۵ اوت نخست وزیر بنگلادش شیخ حسینه واجد، رهبر حزب «عوامی لیگ»، پس از ۱۵ سال در قدرت مجبور به استعفاء و فرار به هند شد. دانش‌آموزان و دانشجویان بنگلادشی از اوایل ماه ژوئیه در اعتراض به تصمیم دولت شیخ حسینه که در مشاغل دولتی سهمیه‌ای را به بازماندگان مبارزات برای استقلال از پاکستان در سال ۱۹۷۱ میلادی اختصاص داده بود، در خیابان‌ها بودند. در این اعتراض‌ها بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ نفر کشته شدند.
ارتش بنگلادش که در این اعتراض‌ها بی‌طرف مانده بود، پس از فرار شیخ حسینه دولت موقتی تشکیل داد که هدایت آن، به خواست دانشجویان معترض، به محمد یونس، برنده جایزه نوبل صلح در سال ۲۰۰۶ میلادی، واگذار شد. محمد یونس، بنیانگذار «گرامین بانک» است که با خرده وام‌های خود توانست بسیاری را در موقعیت راه‌اندازی کسب و کار قرار دهد.
از «خیزش مردمی» در بنگلادش چه درس‌هائی می‌توان آموخت؟ وضعیت در این کشور جنوب شرقی آسیا و خیزش مردمی‌ای که به سقوط دولت حاکم انجامید، چه تشابهات و چه تفاوت‌هائی با ایران دارد؟ احمد رأفت این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگری را با عباس فیض که سه دهه مسئولیت بررسی مسائل کشورهای جنوب شرقی آسیا را در سازمان عفو بین‌الملل داشته است، در میان گذاشته است.
