بسیاری «رستاخیز شهریاران ایران» میرزاده عشقی را اولین اپرای ایرانی می‌دانند، اگرچه بیشتر به تئاتری موزیکال یا به گفته خود او «نمایش آهنگین» شباهت دارد. میرزاده عشقی نویسنده و شاعری است که نامش با جنبش مشروطه گره خورده است.
«رستاخیز شهریاران ایران» او منظومه‌ای است در سوگ فروپاشی حکومت ساسانیان. در این «نمایش آهنگین» پادشاهان ایران سر از خاک بر می‌دارند و به حال اسفناک ایران گریه می‌کنند. میرزاده عشقی این اثر را در سال‌هائی که در استانبول زندگی می‌کرد نوشته است و وقتی از ویرانه‌های ایران صحبت می‌کند منظورش طاق کسری و مدائن است که او در جریان همین سفر بازدید کرده بود.
این «نمایش آهنگین» یا درام موزیکال در گذشته‌ی پیش از انقلاب۵۷ چند بار در تهران به روی صحنه رفته و با وجود ضعف‌هائی مورد استقبال مردم قرار گرفته بود. در این اجراها نقش شیرین را هنرمندان شناخته شده‌ای چون ملوک ضرابی و قمرالملوک وزیری ایفا کرده بودند.
«رستاخیز شهریاران ایران» قرار است ۴ مه (۱۵ اردیبهشت) در دانشگاه سواس لندن توسط حسین حدیثی و سولماز نراقی به روی صحنه برده شود. سولماز نراقی تحقیقات گسترده‌ای در رابطه با میرزاده عشقی انجام داده که به صورت کتاب با عنوان «میرزاده عشقی» در ایران انتشار یافته است. حسین حدیثی بخش‌هائی از موسیقی این منظومه را که ناتمام مانده بود و یا اثری از آنها نیست تکمیل کرده است.
احمد رأفت با حسین حدیثی شاعر، آهنگساز، نوازنده و مستندساز گفتگوئی در «مرکز هنری ساوت‌همپتون» انجام داده است.
