حنیف حیدرنژاد- با کشته شدن حسن نصرالله، رهبر حزب‌الله لبنان، علی خامنه‌ای در بن‌بست مرگباری گیر کرده است. او هر گزینه ای را انتخاب کند، به ضررش خواهد بود.
اصلی‌ترین گزینه‌های خامنه‌ای و سپاه پاسدارانش عبارتند از:
– لفاظی و رجزخوانی‌های توخالی و حرف از “انتقام سخت در زمان مناسب”. حنائی که رنگ باخته و فقط موجب تمسخر است.
– فرار از درگیری نظامی یا همان چیزی که او آن را “عقب‌نشینی تاکتیکی” می‌نامد. توجیهی غیرقابل قبول که حتی صدای نیروهای ارزشی و نیابتی‌هایش را هم در آورده است.
– بازی‌ها و اقدامات سیاسی- دیپلماتیک مسخره مانند درخواست از دولت‌های جهان برای محکوم کردن اسرائیل یا درخواست برای تشکیل اجلاس شورای امنیت سازمان ملل یا درخواست برای تشکیل اجلاس کشورهای اسلامی و… که همه اینها برای در رفتن از واکنش نظامی در مقابله با اسرائیل خواهد بود.
– اقدام نظامی علیه اسرائیل که به معنی امضای حکم مرگ خودش خواهد بود زیرا این همان چیزی است که بنیامین نتانیاهو می‌خواهد. در صورت هرگونه اقدام نظامی مستقیم از خاک ایران علیه اسرائیل، دولت اسرائیل می‌تواند دستور حمله نظامی به مراکز مختلف سپاه و تاسیسات هسته‌ای در خاک ایران را صادر کند. ورود اسرائیل به درگیری نظامی با رژیم حاکم بر ایران یعنی ورود آمریکا و دیگر هم‌پیمانان اسرائیل به این جنگ و این می‌تواند آغاز پایان رژیم باشد. در چنین درگیری هم ساختارهای نظامی- هسته‌ای رژیم آسیب جدی خواهند دید و هم در چشم‌انداز میان‌مدت مردم ایران روحیه گرفته و بطور جدی‌تری ممکن است به خیابان‌ها بریزند.
در این شرایط هرگونه رویاروئی مردم و حکومت می‌تواند وارد یک مرحله کاملا متفاوت از آنچه تا کنون شاهدش بودیم بشود. از آنجا که خامنه‌ای و فرماندهان سپاه بهتر از هر کسی می‌دانند تا چه اندازه ضعیف هستند، بسیار بعید خواهد بود که خامنه‌ای به چنین گزینه‌ای، یعنی درگیری نظامی مستقیم با اسرائیل تن بدهد.
نتیجه
خامنه‌ای هر گزینه‌ای را درپیش بگیرد به ضررش خواهد بود. اعتبارش نزد نیروهای ارزشی و نیابتی‌هایش بیش از پیش خواهد ریخت. روحیه نیروهای سپاه و بسیج بیشتر تضعیف خواهد شد. تسلط او بر این نیروها کمتر شده و این نیروها بیشتر و بیشتر مستقل عمل کرده و ساز خودشان را خواهند نواخت.
روحیه مردم معترض ایران نیز قوی‌تر شود زیرا ضعف و ناتوانی خامنه‌ای و سپاه را خیلی ملموس‌تر شاهدند. چنین چیزی به مردم روحیه می‌دهد و می فهمند که با قدرت و زور است که می‌توان این رژیم را عقب راند یا به تسلیم وادار کرد. همه اینها می‌تواند این پیامد را داشته باشد که در اعتراضات و تظاهرات‌های بعدی، مردم خیلی تهاجمی‌تر با سپاه و بسیج برخورد کنند.
