جامعه جهانی بهائی در گزارشی که ۱۸ اردیبهشت منتشر کرده به موج جدید حملات علیه ایرانیان بهاییان پرداخته و نوشته است که طی هفته‌های اخیر، موج حملات به زنان بهائی در سراسر ایران شدت گرفته است. ده‌ها زن با احضار به دادگاه و روبرو شدن با اتهامات کیفری بی‌اساس که منجر به سال‌ها زندان می‌شود، از خانواده‌های خود جدا شده، در معرض بی‌رحمی و خشونت سیستم قضایی ایران قرار می‌گیرند. از اواسط اسفند‌ماه ۱۴۰۲ از مجموع ۸۵ نفر از بهائیانی که به دادگاه احضار یا زندانی شده‌اند، ۶۵ نفر، یعنی حدود سه چهارم آنها زن بوده‌اند.
جامعه بهائی از سال گذشته و پس از اعتراضات سال ۱۴۰۱ در حمایت از حقوق زنان در ایران، شاهد افزایش چشمگیری در حملات علیه زنان بهائی بوده است. در حال حاضر، زنان بهائی دو سوم کل زندانیان بهائی در ایران را تشکیل می‌دهند. تعداد قابل توجهی از بهائیان، به ویژه زنان، در ۲۰ ماه گذشته صرفاً به دلیل بهائی بودن دستگیر شده‌اند و برخی بدون طی مراحل قانونی و بدون اطلاع از محل نگهداری، در بازداشت بسر می‌برند.
با در نظر گرفتن زمینه کلی سرکوب زنان در ایران و چالش‌های برابری جنسیتی، این افزایش چشمگیر آزار و اذیت علیه زنان بهائی، هشداردهنده و بسیار نگران‌کننده است که گروهی از مردم را هدف قرار داده است که با آزار و ستم مضاعف روبرو هستند: هم به عنوان زن و هم به عنوان بهائی، بزرگترین اقلیت مذهبی غیرمسلمان ایران، که از زمان انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ بطور سیستماتیک مورد آزار و سرکوب قرار گرفته‌اند.
سیمین فهندژ نماینده جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو گفت: «حملات اخیر علیه زنان بهائی به روشنی نشان می‌دهد که به عنوان یک زن ایرانی، صرف نظر از اینکه بهائی، مسلمان، مسیحی، یهودی، زرتشتی، دین‌دار یا بی‌دین باشید، حکومت ایران شما را زندانی می‌کند، از دانشگاه اخراج می‌کند، از کار بیکار می‌کند و به دلیل تلاش برای تحقق آرزوی‌تان برای زندگیِ شایسته به عنوان انسان‌هایی برابر، در کنار هم و بدون توجه به جنسیت، پیشینه و باورتان، برای بهتر کردن کشورتان برای همه، شما را مورد آزار و سرکوب قرار می‌دهد. این فداکاری‌ها و تلاش‌ها برای تحقق آرمان‌های مشترک، به وضوح نشان می‌دهد که داستان ما یکی است.»
این افزایش آزار و سرکوب، نشان‌دهنده روندی گسترده‌تر از حملات در حال تشدید علیه بهائیان در ایران است. تحلیل و بررسی جامعه جهانی بهائی از سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ نشان می‌دهد که از سال ۲۰۲۱، آزار و سرکوب سیستماتیک بهائیان در ایران تقریباً هر سال حدود ۵۰ درصد افزایش یافته است.
موارد آزار و سرکوب شامل دستگیری‌ها، دادگاه‌ها، احکام زندان و احضاریه‌ها، تفتیش منازل، مصادره اموال، تخریب آرامستان‌ها و ممانعت از کفن و دفن، تعطیلی کسب و کار و محرومیت از تحصیل بوده است.
در ماه‌های اخیر، حملات علیه زنان بهائی حتی شدت بیشتری یافته است. در آبان‌ماه ۱۴۰۲، ۱۰ زن از اصفهان که بسیاری از آنها در دهه بیست یا سی عمر خود بودند، دستگیر شدند. در همان ماه، ۲۶ بهائی که ۱۶ نفر از آنها زن بودند، در مجموع به ۱۲۶ سال زندان محکوم شدند که نشان‌دهنده هدف قرار دادن مداوم زنان در جامعه بهائی است.
