طی روزهای گذشته خبری درباره برنگردادن ۳۰ تابلو فاخر موزه «امام علی» وابسته به شهرداری تهران منتشر شد. این تابلوها به علت نمایش در یک نمایشگاه از موزه خارج شده بودند و روزنامه «سازندگی» از فروش نیمی از آنها در دوبی خبر داده است. نماینده هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری هم مدعی شده که این آثار با هماهنگی برای فروش از موزه خارج شده تا منابع برای خرید آثاری دیگر و بهبود فضای موزه فراهم شود.
در روزهای گذشته خبری درباره خروج ۳۰ تابلو فاخر موزه «امام علی» وابسته به شهرداری تهران منتشر شد. بر اساس گزارش‌های اولیه یکی از مدیران شهرداری با امضای خود به خروج ۳۰ اثر هنری برجسته مجوز داده اما برای برگرداندن این آثار پیگیری خاصی انجام نشده است.
ناصر امانی عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای اسلامی شهر تهران نیز ۲۵ شهریورماه در تذکری به شهرداری تهران اعلام کرده بود که ۳۰ تابلوی ارزشمند از موزه «امام علی» که متعلق به شهرداری تهران است چند ماه قبل از محل این موزه و به بهانه برگزاری یک نمایشگاه خارج شده و هنوز به این موزه بازنگشته و معلوم نیست کجا هستند!
ناصر امانی گفته بود ارزش تنها یکی از تابلوهای خارج شده از این موزه ۳۰ میلیارد تومان است.
در واکنش به سخنان ناصر امانی، سعید صدراییان عضو هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران ادعای ارزش این آثار از سوی امانی را نادرست خوانده و گفت که قیمت تمامی این آثار در مجموع به سه میلیارد هم نمی‌رسد!
روزنامه «سازندگی» در شماره امروز چهارشنبه ۲۸ شهریورماه گزارش داده که با توجه به اطلاعاتی که در وبسایت World art Dubai منتشر شده، ۳۰ اثر از آثار ارزشمند هنرمندان ایرانی که از موزه «امام علی» خارج شدند، در کشور امارات و شهر دوبی فروخته شده و از ۱۶ اثر دیگر نیز خبری در دست نیست.
این آثار شامل پنج اثر از «عنایت‌الله نظری‌نوری»، چهار اثر از «علی‌اکبر صادقی»، هر کدام دو اثر از «هانیبال الخاص»، «رضا هدایت» و «رضوان صادق‌زاده» و هر کدام یک اثر از «آیدین آغداشلو»، «محمود جوادی‌پور»، «حسین محجوبی»، «صادق تبریزی»، «احمد خلیلی‌فرد»، «خسرو خسروی»، «آنه محمد‌تاتاری»، «حبیب توحیدی»، «مهدی حسینی»، «احمد وکیلی»، «علی ذاکری»، «طاهر شیخ‌الحکما»، «علی شیرازی»، «نعمت لاله‌ای» و «بابک خدابنده» از موزه «امام علی» خارج شده و سر از دوبی درآورده‌اند.
روزنامه «سازندگی» در گزارش خود آورده است که «اوایل سال جاری یک نامه به موزه می‌رسد که یکی از مدیران شهرداری تهران که نام او در دفتر این روزنامه ثبت و محفوظ است، با امضای خود به خروج ۳۰ اثر هنری برجسته مجوز داده اما ظاهرا حتی خود او نیز پیگیر بازگشت آنها نیست.»
در این گزارش آمده که «طبق اعلام وبسایت «World art Dubai» در مجموع ۳۹ اثر از سوی موسسه ماهستان در این رویداد فروخته شده که تعداد ۱۴ اثر آن متعلق به موزه «امام علی» است. این یعنی اگر عزم و اراده‌ای برای بازگرداندن تابلوها در کار باشد لااقل ۱۶ اثری را برمی‌گرداند که در این فهرست قرار ندارند. البته اگر در رویداد دیگری بی‌سروصدا فروخته نشده باشند!»
ساعاتی پس از انتشار این گزارش از سوی روزنامه «سازندگی»، سعید صدراییان عضو هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران خبر ارسال تابلوها به دوبی برای فروش را تأیید اما تلاش کرد صورتی قانونی به آن ببخشد.
