در حالی به استقبال ۸ مارس روز جهانی زنان می‌رویم، که تحریم گسترده انتخابات نمایشی رژیم و اقدام پیروزمند مردم در «نه» به جمهوری اسلامی را، پشت سر داریم. زنان در اقصی نقاط ایران و حتی از پشت میله‌های زندان، سهم گسترده‌ای را در پیشبرد حرکت اعتراضی تحریم و «نه» به انتخابات نمایشی رژیم استبدادی داشتند. طبق آمار رسمی ۵۳درصد رای دهندگان مردان و ۴۷ درصد را زنان تشکیل می دهند و به این ترتیب سهم زنان در تحریم انتخابات بیشتر از مردان نیز بوده است. زنان پس از گذشت بیش از یک سال از جنبش «زن، زندگی، آزادی»، بار دیگر نقش برجسته خود را در پیشبرد این جنبش، ایفا کردند.
در سالی که گذشت، ما بیش از همیشه شاهد گسترش و تعمیق مبارزات زنان در کشورمان بوده‌ایم. آزادی پوشش و مبارزه علیه حجاب اجباری که یکی از خواست‌های اولیه آنان بوده‌است، امروز به پرچم و یکی از سمبل‌های مبارزه علیه تمامیت رژیم مذهبی و پوسیده استبدادی بدل گشته است. مبارزه علیه حجاب اجباری از همان روزهای پس از انقلاب و در تظاهرات گسترده زنان آغاز شد و بعدها به اشکال مختلف ادامه یافت. درچند سال گذشته با حرکت اعتراضی «دختران انقلاب» و بر سر چوب کردن روسری‌های سفید تحرک جدیدی به خود گرفت و اینجا و آنجا به حضور بدون حجاب در خیابان و معابر عمومی بسط پیدا کرد، اما «نه» به حجاب اجباری و روسری سوزان دختران جوان در اعتراض به قتل مهسا-ژینا امینی و شروع جنبش «زن، زندگی، آزادی»، این مبارزه را به یک سطح جدید ارتقا داده و آن را به یک جنبش سراسری علیه نظام سرکوب و تبعیض تبدیل کرد. حتی تصویب قوانین مربوط به لایحه «حجاب و عفاف» در مجلس رژیم و ایجاد گشت‌های حجاب‌بان در سال گذشته و اعمال جریمه‌های نقدی سنگین و بازداشت و زندان نیز، نتوانست در اراده زنان در مبارزه علیه حجاب اجباری، خللی ایجاد کند و صدای آنان را خاموش کند. ما امروز شاهد سرپیچی گسترده زنان از این قانون ارتجاعی و ضد زن، در اقصی نقاط کشورمان هستیم.
زنان کشور ما پس از چهل و پنج سال مبارزه علیه تبعیض و بی‌عدالتی در جمهوری اسلامی، همواره خواستار آن بوده‌اند که از حقوق برابر در زمینه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی برخوردار باشند. آنان خواهان برابری در قانون و در مقابل قانون از جمله در رابطه با آزادی انتخاب پوشش، حق آزادانه‌ی مسافرت، حقوق برابر در رابطه با ارث، شهادت، طلاق، حضانت از فرزندان و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هستند. دستمزد برابر در مقابل کار برابر، مرخصی قبل و بعد از زایمان، تضمین شغلی پس از دوران بارداری، تامین امکانات لازم نگهداری کودکان برای زنان شاغل، از دیگر خواست‌های زنان کشور ماست. اما در جمهوری اسلامی تبعیض علیه زنان نهادینه شده‌است. هرگونه تغییری با سد و مانع حکومتی مواجه است و زنان رسما از حقوق برابر با مردان محروم هستند. مبارزه علیه تبعیض در جمهوری اسلامی، اکنون به مبارزه علیه خود این نظام تبعیض‌آلود گره خورده است. جنبش «زن، زندگی، آزادی»، تبلور این تحول عظیم در جامعه‌ی ماست.