یک ماه بعد، در آذر‌ماه ۱۴۰۲، شش زن بهائی دیگر از اصفهان به مدت یک ماه بازداشت شدند و شرایط سختی را در بخش قرنطینه زندان دولت‌آباد تحمل کردند. تأخیرهای عمدی در ارائۀ خدمات درمانی به آنها، محدودیت دسترسی به آب گرم و عدم ارائه اطلاعات در مورد دلایل دستگیری یا اتهامات وارده به آنها، تشدید نگران‌کننده‌ی روش‌های جدید و بسیار خشن‌تر حکومت ایران علیه جامعه بهائی را برجسته می‌کند.
مأموران وزارت اطلاعات، با هدف اخذ شکایت اجباری علیه این زنان بازداشت‌شده، در یک کارزار سازماندهی‌شده به ارعاب و تهدید همسایگان آنها روی آوردند.
خانم فهندژ گفت: «در ادامه کمپین داستان_ما_یکست که برای بزرگداشت ۱۰ زن بهائی که ۴۰ سال پیش اعدام شدند و نیز تمام زنانی که همچنان برای برابری جنسیتی فداکاری می‌کنند راه‌اندازی شده، شاهد اصرار حکومت ایران بر تلاش‌های کهنه و شکست‌خورده خود برای ایجاد تفرقه میان شهروندان از طریق افزایش آزار و سرکوب، نفرت‌پراکنی و هدف قرار دادن زنان هستیم. اقدامات حکومت ایران ثابت می‌کند که داستان ۱۰ زن بهائی، داستان تمام زنان ایرانی امروز است و ناتوانی حکومت در ایجاد چنین تفرقه‌هایی، همانطور که در حمایت از کمپین داستان ما یکیست دیده می‌شود، نشان می‌دهد نفرت‌پراکنی و تبعیض نمی‌تواند عمیق‌ترین آرزوی قلب انسان، که وحدت و همکاری با دیگران در عین برابری کامل برای رسیدن به عدالت است را از بین ببرد.»
جامعه جهانی بهائی در اوایل سال جاری میلادی، گزارشی به کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد نیز ارائه کرد. این کمیته مأموریت داشته تا به بررسی نقض حقوق بشر در ایران از شهریور‌ماه ۱۴۰۱ (سپتامبر ۲۰۲۲) به بعد بپردازد. گزارش جامعه جهانی بهائی به تأثیرات این اتفاقات بر جامعه بهائی در ایران، به ویژه بر زنان بهائی، پرداخته است.
در همین ماه گذشته، دیده‌بان حقوق بشر گزارش بی‌سابقه جدیدی منتشر کرد که در آن برای اولین بار، رفتار سرکوبگرانه حکومت ایران با بهائیان را از نظر حقوقی، مصداق “جنایت علیه بشریت” دانست. این گزارش که به همین دلیل در صدر اخبار جهان قرار گرفت، همچنین توصیه کرد که کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد بخشی از تحقیقات جاری خود را بر «افزایش هدف قرار دادن زنان بهائی» متمرکز کند.
خانم فهندژ گفت: «این روایت جمعی از مبارزه و استقامت، که زنان بهائی و همه زنان ایرانی با آن مواجه هستند، به آنها امکان می‌دهد تا گرد هم آیند و نشان دهند که تلاش‌ها برای ایجاد تفرقه همیشه با شکست روبرو خواهند شد و زمانی که یک گروه تحت تأثیر بی‌عدالتی قرار گیرد، هیچ گروه دیگری در امان نخواهد بود. هدف قرار دادن فزاینده زنان بهائی که هم به عنوان زن و هم به عنوان عضو یک اقلیت، با چالش‌های مضاعف مواجه هستند، نیازمند توجه و اقدام جهانی، همبستگی با بهائیان و همه زنان ایرانی است که طالب حق زندگی با عزت و برابری در کشور خود هستند. ما از جامعه جهانی، دولت‌ها و رسانه‌ها درخواست می‌کنیم که از حکومت ایران بخواهند سرکوب ظالمانه خود علیه بهائیان و به ویژه زنان را که هدف اصلی این تبعیض قرار گرفته‌اند، فوراً متوقف کند و به اصل جهانی حقوق بشر برای همه شهروندان خود احترام بگذارد.»
