در ادامه موج اخراج‌سازی‌ها و انتقامجویی از معلمان متعهد و آزادیخواه، اسماعیل عبدی نیز با حکم نهایی دیوان عدالت اداری از ادامه کار منع و از آموزش و پرورش اخراج شد.
حکم اخراج اسماعیل عبدی در حالی صادر شده است که وی نزدیک به ۹ سال در زندان‌های مختلف و تحت ظالمانه‌ترین شرایط متحمل حبس شد اما لحظه‌ای از آرمان‌هایش برای برخورداری معلمان از یک زندگی انسانی و ایجاد آموزش و پرورشی با بالاترین استانداردهای امروزی، رایگان و بدون تبعیض طبقاتی برای دانش‌آموزان دست بر نداشت.
اسماعیل و بداقی‌ها، قاسم زاده‌ها، ابراهیمی‌ها، حبیبی‌ها و صدها و هزاران معلم متعهد و دلسوز و آزادیخواه، شیرازه ها و سنگ بنای یک آموزش و پرورش مدرن و در خدمت منافع جامعه هستند که طی ۴۶ سال گذشته یا از دم تیغ گذرانده شدند و یا بازداشت و زندانی شده و با اخراج‌سازی و بازنشستگی اجباری خانه‌نشین شدند.
ویران‌سازی آموزش و پرورش و به قهقرا بردن علم و دانش و آگاهی اجتماعی و سیاسی تنها وجهی از سیاست ویرانگرانه حکومتی است که به دنبال ۴۶ سال حاکمیت، امروز جامعه ایران را در تمامی ابعاد زندگی اقتصادی اجتماعی و فرهنگی سیاسی به بن‌بست کشانده و آنرا در معرض فروپاشی مهلکی قرار داده است.
اگر جمهوری اسلامی در اوج اقتدار و انسان‌کشی در دهه شصت با پاکسازی آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها و اعدام و اخراج هزاران معلم و استاد موفق شد سدی در برابر گرایش اجتماعی نوجوانان و جوانان به مدرنیزم و آزادیخواهی و برابری‌طلبی ایجاد کند اینبار نیز آنهم در اوج بن‌بست و بحران عظیم سیاسی اقتصادی، خواهد توانست جامعه را به عهد بربریت برگرداند!
اتحادیه آزاد کارگران ایران با محکوم کردن اخراج‌سازی معلمان و اساتید دانشگاه‌ها و تاکید بر همبستگی جنبش کارگری و معلمان و دیگر جنبش‌های اجتماعی، عمیقا بر این باور است که هیچ درجه‌ای از سرکوب قادر نخواهد شد موج خروشان مدرنیزم و آزادیخواهی معلمان و اساتید دانشگاه و نوجوانان و جوانان کشور را به عقب‌نشینی وادار کند و بیش از این آموزش و پرورش و همه‌ی شئون زندگی اجتماعی فرهنگی و اقتصادی سیاسی کشور را به قهقرا ببرد.
دور نیست روزهایی که معلمان و اساتید اخراجی دانشگاه‌های کشور بر تارک یک آموزش و پرورش مدرن و پیشرفته و در جامعه‌ای مرفه و آزاد بدرخشند و نویدبخش ساختمان ایرانی نوین و عاری از ستم و تبعیض و استثمار و استبداد باشند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران
مهرماه ۱۴۰۳
