی و خوش‌بینی واقع‌بینانه نسبت به اَینده‌ی خود، خانواده و جامعه» را در ایران از بین برده است اما هرگز نتوانسته است که بارقه‌ها و مظاهرشادی را از مردم بگیرد. نه، نمی‌توان شاد بودن و شادمانگی مردم را با فرهنگ رسمی و مدوّن سوگ‌ستایی و عزا و ماتم، آنهم به عنوان ابزار و روش پیشبرد سیاست‌های ارتجاعی ربود.
مردم میهن ما رنج‌ها کشیده‌اند، این سرزمین بهترین فرزندانش را جانکاه و نابهنگام از دست داده است. فرهنگ سوگواری را نمی‌توان نفی کرد، شادی و سوگواری روندهای طبیعی در یک جامعه‌اند و چه فردی و چه اجتماعی بخشی از طبیعت انسان است، اما در شرایطی که حکومتی ضدانسانی و شادی‌ستیز، حکومتی مُبلغ و مروّج ماتم و عزا با هدف تداوم و تحکیم حیات خود با ابزار سوگواری و ماتم و عزا کمر به نابودی شادی می‌بندد، شادی همراه با مبارزه بی‌امان به عنوان پادزهرِ سّم کشندۀ سوء استفاده‌گری می‌باید قد عَلَم کند.
حکومت اسلامی، حکومت سوگ و ماتم است، مبلغ فرهنگِ یاس و نومیدی و تسلیم و اطاعت و بردگی و مبتنی بر روانشناسی هول و هراس است، اما در این سرزمین شادی و جشن و پایکوبی هم نهادینه است.
برای دستیابی به شادی، به عنوان یک واکنش عاطفی مثبت و نوعی ارزش‌گذاری به زندگی انسان می‌باید موانع مادی و معنوی شادی‌ستیزی، یعنی استبداد دینی، و بی‌عدالتی‌های اجتماعی و اقتصادی و فقر فرهنگی را از میان برد و در راه تامین امنیت و سلامت بهداشتی و روانی جامعه گام برداشت و مبارزه کرد.
جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران تردیدی ندارد که مردم میهنمان شادی را فتح خواهند کرد و قدرت فاشیستی حکومت اسلامی را به عنوان پدیده‌ای مرگ‌پرست و زندگی‌ستیز در هم خواهند شکست. جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران، به عنوان تشکلی ستایشگر شادی وشادمانی در نبرد برای آزادی، نشاط و رفاه مردم در کنار مردمی‌که با شادی‌شان عطرآزادی و رفاه و همبستگی می‌افشانند، ایستاده است.
جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران
۲۹ آذرماه ۱۴۰۲ / ۱۹دسامبر۲۰۲۳
