احمد تاج‌الدینی – رژیم منفور و طرد شده از سوی اکثریت مطلق شهروندان ایران، یکبار دیگر انتخاباتی مفتضح برگزار کرد تا از درون صندوق‌های رای قلابی، رییس جمهوری قلابی‌تر را رونمایی کند.
در نظامی که اساسا جمهوری نیست و رای و ارداده شهروندان در آن پشیزی نمی‌ارزد، انتخابات اساسا بی معناست. اما رژیم فقها برای تزیین ظاهر کریه‌اش به اینگونه فریبکاری‌ها نیاز دارد. هدف از انتخابات مفتضح اخیر را رهبر نظام با صراحت چنین بیان کرد:« این حرکت بزرگ در رویارویی با غوغای دست‌سازِ تحریم که دشمنان ملت ایران برای القای ناامیدی و بن‌بست به راه انداخته بودند، کاری درخشان و فراموش نشدنی است…».
آنچه «رهبر معظم» «غوغای دست‌ساز تحریم» می‌نامد دروغ شرم‌آوری است. تحریم انتخابات کنش متمدنانه مردمی بود که با عدم حضور در پای صندوق‌های قلابی اراده خویش را در مخالفت با شما، کارگزاران‌تان، روش حکومت‌تان و نظام‌تان نشان دادند. آنها متوجه شده‌اند که تفاوتی بین سگ زرد و شغال وجود ندارد و دیگر نمی‌خواهند بازیگران بی‌اراده در نمایش‌های مضحک شما باشند. گفته‌اید که تحریم به وسیله دشمنان ملت ایران به راه انداخته شده است. معلوم نیست از کدام دشمن سخن می‌گویید؟ آیا سیاست‌های شما برای کشور دوستی باقی گذاشته است؟
از حق نگذریم که این انتخابات مضحک یک فایده مهم هم داشت. در جریان برگزاری انتخابات بسیاری از اپوزیسیون‌نما‌ها، رسانه‌های پر شنونده و بیننده ظاهرا مستقل و درواقع مزدور، چهره‌هایی که با انتقاد‌های تند و تیز به خارج صادر شده‌اند تا در بزنگاه‌های تعیین‌کننده زهر تفرقه تزریق کنند، زندانیان الکی که برای بدنام کردن مبارزان واقعی ظاهرا زندانی شده‌اند تا در جهت سیاست‌های معینی عمل کنند، هنرمندان بی‌هنر و ورزشکاران بی‌صفت که جز نان به نرخ روز خوردن کار دیگری از آنها بر نمی‌آید، روزنامه‌ها و رسانه‌های زردی که استاد به نعل و به میخ زدن‌اند، احزاب و دستجاتی که همه جا هستند جز آنجا که باید باشند، همه و همه چهره و ماموریت حقیقی‌شان را نشان دادند.
شعبده‌بازی انتخاباتی در نهایت به آنجا ختم شده است که به افکار عمومی قبولانده شود که رژیم بیمار است و پزشکی حزب‌اللهی توان شفا دادن آن را دارد. اما باور اکثریت آن است که رژیم مدت‌هاست مرده و نیاز فوری به آمبولانسی است تا جنازه را به گورستان تحویل دهد.
