حنیف حیدرنژاد- با رای دادگاه حقوق بشر اروپا که روز سهشنبه ۹ آوریل ۲۰۲۴ صادر شد، «محیط زیست» به عنوان یکی از حقوق پایهای بشر به رسمیت شناخته شد.
چندی پیش جمعی از زنان مدافع محیط زیست از سوئیس علیه دولت سوئیس به خاطر عدم حفاظتِ کافی از محیط زیست در این کشور، به دادگاه حقوق بشر اروپا در استراسبورگ فرانسه شکایت کردند. آنها استدلال کردهاند که دولت سوئیس با بیتوجهی نسبت به پیامد تغییرات اقلیمی و تاثیری که این موضوع بر سلامت و کیفیت زندگی مردم و نسلهای آینده دارد، حق حیات شهروندان را که یکی از حقوق بنیادین بشر است نقض میکند.
دادگاه حقوق بشر اروپا در تائید این نگرانی شاکیان رای به این داد که دولت سوئیس اقدامات کافی در چهارچوب رعایت ملاحظات حقوق بشری برای پیشگیری از آسیبهای محیط زیستی انجام نداده است. دولت سوئیس اینک موظف است تا در جهت تغییر سیاستهای محیط زیستی، به نحوی که حقوق بشر در آن رعایت شود، اقدام کند.
فعالان محیط زیست اروپا ادعا میکنند که تغییرات اقلیمی، جان انسانها، به ویژه سلامتی و کیفیت زندگی سالمندان را به خطر انداخته و بیتوجهی به آن حق زیست سالم را از نسل کنونی و آینده نیز سلب میکند.
این حکم دادگاه حقوق بشر اروپا فراتر از دولت سوئیس بر ۴۶ کشور اروپا نیز تاثیر خواهد داشت زیرا یک رویه حقوقی محسوب میشود که فعالین محیط زیستی در دیگر کشورهای اروپا میتوانند به آن استناد کنند. دادگاه حقوق بشر اروپا در سال ۱۹۵۹ توسط کشورهای شورای اروپا، تاسیس شد و به تدریج کشورهای دیگر به آن ملحق شدند. احکام این دادگاه بر زندگی ۸۰۰ میلیون ساکنین ۴۷ کشور عضو آن تاثیر دارد.
نابودی سرزمینی ایران
این پیروزی بزرگ برای محیط زیست، همزمان است با آزاد شدن شش زندانی فعال محیط زیست در ایران که شش سال از عمرشان را برای حفاظت از محیط زیستِ ایران در زندان گذراندند.
۲ میلیارد دلار بودجه زیستمحیطی: قتلعام ۳۰ هزار شهروند پایتخت با آلودگی هوا
آسیبهای محیط زیستی در ایران سالانه جان هزاران شهروند را میگیرد. غارت، بی کفایتی، عدم مدیریت و سیاستگذاریهای امنیتی و ممنوعیت سازمانهای غیردولتیِ نظارت کننده و عدم پاسخگوئی زمامداران حکومت به مردم، همه و همه باعث شده تا محیط زیست ایران شاهد آسیبهای جدی شده یا در بسیاری موارد در معرض نابودی قرار داشته باشد.
همانقدر که رسیدن مرد م ایران به آزادی، هر روز ضروریتر میشود، نجات سرزمین، محیط زیست و فرهنگ و تاریخ ایران از چنگال حکومت اسلامی حاکم بر ایران نیز بیش از پیش ضرورت پیدا میکند.