یکی از مشکلات کسانی که با خلاقیت سر و کار دارند، سانسور است. از سانسور حکومتی تا خودسانسوری، از سانسور بازار تا فشار برای ساکت کردن صداهای متفاوت. امروز نویسندگان، روزنامه‌نگاران، شاعران، هنرمندان دیداری و شنیداری و سینماگران در جمهوری اسلامی، مجبور به همزیستی با اشکال مختلف سانسور هستند. سانسوری که به نوعی دیگر بر فعالیت‌های آنها در خارج از مرزهای کشور نیز تاثیر می‌گذارد. البته در کشورهای دموکراتیک نیز اگرچه سانسور حکومتی غیر از موارد محدودی وجود ندارد، ولی اشکال دیگر سانسور هنوز محدویت‌هائی ایجاد می‌کنند.
احمد رأفت با علیرضا آبیز شاعر و پژوهشگر که کتابی در رابطه با سانسور در ایران در سال‌های پس از انقلاب ۵۷ به زبان انگلیسی منتشر کرده، گفتگوئی انجام داده است.
![
جدال اندیشهها؛ تقابل تفکرات چپ و راست در سوشیال مدیا
[دیدگاه / هومن خلیلی دانشآموختهی بیوتکنولوژی و فعال سیاسی]
- تفکر راست بر پایه آزادی فردی بنا شده است؛ آنان که به این اندیشه وفادارند، معتقدند با اعطای آزادی به تکتک افراد جامعه، مسیر پیشرفت و توسعه هموار خواهد شد و جامعه به مثابه سیلی از خلاقیت و نوآوری، به سوی مدرنیت و سعادت هدایت خواهد شد. تفکر چپ بر مفهومی متفاوت از عدالت اجتماعی استوار است. چپگرایان بر این باورند که با تقسیم منصفانه سرمایهها و نظارت حاکمیت بر زندگی مردم، عدالت فراگیر در جامعه برقرار میشود و این عدالت، خود مقدمهای برای آزادی است.
- این تفاوت و تقابل فکری عمیق، تنها به سیاست ختم نمیشود و به عرصه شبکههای اجتماعی نیز تسرّی یافته است.
https://kayhan.london/1403/06/06/357215/](https://kayhan.london/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)