بامداد جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ گزارش‌هایی از شنیدن صدای چند انفجار در اصفهان شنیده شد. رسانه‌های آمریکایی به نقل از منابع نظامی از حمله موشکی اسرائیل به هدف یا اهدافی در ایران از جمله یک پایگاه هوایی در نزدیکی اصفهان خبر دادند. در سکوت رسانه‌ای مسئولین جمهوری اسلامی، ویدئوهایی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌داد نیروهای امدادی به سوی پایگاه هشتم شکاری اصفهان در حال حرکت هستند.
پایگاه هشتم شکاری ارتش که در شمال شرقی شهر اصفهان و در نزدیکی فروگاه اصلی این شهر واقع شده، پایگاه هوایی مرکزی ایران به حساب می‌آید. این پایگاه یکی از ۱۷ پایگاه فعال نیروی هوائی جمهوری اسلامی است که به دلیل قرار داشتن در یکی مرکزی‌ترین نقاط ایران، از آن به عنوان «قلب دفاع هوایی کشور» یاد می‌شود. این پایگاه میزبان سه گردان شکاری و دو گردان آموزشی، از جمله گردان ۸۱ شکاری اف-۱۴، گردان شکاری سوخو ۳۵ و گردان شکاری اف-۷ است.
اگرچه اسرائیل هنوز رسما مسئولیت این حمله را نپذیرفته، ولی رسانه‌های اسرائیلی شکی ندارند که هواپیماهای شکاری این کشور وارد حریم هوائی جمهوری اسلامی شدند. چرا اسرائیل حمله‌ای نمادین انجام داد؟ آیا این حمله هوائی نوعی هشدار به جمهوری اسلامی بود؟ این حمله محدود نتیجه فشارهای آمریکا و غرب بر دولت بنیامین نتانیاهو بود؟ این پرسش‌ها را احمد رأفت با نوید طوبیان روزنامه‌نگار اسرائیلی ایرانی‌تبار ساکن اورشلیم در میان گذاشته است.
