رژیم اسلامی و حامیان آگاه و ناآگاه آن ایران را به سوی یک بحران تمدنی پیش می‌برند؛ بحرانی که موجودیت کشور- ملت ایران را در معرض خطر قرار داده است. در عین حال، با هر ساعتی که از عمر جمهوری اسلامی می‌گذرد، فضای سیاسی- اجتماعی ایران قطبی‌تر می‌شود: در یکسو رژیم اسلامی قرار دارد که برای نابودی ایران اهتمام ویژه می‌ورزد و در سوی دیگر اکثریت ایرانیانی که دغدغه نجات میهن را دارند.
در چنین فضایی که «میانه» از میان رفته است و میهن آبستنِ دگرگونی بزرگی‌ست، کنشگران بایستی به یاد داشته باشند که ایران دیگر رمقی برای اشتباه دیگری از جنس آنچه در بهمن شوم ۵۷ رخ داد، ندارد. این کنشگران اگر به ایران می‌اندیشند، بایستی به دقت به پیرامون خود بنگرند؛ جایی که ایستاده‌اند به ایران یاری می‌رساند یا به نابودی آن؟
برای نجات ایران و بازسازی و پاسداری از آن در درجه نخست به شناخت و گستراندن روایتی نیاز است که مفهوم ایران در مرکز آن است. روایتی که پژواک آن در خیابان‌های شهر و روستا در ایران شنیده می‌شود. روایتی که از رفاه و آزادی ملت در سایه‌ی یک نظام ملی، دموکراتیک و سکولار سخن می‌گوید و به خوبی می‌داند که این رفاه و آزادی و نظم دموکراتیک جز با تداوم تاریخی میهن و در یک بستر ملی به دست نخواهد آمد و دقیقا از همین روست که نام نامیرای ایران حضوری پررنگ در شعارهای انقلاب ملی دارد.
در چنین فضایی بزرگترین پشتوانه میهن‌پرستان ایرانی این است که شاهزاده رضا پهلوی در این فضا حضوری فعال دارند و با پایگاه گسترده‌ی اجتماعی و سیاسی خود برای نجات میهن می‌کوشند. از خود بپرسید در کنار او ایستاده‌اید یا مقابل او؟
هواداران گفتمان ۵۷، چه ارتجاع غالب در قالب رژیم اسلامی و چه ارتجاع مغلوب و چه فرقه‌هایی که به استمرار رژیم یاری می‌رسانند، به خوبی به این واقعیت واقف هستند که شاهزاده رضا پهلوی و نیروی عظیم سیاسی-اجتماعی‌ای که با محوریت ایشان شکل گرفته است جدی‌ترین خطر برای بقای جمهوری ضدایرانی اسلامی است. از این روست که این روزها پیکان لجن‌پراکنی‌های آنان، شاهزاده رضا پهلوی و مشاوران نزدیک ایشان، مانند جناب امیرحسین اعتمادی را نشانه گرفته است.
حال این شمایید که باید بیندیشید که برای نجات ایران به تقویت هرچه بیشتر جریان سیاسی- اجتماعی حامی شاهزاده رضا پهلوی یاری خواهید رساند یا به دشمنان ایران و ایران‌گرایی کمک خواهید کرد؟ در این مصاف که «میانه» از میان رفته است و بی‌طرفی مفهومی ندارد، آیا برای رهایی ایران، به مطمئن‌ترین ستون در اردوگاه آزادیخواهی تکیه خواهید کرد یا در کنار جمهوری اسلامی و یاران قدیم و جدید آن به استحکام دیوار استبداد خواهید پرداخت؟
پاینده ایران
حزب ایران نوین
۱۸ اسفند ۲۵۸۲
