احمد وحدت خواه – تحولات سیاسی و نظامی دو سال گذشته ایران و خاورمیانه، از انفجار جنبش «زن زندگی آزادی» در میهن ما گرفته تا جنگ گسترده و خونین اسراییل و آمریکا با نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی چنان فضای ملتهب و بی‌سابقه‌ای در میان نیروهای اپوزیسون ایرانی به وجود آورده که هر یک ناگهان به فراخور عقاید و آرمان‌های خود برای آینده کشور ما گام به پیش گذاشته و برای آن نسخه پیچیده‌اند.
در این میان شاهزاده رضا پهلوی با توجه به ارائه مواضع میهن‌دوستانه مبتنی بر همبستگی ملی و فراجناحی، و مهمتر از آنها، نزدیکترین به خواسته‌های نسل جوان و آینده کشور، مورد بیشترین تهاجم تبلیغاتی آندسته از عناصر و نیروهایی قرار گرفته که آینده ایران را با معیارهای پوسیده و شکست‌خورده‌ی گذشته‌ی خود می‌سنجند.
ریچارد نیکسون رئیس جمهوری فقید آمریکا در مصاحبه‌ای پس از سقوط نظام پادشاهی در ایران به درستی گفته بود محمدرضاشاه و حکومت او را تنها می‌توان در بطن تحولات تاریخ معاصر ایران و سیاست‌های او، در مقایسه با افکار و کردار دشمنان وی قضاوت کرد.
حاصل انقلاب اسلامی رژیمی بوده که بنیانگذاران و حامیان آن را افراد و سازمان‌هایی تشکیل می‌داده‌اند که کمترین تعهدی به دموکراسی و حقوق بشر و سعادت ملت ایران نداشتند. و این در حالیست که رهبری آنها حتی به وجود کشوری به نام ایران باور نداشت و آن را سرزمینی برای غصب و پلکان گسترش اندیشه تاریک و ویرانگر خود می‌دید.
بازماندگان این سازمان‌ها و فعالان سیاسی که انتهای خط فکری و منافع آنها را حزب توده و روسیه، محافل و لابی‌های وابسته به رژیم و کارتل‌های انرژی و صنایع نظامی تشکیل می‌دهند با توجه به وضعیت آشفته و رو به فروپاشی رژیم دستپاچه در صدد تقویت یا به قدرت رساندن وابستگان خود در ساختار حکومت جمهوری اسلامی هستند.
اگر سرسپردگان حزب ورشکسته توده رژیم را به نوکری هرچه بیشتر سزارهای نوین روسیه با ترفند «دفاع از کشور در مقابل آمریکا» تشویق می‌کنند، نوچه های دینی و لنینی آنها تمام هستی خود را در سنگر جلوگیری از به قدرت رسیدن مشروطه‌خواهان به عنوان ادامه پیوند ایران پیش از انقلاب منحوس اسلامی با آینده آن گذاشته‌اند.
حتی اگر شاهزاده رضا پهلوی و بازگشت او به عنوان پادشاه مشروطه را که او خود به درستی منوط به صندوق رای ملت رنجدیده ایران می‌داند مناسب‌ترین گزینه در شرایط پیچیده و جنگی ایران و منطقه ندانیم، بازگشت به آرمان‌های دموکراسی، پیشرفت و نوگرایی انقلاب عظیم مشروطه به عنوان نقطه عطف تاریخ معاصر میهن ما معقول‌ترین و کم‌هزینه‌‌ترین گذار به فردای آزادی میهن ما است.
مخالفت با نوزایی این میراث سیاسی و فرهگی و ملی تنها به استمرار مصیبت حاکم بر میهن عزیز ما منتهی می‌شود و بس!
