جناب ژوزپ بورل
نایب رییس کمیسیون اروپا
به عنوان نخستین اپوزیسیون دموکراتیک علیه جمهوری اسلامی، نهضت مقاومت ملی ایران، سازمانی که شاپور بختیار پایه‌گذار آن بوده است، ما به خود اجازه می‌دهیم که به نمایندگان رسمی اتحادیه اروپا حاضر در اجلاس شورای همکاری کشورهای عرب خلیج فارس از اینکه در موضوعی مربوط به تمامیت ارضی ایران دخالت کرده‌اند اعتراض کنیم*.
ما در حالی که از اتحادیه ی اروپا به عنوان اتحادی از کشورهای دموکراتیک، به ویژه آنجا که از ملت اوکراین در برابر تجاوز ولادیمیر پوتین پشتیبانی می‌کند، هواداری می‌کنیم، در عوض برای این اتحادیه ناشایست می‌دانیم که، چه بسا در جستجوی منافعی کوته‌نظرانه، به دادن «امتیازی» لفظی که به تمامیت ارضی کشور ما مربوط است تن دردهد؛ موضعی ناشایست زیرا اتحادیه اروپا نمی‌تواند به گونه‌ای عمل کند که گویی از تاریخ و به ویژه حقوق بین‌المللی بی‌اطلاع است.
خوشبختانه، در این مورد تاریخ و منطق دست در دست بهم کمک می‌کنند: به یاد داشته باشیم که درواقع تاریخ تأسیس امارات متحده‌ی عربی به پیشتر از ۱۹۷۱ نمی‌رسد؛ سالی که بریتانیا پس از چند سده سلطه‌ی استعماری بر خلیج فارس و به دنبال کشمکش ها و مذاکرات طولانی با پادشاه ایران سرانجام، از جمله پذیرفت که استقلال هفت سرزمین و جزیره را، که هنوز مستعمره‌ی این قدرت بزرگ بودند، بپذیرد.
در نتیجه این پرسش طرح می‌شود که، پیش از این تاریخ، کدام یک از این هفت مستعمره مالک سه جزیره‌ی ایرانی بو‌ده‌است، در حالی که آنها در آن زمان در عین اینکه خود مستعمره بودند، از یکدیگر نیز جدا بودند و در نتیجه نمی‌توانستند مشترکاً مالک سه جزیره باشند!
نتیجه اینکه، نمایندگان اتحادیه اروپا اگر نمی‌خواهند خشم ملت ایران را برانگیزند و مانند پوتین موضوع تمسخر مردم جهان قرار گیرند، بهتر است که تاریخ آن مناطق جهان را که درباره‌ی آنها موضع اتحادیه را بیان می‌کنند، با دقت بیشتر بررسی نمایند.
۲۸ مهرماه ۱۴۰۳ / ۱۹ اکتبر ۲۰۲۴
از طرف سازمان
رییس هیأت اجرائی
علی شاکری
* نقل از بیانیه نهایی اجلاس مشترک شورای همکاری‌های خلیج فارس و نمایندگان اتحادیه اروپا
«ما ضمن تأکید براهمیت اعتقاد به قواانین بین‌المللی که شامل منشور ملل متحد نیز می‌شود، و با احترام به حق حاکمیت، تمامیت ارضی، عدم مداخله در اٌمور داخلی و خودداری از کاربرد زور یا تهدید:
به ایران یادآور می‌شویم که به اشغال سه جزیره‌ی امارات متحده‌ی عربی، تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی که تجاوز به حاکمیت امارات و تخطی از منشور ملل متحد است، پایان دهد.»
«We emphasize the importance of adherence to international law, including the UN Charter, based on respect for sovereignty, territorial integrity, non[1]interference in internal affairs, and refraining from the use of force or threats. 46. In this respect, we call on Iran to end its occupation of the three islands of the United Arab Emirates, Greater Tunb, Lesser Tunb, and Abu Musa, which constitutes a violation of the sovereignty of the UAE and the principles of the Charter of the UN.»
