احمد رأفت – شکایت‌ها و نارضائی‌ها از سازماندهی بازی‌های المپیک پاریس ادامه دارد. اخیرا فیلم کوتاهی که حسین علی رضا قایقران سعودی در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته، دست به دست می‌گردد. در این فیلم توماس چککون ایتالیائی برنده مدال طلای شنای صد متر کرال پشت دیده می‌شود که روی یک حوله در پارک دهکده المپیک در سنت دنی در حومه پاریس روی زمین خوابیده است.
توماس چککون بعد از اینکه این فیلم چند ثانیه‌ای در شبکه‌ها اجتماعی به صورت گسترده دست به دست شد، گفت برای فرار از هوای گرم خوابگاهی که کولر ندارد به پارک پناه برده تا بتواند چند ساعتی در دمای قابل قبول استراحت کند. این قهرمان شنای ایتالیائی در ادامه می‌گوید دمای خوابگاه‌ها به حدی گرم است که شب‌ها تا پاسی از نیمه‌شب بسیاری از ورزشکاران نمی‌توانند بخوابند و صبح خسته بیدار می‌شوند. در دهکده المپیک تنها فضاهای عمومی مانند غذاخوری یا سالن‌های سرگرمی مجهز به کولر هستند. برای کاهش آلودگی هوا در خوابگاه‌ها کولر قرار نداده‌اند و با گرمای بالای ۳۵ درجه این روزها تحمل این وضعیت برای بسیاری از ورزشکاران غیرقابل تحمل است. اتوبوس‌هائی که ورزشکاران را به محل رقابت منتقل می‌کنند هم مجهز به کولر نیستند و گاهی این انتقال بیش از یک ساعت به طول می‌انجامد.
بعد از اعتراض‌های روزهای اول در رابطه با کیفیت غذائی که برای ورزشکاران سرو می‌کردند و موجب شد کاروان بریتانیا دهکده المکپیک را ترک کرده و با آوردن آشپزهائی از لندن از استفاده از غذاخوری دهکده المپیک صرف نظر کنند، گویا وضعیت بهتر شده است. البته هنوز صف‌ها در غذاخوری بسیار طولانی است و گاهی ورزشکاران باید بیش از یک ساعت در صف غذا بایستند.
مشکل آلودگی سن هم که ادعا می‌شد رفع شده چون پس از یک روز تاخیر بالاخره شناگران رقابت‌های تریالتون که بخشی از آن شنا در رودخانه سن است باید می‌توانستند به آب‌های این رودخانه وارد شوند، ولی دوشنبه صبح ۵ اوت سخنگوی کاروان بلژیک اعلام کرد که کلر میشل ورزشکاری که در تریالتون زنان شرکت کرده بود به دلیل ابتلا به باکتری «اشرشیاکلی» که در رودخانه سن بیش از حد مجاز وجود دارد و به همین دلیل این رقابت‌ها به تاخیر افتاد، نخواهد توانست در رقابت‌های تیم مختلط زنانه- مردانه در این رشته شرکت کند.
از سوی دیگر، عمق استخری که بسیاری از رقابت‌های شنا را میزبانی می‌کند تنها ۳ متر است، زیرا روی یک پارکینگ زیرزمینی ساخته شده. شناگران می‌گویند این عمق کم باعث شده که امواج تولیدشده بسیار بلند باشند و شنا در آنها مشکلاتی را به وجود آورد. توماس چککون در همین رابطه می‌گوید بسیاری از شناگران نتوانستند رکوردهای خود را حفظ کنند.
البته برخی ورزشکاران از خدمات ارائه شده در پاریس رضایت دارند. ورزشکاران کاروان آمریکا در شبکه‌های اجتماعی از خدمات پزشکی رایگان، حتی خدمات دندانپزشکی، تعریف می‌کنند و می‌نویسند در کشور خودشان برای خدمات پزشکی که در پاریس دریافت کردند مجبور بودند مبالغ هنگفتی از جیب خود پرداخت کنند.
