عبدالرحمن الراشد (شرق الاوسط) – دو روز پیش یک سرباز از نیروهای اسرائیلی پرچم اسرائیل را بر تپه‌ای در شهر مارون الرأس در جنوب لبنان نصب کرد. این موضوع در حالی سبب مجادله شده که اسرائیل از هفته‌ها پیش بر فراز آسمان بیروت تسلط کامل دارد.
به دور از زبان تبلیغاتی داخلی و منطقه‌ای ما باید این جنگ را دقیقاً درک کنیم که در حقیقت جنگ لبنانی‌ها نیست بلکه جنگ رژیم ایران و اسرائیل در خاک لبنان است.
این واقعیت است و به همین دلیل است که می‌بینیم یک اسرائیلی پرچم خود را در خاک این کشور برمی‌افرازد و از سوی دیگر حزب‌الله وابسته به تهران پرچم‌ها و تصاویر نمادهای جمهوری اسلامی را در امتداد جاده فرودگاه بیروت تا حومه شهر و بسیاری از شهرها و روستاها اطراف علم کرده است.
مرزهای لبنان در طول تاریخ محافظت شده و مصون بوده و مهمترین قرارداد تثبیت این حدود بین‌المللی در سال ۱۹۴۹ در «الناقوره» در نزدیکی مارون الرأس در ۳۶ کیلومتری آن منعقد شد. در آن زمان لبنانی‌ها و اسرائیلی‌ها زیر نظر سازمان ملل پشت میز مذاکره نشستند و جزئیات و حدود مرزهای دو کشور را ترسیم و آن را با توافق طرفین امضا کردند.
توافقنامه «الناقوره» همان سندی است که از خاک لبنان در برابر هرگونه ادعای اسرائیل نیز محافظت می‌کند. امضای قرارداد دریایی دو سال پیش آنها نیز تنها با هدف جلوگیری از درگیری احتمالی در مرز دریایی با اسرائیلی‌ها بود که تقریبا به اختلاف‌های باقیمانده پایان داد.
امروز دیگر روز اصلاح و تعیین مرزها نیست، بلکه روز بازگرداندن حقوق دولت لبنان به حاکمیت کامل آن کشور است. امروز لبنان نه رئیس دولت، نه نخست وزیر، نه دولت، نه فرمانده ارتش و نه رئیس بانک مرکزی دارد بلکه یک سیستم موقت برای اداره امور روزانه مردم و نه دولتی مستقر دارد که مسئولیت اداره کشور در شرایط صلح و جنگ را به عهده داشته باشد.
شاید لبنانی‌ها در حال حاضر با ده‌ها رویداد مرتبط با پیامدهای رویارویی اسرائیل و حزب‌الله مشغولند اما انتظاری که ملت لبنان از همه نیروهای سیاسی این کشور دارد این است یک بر یک موضوع تمرکز کنند و آن بازگرداندن حاکمیت ملی کامل لبنان و نشستن با جامعه بین‌المللی برای حفظ حقوق خود است.
اما درباره اخراج اسرائیل از خاک لبنان، این کاری است که لبنان به تنهایی قادر به انجام آن نیست بلکه مسئولیت جامعه بین‌المللی است که بعداً شورای امنیت آن می‌بایست آن را انجام دهد.
مخالفان حاکمیت لبنان به ترفند اتلاف وقت متوسل می‌شوند تا زمانی که فشار بین‌المللی از بین برود و قدرت‌های محلی مشغول اختلاف نظر بر سر جزئیات شوند و بازگشت حزب‌الله به صحنه انجام گیرد و دوباره شاهد چرخه‌ای از جنگ برای سال‌های آینده باشیم.
دشمن واقعی لبنان در حال حاضر اسرائیل یا جمهوری اسلامی نیست، بلکه اتلاف وقت و از دست دادن یک فرصت تاریخی با تمایل بازیگران داخلی و خارجی برای برگرداندن حاکمیت ملی به لبنان است.
زمانی که سه ریاست مجریه و مقننه و قضائیه دولت جمهوری لبنان فعال و ارتش این کشور نیز توانمند شود، جهان خواسته‌های لبنانی‌ها برای توقف جنگ و صدور قطعنامه جدید سازمان ملل در تایید حقوق، حاکمیت و حمایت از دولت لبنان را خواهد شنید.
کسانی که به دنبال برهم زدن روند سیاسی برای احیای دولت لبنان هستند، همان افرادی‌اند که از وضعیت آشفته قبلی بهره می‌بردند. آنها با سنگ‌اندازی و کارشکنی در روند تلاش‌ها برای انتخاب رئیس جمهور و دولت، سعی می‌کنند تا بهانه‌هایی مانند کشور در شرایط جنگی بسر می‌برد و اینکه اخراج اسرائیلی‌ها از خاک لبنان باید در اولویت باشد و حزب‌الله باید از مصیبت کنونی خود خارج شود، استفاده می‌کنند.
این افراد خوب متوجه هستند که برای تحقق این خواسته‌ها به یک فاصله زمانی شاید تا سال آینده یا سال‌های بعد نیاز است. در حالی که جامعه جهانی امروز که لبنان فاقد نهادهای قدرت است به حرف‌های آن گوش نمی‌دهد.
نباید فراموش کرد که همه نیروهای اصلی، حتی حزب الله به نمایندگی از نبیه بری، با ادامه روند سیاسی موافقت کردند اما با تاخیر خود چوب در چرخ حرکت رو به جلوی دیپلماسی گذاشتند. اختلاف لبنانی‌ها تنها بر سر نامزدهای رئیس جمهوری ختم نمی‌شود بلکه برخی خواستار اعطای فرصتی دیگر به حزب الله هستند و این پیشنهاد عملا به معنای تمایل به ادامه رویارویی رژیم ایران و اسرائیل در خاک لبنان در حال و آینده است در حالی که فعال کردن نهادهای ریاست جمهوری و توانمندسازی نهادهای نظامی به معنای پایان دادن به جنگ و پذیرش لبنان به عنوان یک کشور و یک ارتش و بازگشت به توافقنامه «الناقوره» برای محافظت از حاکمیت لبنان در برابر هر تهاجم است.
رجوع به توافقات بین‌المللی یک خواست جهانی، منطقه‌ای و لبنانی است. اما بهبود یافتن اوضاع و اصلاح شرایط داخلی لبنان که اکنون بسیار پیچیده‌تر شده، به زمان طولانی نیاز دارد و لبنانی‌ها می‌توانند مشکلات داخلی خود را با استفاده از ساز و کارهای قانون اساسی خودشان حل کنند، اما امروز آنچه لازم است احیای حاکمیت ملی لبنان است.
*منبع: الشرق الاوسط
*نویسنده: عبدالرحمن الراشد
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
