پارلمان در ایران ظاهرا نهاد قانونگذاری و تصمیم‌گیری برای یک جغرافیای بسیار وسیع است که بیش از هشتاد میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند. جایی که باید برگزیده‌ترین و لایق‌ترین استعدادهای کشور و نخبه‌ترین و داناترین افراد و اندیشمندان در آن گرد هم آیند تا بتوانند برای معضلات و مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی کشور نظر و پیشنهاد ارائه نموده، تصمیم‌گیری کنند. در نبود آزادی و در یک نظام فاسد مافیایی- رانتی مبتنی بر نهادهای امنیتی – نظامی افرادی با پشتیبانی گروه‌های موجود در قدرت وارد انتخابات می‌شوند. وجه مشترک آنهایی که وارد این کارزار می‌شوند پایبندی به ولایت فقیه و مشارکت در تامین منافع نهادهای امنیتی، نظامی، تبلیغاتی و ساختارهای غیرشفاف اقتصادی حامی آنها است. از چند دهه پیش هربار که نام‌های مورد تایید شورای نگهبان برای کسب نمایندگی مجلس شورای اسلامی منتشر می‌شد عده کثیری از ایرانیان با حیرت به نام‌ها خیره می‌شدند و از خود می‌پرسیدند که آیا واقعا بهتر از اینها کسی برای تصمیم‌گیری در مورد مسائل کشور در بین ایرانیان وجود ندارد؟ در چند دوره اخیر مرور نام‌های داوطلبان برای احراز این کرسی‌ها نشانه نوعی دهان‌کجی به فرهنگ و تمدن ایران است. برای ما ایرانیان مایه نهایت سرشکستگی است که چنین جماعتی از مداحان و اوباشان و دین‌فروشان با این میزان از جهل و نادانی و در عین حال این درجه از وقاحت بر کرسی امثال مصدق تکیه بزنند. این امر وهن ایران و ایرانی است که همواره توسط جمهوری اسلامی اعمال شده است.
انتخابات در جمهوری اسلامی از حداقل معیارهای معمول انتخابات واقعی برخوردار نیست. رای‌گیری‌ها، آزاد، منصفانه، عادلانه، شفاف، رقابتی و سالم نبوده و شرکت در آنها از دو جهت به سود جمهوری اسلامی بوده است. اول، نمایش داشتن پشتیبانی مردمی در عرصه بین‌المللی و ژست برخورداری از مشروعیت در داخل. دیپلمات‌های طراز اول این حکومت به صراحت وجود “انتخابات” را نشانه مشروعیت و باعث اقتدار جمهوری اسلامی در جهان به هنگام تعامل با دیگران قلمداد می‌کنند.
هرگونه مشروعیت‌سازی برای حکومت جنایتکاری که ساچمه به چشم معترضین می‌زند، هواپیمای مسافربری را سرنگون می‌کند و ملت را از حقوق ابتدایی خود محروم می‌کند اشتباهی تاریخی است. سازمان‌های جبهه ملی ایران در خارج از کشور و جبهه ملی ایران- اروپا با هر شکلی از مشارکت در انتخابات نظام جمهوری اسلامی مخالفند و یگانه راه برون‌رفت کشور از بحران کنونی را در عین حفظ تمامیت ارضی کشور گذار از جمهوری اسلامی و استقرار یک جمهوری مدافع آزادی، دموکراسی و جدایی دین از حکومت و متکی بر رای واقعی مردم می‌دانند.
پاینده ایران
سازمان‌های جبهه ملی ایران در خارج از کشور
جبهه ملی ایران – اروپا
۷ اسفند ۱۴۰۲ برابر ۲۶ فوریه ۲۰۲۴