تنها کاروان‌های ورزشی نیستند که از نابسامانی‌های این دوره از بازی‌های المپیک شکایت دارند و ناراضی هستند. در دوره‌های گذشته بازی‌های المپیک در دیگر کشورها بازدیدکنندگان برای جابجائی می‌توانستند از اتوبوس‌های رایگان استفاده کنند. در پاریس چنین نیست و در نزدیکی محل رقابت‌ها نیز ایستگاه‌های مترو را به دلایل امنیتی بسته‌اند و تنها راه برای رفت و آمد استفاده از تاکسی است. تاکسی‌هائی که نه تنها یافتن آنها مشکل است بلکه هزینه بالائی نیز دارند و با توجه به ترافیک این روزها و خیابان‌هائی که تنها اتومبیل‌هایی که مجوز ویژه‌ای دریافت کردند می‌توانند تردد کنند، می‌بایست مسیرها بسیار طولانی و فرعی را طی کرد و مدت رفت و آمد نیز تقریبا دو برابر شرایط طول می‌کشد.
چندین هزار روزنامه‌نگار از سراسر جهان برای پوشش خبری این بازی‌ها راهی پاریس شده‌اند. مرکز کنگره «پورت مایو» به این مناسبت به مرکز رسانه‌ای تبدیل شده ولی مشکل اینجاست که بیش از یک سوم از رورنامه‌نگارانی که به این مناسبت به پاریس رفته‌اند نتوانسته‌اند میزی را در این محل برای کار به دست آورند و بسیاری روی زمین کامپیوتر و بساط کار خود را پهن کرده‌اند. عکاسان و فیلمبرداران رسانه‌ای نیز مشکلات خود را دارند. در بسیاری از محل‌هائی که میزبان رقابت‌ها هستند برخلاف سنت دیگر مسابقات جهانی ورودی جداگانه‌ای برای آنها در نظر گرفته نشده و کنترل‌های امنیتی چنان کند هستند که در بسیاری اوقات آنها در نیمه بازی‌ها موفق به ورود به ورزشگاه می‌شوند.
یک مشکل دیگر راهنمایانی است که در مسیرها به سمت محل رقابت‌ها با وظیفه کمک به بازدیدکنندگان مستقر شده‌اند. نه تنها این راهنمایان که همگی داوطلب هستند دوره‌ای برای این کار ندیده‌اند و حتی برای پرسش‌های بسیار ساده نیز پاسخی ندارند، بلکه گروهی از آنها انگلیسی صحبت نمی‌کنند و نیم دیگر که داوطلبان خارجی هستند زبان فرانسه بلد نیستند و با پاریس آشنائی ندارند. فرهاد که یک جوان داوطلب ایرانی- هلندی است و به عنوان راهنمای داوطلب در این بازی‌ها حضور دارد، به کیهان لندن می‌گوید «برای ما تنها سمیناری ۳ ساعته گذاشتند و از روی نقشه محل رقابت‌ها و برخی محله‌های معروف پاریس را نشان دادند و بس.» همین جوان داوطلب اضافه می‌کند که «شمار داوطلبانی که اهل پاریس هستند بسیار اندک است و آنها نیز مانند بسیاری دیگر از ساکنان پاریس، پایتخت را ترک کرده و تنها در پایان بازی‌ها باز خواهند گشت.»
گرانی هم یکی دیگر از مشکلاتی است که صدای بیش از یک میلیون نفری را که برای حضور در بازی‌های المپیک به این شهر سفر کرده‌اند درآورده است. فرهاد به کیهان لندن می‌گوید «در این روزها برای یک قهوه آبکی و یک بطری شیشه‌ای یک چهارم لیتری آب باید حداقل ۱۱ یورو پرداخت کرد. بطری‌های پلاستیکی را برای مقابله با آلودگی محیط زیست ممنوع اعلام کرده‌اند و کافه‌تریاها بطری‌های یک لیتری را تنها به کسانی می‌فروشند که غذا هم سفارش داده باشند.» یک ساندویچ ساده، یک قهوه و یک بطری کوچک آب می‌تواند بین ۲۰ تا ۳۵ یورو هزینه بردارد. برای یک ناهار در یک رستوران معمولی هم باید مبلغی بین ۴۰ تا ۵۰ یورو پرداخت کرد.