سعید صدراییان گفته «ماجرا از این قرار است که در طول سال‌های مختلف، برخی آثار هنری توسط مسوولان شهرداری به دلایل و انگیزه‌های مختلف خریداری شده است. از طرفی در گذشته در سازمان کارگاه‌های آموزشی برگزار می‌شده و هنرمندی در طول ۲۰ سال قبل در این ورک‌شاپ‌ها شرکت می‌کرده و الان تراز این آدم تغییر کرده است. نکته سوم برای برخی همایش‌ها و دعوت‌نامه‌ها آثاری از هنرمندان خریداری می‌شده است تا برای جلد آن دعوتنامه، پوستر و… استفاده شود و بسیار موارد دیگری از این دست که منجر به آن شده است که سازمان فرهنگی هنری انباشتی از آثار ذی‌قیمت داشته باشد. برخی از این آثار در مورد قیمتشان اغراق می‌شود. برخی به دلیل بازاری شدن طراح ارزششان را از دست داده‌اند. از طرفی ما از یک هنرمند در یک عرصه ۳۰ اثر داریم و از هنرمندی دیگر در همان عرصه یا اثری نداریم یا یک اثر داریم.»
او در ادامه گفته «فرسوده شدن انبارهای نگهداری آثار هم وجود دارد. حالا می‌توانید گنجینه «امام علی» که تقریبا بهترین گنجینه ماست را با گالری‌های شخصی مقایسه کنید تا متوجه شوید که اساسا نه مدل نگهداری ما مدل درستی است و نه سیستم اطفای حریق مناسبی داریم، نه سیستم خنک‌کنندگی درستی داریم و حتی سیستم نگهداری فیزیکی این آثار را هم نداریم.»
عضو هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران افزوده که «تفکری در هیئت مدیره ایجاد و پیشنهادی داده شد مبنی بر اینکه ما با فروش برخی از این آثار بتوانیم آثار جدیدی خریداری کنیم یا محیط آثار موجود در گنجینه را بهبود ببخشیم. این نگاه منجر به آن شد که ما کمیته‌ای تشکیل دادیم از دوستان تجسمی و معاونت هنری و از کسانی که قبلا با سازمان فرهنگی هنری شهرداری ارتباط داشتند و الان نیستند و به اضافه افرادی که در حال انجام این کارهای اقتصادی هستند و در این مسیر به ویژه از حوزه هنری کمک بسیار موثری گرفته شد.»
او ادامه داده که «با توجه به اینکه حوزه هنری اساسا یک موسسه و شرکتی برای چنین اتفاقی دارد. این مسئله منجر به آن شد که در یک مرتبه کل آثاری که به نظر می‌رسید شامل این ویژگی باشند، شناسایی شوند. نزدیک به ۲۰۰ اثر شناسایی شدند که به دلایل مختلف اینها اصطلاحا ارزش بازاری دارند. در مرتبه دوم ما آثاری که این ایده برایشان مطرح بود که یک دانش سازمان ـ ارزش معنوی ـ هم دارند را شناسایی کردیم و کنار گذاشتیم.»
سعید صدراییان گفته در نهایت « این آثار از موزه «امام علی» به یکی از موسسات سازمان فرهنگی هنری شهرداری انتقال داده شود. آن موسسه و موسسه «نام» حوزه هنری به نسبت سهام مناسب شرکتی را تاسیس کنند تا مسئولیت فروش این آثار را بر عهده بگیرد. و بعد از کسر سود آن کسی که این آثار را فروخته است با سود منطقی بعد از قیمت کارشناسی تمام آن پول یا تبدیل به اثری بشود منطبق با معیاری که عرض کردم؛ یعنی اثری که ما در گنجینه نداریم یا پولش صرف رسیدگی به گنجینه «امام علی» شود. دوستان به اندازه‌ای اذیت کردند که اساسا فرآیند، تغییر کرد و ما دو ـ سه مناسبت مهم از رویدادهای فروش را از دست دادیم. »
موزه «امام علی» گنجینه با ارزش میلیون دلاری از آثار پرویز تناولی دارد، چند اثر از سهراب سپهری و ده‌ها نقاشی قهوه‌خانه‌ای بی‌بدیل و شمار دیگری از آثار بی‌نظیر هنری معاصر در این موزه نگهداری می‌شدند.
