شصت سال زندان برای فعالان در حوزه زنان
بیست سال زندان برای فعالان در کانون صنفی معلمان
این ناعقلانیت قدرت، ناانسانیت نهادهای وابسته بدان را بازتولید می‌کند، ابتذال در این احکام، «داد» را شرمگین تاریخ ساخته است.
نادانی حاکم بر زعامت سیاسی جامعه مانع از آن شده است تا فهم شود، فرایند تبدیلِ ترس به خشم، در بین مردم چنان فزونی یافته، که «هر آنچه سخت است و استوار دود می کند و به هوا می‌برد».
حکومت تنها حق راستین خود را «مجازات» کردن، با هر ابزاری و با هر سنتی که صلاح می‌داند، قلمداد می‌کند. این نگرش از آنجا نشات گرفته که، شهروند گرگ حکومت است، این منطق فرمانروایی مُردنی است.
انسان امروز، قربانی خواست غیراخلاقی سیاست‌ورزی‌های شما مبتنی بر بقا با مجاز شمردن هر ابزاری نخواهد شد.
حق زندگی‌خواهی، حق اعتراض، حق نافرمانی در برابر استبداد مطلق، حق فریاد، حق استقامت، حق بهره‌گیری از شور زیستن، حق خودبسندگی فردی و اجتماعی، ما و فعالیت های صنفی و مردم‌گرایانه‌ی ما را باز تولید می‌کند.
راهی که تا کنون برای رهایی و برابری طی کرده‌ایم، راهی است برگشت‌ناپذیر، «ما»، دیگر «آنی» نمی‌شویم که خواستِ نا عقلانی فرمانروایی «زورمحور» شماست.
احکام اخیر صادره از سوی دستگاه قضا، علیه فعالان حوزه زنان، و پیشتر علیه فرهنگیان در گیلان، سماجت کودکانه حاکمیت در بهره‌گیری از خشونت محض علیه تمامی نارضایتی‌هایی است که مردم ایران در عرصه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی از خود نشان داده‌اند. مردم آموخته‌‌اند «از ترسیدن، بترسند. این یعنی: قدرت برساختن مردم.»
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، احکام ناعادلانه علیه فعالان حوزه زنان، زهره دادرس، فروغ سمیع نیا، سارا جهانی، یاسمین حشدری، شیوا شاه سیا، نگین رضایی، متین یزدانی، آزاده چاووشیان، زهرا دادرس، جلوه جواهری، هومن طاهری، و اعضای کانون صنفی معلمان گیلان، محمود صدیقی پور، عزیز قاسم زاده، علی نهالی، تیمور باقری کودکانی، جواد سعیدی، طهماسب سهرابی، انوش عادلی، جهانبخش لاجوردی، غلامرضا_اکبر زاده، یداله بهارستانی قویا محکوم می‌کند و اعلام می‌دارد این رویه، در اراده مردم تحت ستم ایران، جهت به ثمر رساندن جنبش رهایی‌بخش و برابری‌طلب خویش، ذره‌ای خلل وارد نخواهد ساخت.
دهم فروردین‌ماه ۱۴۰۳
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