امروز زنان کشور ما پیشتاز مبارزه برای آزادی و رهائی از نظام متکی بر تبعیض و بی‌حقوقی هستند. زنان چه در صفوف جنبش‌های مدنی، خیزش‌های اعتراضی و چه در زندان، فریاد خود علیه ظلم و استبداد را هرچه رساتر کرده و به گوش هم‌وطنانشان می رسانند. آنها ضمن مبارزه برای حقوق خویش، به پشتیبانی از حقوق هم‌پیمانان خود به پا خاسته و علیه اعدام‌ها که در طول سال گذشته به شکل بی‌نظیری تشدید شده است، فریاد اعتراض سر داده‌اند. زنان ایران نه فقط پابه‌پای یارانشان در اقصی نقاط جهان برای حقوق خویش و رفع تبعیض مبارزه کرده اند، بلکه امروز به‌عنوان پیشاهنگ جنبشی بی‌نظیر، به الگوئی برای بسیاری از زنان دنیا بدل شده اند و تحسین نه فقط مردم ایران، بلکه افکار عمومی جهان را نیز برانگیخته‌اند. اهدای جایزه صلح نوبل امسال به نرگس محمدی به‌عنوان یکی از چهره های برجسته زن، در مبارزه برای حقوق بشر و علیه سرکوب و استبداد مذهبی، یک پیروزی بزرگ برای زنان ایران و جنبش «زن، زندگی، آزادی» و برای یکی از مبارزان برجسته جنبش زنان ایران بود، که همچنان در زندان به سر می برد و سال‌ها زندان هم او را از تلاش و مبارزه علیه سرکوب، استبداد مذهبی و تبعیض بازنداشته‌است.
امروز مادران دادخواه و زنان مبارز چه در داخل زندان و چه در بیرون از آن، با پافشاری بر مبارزات عدالتخواهانه خویش در پاسخگو کردن رژیم اعدام، نقش مهمی را برای احقاق حقوق فرزندان خود ایفا می کنند. جنبش زنان با درآمیختن مبارزه علیه تبعیض با خواست‌های به حق مردم علیه هرگونه بی عدالتی و دفاع از احقاق حقوق همه شهروندان بدون توجه به جنسیت، تعلق اتنیکی، مذهب و عقیده آنان، به حق به سردمدار این جنبش بدل شده و با «نه» به جمهوری اسلامی، مبارزه علیه اعدام و دفاع از حق زندگی، بار دیگر عزم راسخ خود را برای گذار از جمهوری اسلامی و دستیابی به یک زندگی عادی در آزادی و دموکراسی به اثبات رسانده است.
همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ایران، ضمن پشتیبانی از مبارزات دلیرانه زنان در کشورمان، فرارسیدن ۸ مارس برابر با ۱۸ اسفند روز جهانی زنان را، به همه زنان ایران تهنیت گفته، با گرم‌ترین شادباش‌ها به مناسبت این روز خجسته برای همه زنان مبارز ایرانی در ایران و چهارگوشه جهان، آرزوی موفقیت آنان در این مبارزات را دارد. ما بر این باوریم که استقرار دموکراسی و دستیابی به آزادی و برابری در ایران، بدون مبارزه برای رفع هر گونه تبعیض و نابرابری، امکان‌پذیر نیست. ما از مبارزه‌ی دلاورانه‌ی زنان کشورمان برای عبور از جمهوری اسلامی و استقرار آزادی و دموکراسی و رفع هرگونه تبعیض پشتیبانی می‌کنیم و وظیفه خود می‌دانیم که دوشادوش همه‌ی تلاشگران، برای برابری جنسیتی و برچیدن قوانین تبعیض‌آمیز کنونی، از هیچ کوششی دریغ نورزیم.
«همگامی برای جمهوری سکولار دمکرات در ایران»
۱۶ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۶ مارس ۲۰۲۴
