آرزوی بازگشت به المپیک برای بوکسورها دست‌نیافتنی نیست

فرزاد یوشانلو – مبالغ نجومی که از گازپروم به IBA سرازیر شده بود بدون حضور الیگارشی چون عمر کرملف، رئیس اتحادیه جهانی بوکس (آماتور) نمی‌توانست اهداف مسکو را تامین کند. از این رو نمی‌شد توقع داشت که سرنوشت پست ریاست International Boxing Association (اتحادیه جهانی بوکس) به یک انتخابات آزاد و منصفانه سپرده شود.

از طرفی پیوندهای محسوسی همواره بین ورزش‌های پرطرفدار و سیاستمداران اقتدارگرا وجود داشته، به ویژه ورزش‌های پرطرفداری چون بوکس که جمعیت قابل ملاحظه‌ای را به پای تلویزیون‌ها یا استادیوم‌های ورزشی می‌کشاند. از این حیث می‌شود علایق حاکمان را برای سرمایه‌گذاری در ورزش به نقد گذاشت و تحلیل کرد.

اما با نگاهی مختصر به پیشینه بوکس آماتور که IBA میراثدار آن شده است می‌شود پی برد که فساد تا چه حدی در بدنه این ورزش پرطرفدار المپیکی رخنه کرده است. در گزارش‌های تیم حقوقی مکلارن، به مهندسی نتایج مسابقات، مهندسی در انتخابات و عدم شفافیت در ساز و کارهای مالی AIBA به تفصیل اشاره شده است، همچنین اشاره شده است که با وجود تلاش‌هایی که شخصیت‌های مجرب و مورد اعتماد کمیته بین‌المللی المپیک برای بهبود وضعیت در IBA انجام دادند استاندارد های IBA به آن درجه از رشد نرسید که بتواند با استانداردهای مکلارن همگونی داشته باشد و طبیعتاً نمی‌شد انتظار داشت که این مقدار از پیشرفت آنگونه که مکلارن گزارش داده است کمکی به بهبود شرایط IBA در المپیک بکند و همانگونه که در خبرها آمد حکم دادگاه CAS نیز دستاوردی برای IBA در پی نداشت.

حذف IBA (اتحادیه جهانی بوکس) از المپیک با اینکه به درستی از عزم کمیته بین‌المللی المپیک برای ارتقاء شایسته‌سالاری و شفافیت در سطوح مختلف ورزش پرده برمی‌دارد اما ناخواسته می‌تواند جمعیت قابل توجهی از بوکسور های جهان را به یک ناامیدی و بلاتکلیفی مزمن سوق دهد از این رو جایگزین کردن فدراسیونی نوپا که هسته مرکزی آن در بطن فدراسیون‌های ملی همه کشورها مشروعیت داشته باشد،  لازم و ضروری است.

نمی‌شود آن بخش از IBA که امروز با نام World Boxing تلاش می‌کند تا ورزش بوکس را در بازی‌های المپیک نمایندگی کند صرفا به دلیل مخالفت با عمر کرملف به وسیله IOC (کمیته بین‌المللی المپیک) به رسمیت شناخته بشود.

با همه تفاسیری که از عملکرد AIBA و IBA ارائه شد، مد نظر قرار دادن اشتباه های راهبردی IBA توام با وعده‌های مالی که رییس این فدراسیون به نمایندگی‌های خود در کشورهای متعدد داده است نیز می‌بایست مورد توجه قرار بگیرد.

IBA (اتحادیه جهانی بوکس) در موقعیتی نیست که بتواند پرداخت دو میلیون و پانصد هزار دلاری را که به کنفدراسیون‌های قاره‌ای خود وعده داده است، عملی نماید؛ از آنطرف وعده اختصاص بودجه پنجاه هزار دلاری به هریک از نمایندگان IBA در کشورهای مختلف جهان که از سوی عمر کرملف داده شده است نیز به مراتب کمتر از مقداریست که فدراسیون های ملی ورزش‌های المپیکی دریافت می‌کنند.