فرزام کرباسی – خانم گلشیفته می‌شنوی؟
این صدا رو میگم…
این چه صداییه؟
صدای موسیقی و آواز، خوب گوش کن… اتفاقا فقط با یه نت اجرا شده…
خوب گوش کن…
صدای موزیک‌اش گوشنواز نیست؟
آره میدونم چون با نت مرگ نواخته شده…
کی داره میرقصه؟
خوب نگاه کنی می‌شناسیش…
نگاه کن… شاید هم نشناسی، آخه زندانی بوده ولی خوب، میدونی با زندانی‌های شما فرق داشت…
فرقش چی بود؟
فرقش این بود که نمیتونست با آنجلینا مصاحبه کنه…
بهش جایزه نوبل هم نمی‌دادند…
تازه، توی زندان هم پروتکل‌ها رو نمیتونست بشکنه و برقصه…
میدونم، نشناختیش؛ آخه هم قبل از اعدام و هم بعد از اعدامش کاملا سکوت کردی!
راستی چرا؟!
بگذریم…
خانم گلشیفته، از روز ۲۸ امرداد ۱۳۵۷ که شورشیان ۵۷ سینما رکس را به آتش کشیدند و بعدا در بیست و دوم بهمن ۱۳۵۷ و اعدام فرخ رو پارسا، نادر جهانبانی، امیرعباس هویدا، تیمسار نصیری و… این نت مرگ در ایران نواخته شد و همچنان ادامه دارد که تازه‌ترینش اعدام محمد قبادلو بود.
آره… زندانیان ما فقط اینجا و با این موسیقی که با نت مرگ اجرا میشه بهشون اجازه می‌دهند که برقصند…
محمد قبادلو رو ببین چه‌جوری میرقصه… آروم آروم روی چوبه دار…
گوش کن…
با موزیک مرگ و رقص بر سر دااار…
