آیناز کریمی دانش‌آموز نوجوانی که به دلیل رنگ کردن مو و استفاده از لاک ناخن با برخوردی خشونت‌بار از سوی مدیر مدرسه اخراج شده بود، خودکشی کرد و جان باخت.
تنها چند روز پس از خودکشی تکاندهنده آرزو خاوری دانش‌آموز ۱۶ ساله در شهر تهران که به علت پوشیدن شلوار جین با تهدید اخراج از سوی مدیر مدرسه روبرو شده بود، خبر خودکشی آیناز کریمی دانش‌آموز ساکن روستای دریس منتشر شده است.
بر اساس گزارش‌ها آیناز فقط به دلیل رنگ کردن موهایش و استفاده از لاک ناخن از سوی مدیر مدرسه با برخوردی خشونت‌بار اخراج و موضوع به خانواده او نیز اطلاع داده می‌شود. فشار ناشی از برخورد مدیر مدرسه و خانواده باعث خودکشی این دختر نوجوان شده است.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران گزارش داده که چند روز پیش، در روستای دریس، از توابع شهرستان کازرون، آیناز کریمی، دانش‌آموز کلاس دوازدهم و نوجوانی پرامید به آینده، با خشونت و تهدید مدیر مدرسه به دلیل «رعایت نکردن شئونات» و داشتن لاک ناخن و موهای رنگ‌شده روبرو شد.
این گزارش افزوده «خانم رحیمی، مدیر مدرسه، برای سرکوب این دختر جوان، حتی با برادرش تماس گرفت و او را از مدرسه بیرون کرد. نتیجه؟ فشار و بازخواست‌های خانواده بر اساس سنت‌های سختگیرانه محلی، و در نهایت، آیناز با طناب دار، زندگی‌اش را به پایان رساند.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران نوشته در این میان، خبری از پیگیری مسئولین نیست! آموزش‌وپرورش کازرون و مسئولان آن، به‌جای دفاع از حقوق دانش‌آموزان، سکوت کرده‌اند و به حفظ میز و مقام خود راضی‌اند. آیا نباید به جای پنهان‌کاری‌های همیشگی، این زخم‌های عمیق را برای همیشه ریشه‌کن کرد؟ چرا این مسائل را به جای دفن‌کردن، تحلیل و پیشگیری نمی‌کنیم؟
خبر خودکشی آیناز کریمی در حالی منتشر شده که چند روز پیش نیز خبر تلخ خودکشی آرزو خاوری نوجوان ۱۶ ساله ساکن تهران منتشر شده بود.
آرزو خاوری، دانش‌آموز کلاس نهم مدرسه کوثر در شهر ری، به دلیل پوشیدن شلوار جین در اردوی مدرسه از سوی مدیر تهدید به اخراج شده بود، اقدام به خودکشی کرد و جان باخت.
آرزو خاوری؛ نوجوان ۱۶ ساله‌ای که قربانی حجاب اجباری جمهوری اسلامی شد
حساب «مرکز مشاوره و آموزش حقوقی دادبان» گزارش داده بود که آرزو بطور مکرر از سوی مسئولان مدرسه به اخراج تهدید شده بود که همین تهدیدها علت خودکشی او در روز ۱۳ آبان بوده است.
به نوشته «دادبان»، ماجرای تهدید به اخراج از یک اردوی دانش‌آموزی شروع شد که در آن دانش‌آموزان، مانتوهای خود را درآورده و بی‌اعتنا به تذکر مسئولان مدرسه با «سویشرت» اردو را سپری کردند. پس از این اتفاق، مدیر مدرسه خانواده آرزو را به دلیل «پوشیدن شلوار لی و درآوردن مانتو» به مدرسه احضار و او را به اخراج تهدید کرده بود.
خبرگزاری «رکنا» نیز با پدر آرزو گفتگو کرده و پدر این دختر نوجوان درباره حادثه‌ای که منجر به جان باختن فرزندش شد توضیح داده که «روز ۱۳ آبان ماه، دخترم آرزو به همراه مدرسه به اردو رفته بود. نزدیک ساعت ۵ بود که زنگ زدند. از مدرسه بود، گفتند: می‌دونید دخترتون چیکار کرده؟ منم متعجب گفتم: نه، چی کار کرده؟ گفتند: موقع رفتن، به‌جای شلوار فرم، شلوار لی پوشیده بود.»
او افزوده «نیم ساعت بعد مدیر مدرسه اش مجددا تماس گرفت و گفت آرزو ساعت ۴ بعد از ظهر، بدون هماهنگی از مدرسه خارج شده و از اون زمان هم دیگه خبری ازش نداریم. همسرم به همراه پسرم راه افتادند تا دنبالش بگردند، اما هیچ اثری از دخترم پیدا نکردند تا اینکه یک ساعت بعد، از مدرسه باهامون تماس گرفتند و گفتند که سریع خودمون رو به بیمارستان برسونیم. من شغل ضایعات آهن دارم و با وانت کار می‌کنم، وقتی این خبر رو شنیدم، همه چیز رو رها کردم و به بیمارستان رفتم و با جسد دخترم روبرو شدم که فوت کرده بود.»
پدر آرزو توضیح داده که «ظاهراً ساختمانی که آرزو به اونجا رفته بود، خونه یکی از دوستانش بوده، تنها بوده و نمی‌دونم چی تو سرش گذشته که خودش رو از اونجا به پایین انداخته. مردم توی کوچه صداش رو شنیده بودن و به اورژانس زنگ زده بودن، اورژانس هم اومد و اون رو برد بیمارستان، اما…»
او همچنین گفته «آرزو بچه سومم بود، دو پسر دارم و این دختر امید و آرزویم بود. آرزو برای من دختر نبود، مادر بود، همدم بود. یه دختر خیلی خوب بود، اصلاً به من بدی نمی‌کرد. صبح‌ها اگر وقت نمی‌کرد ظرف‌ها رو بشوره، یه یادداشت با ماژیک برام می‌ذاشت که بابایی، قول می‌دم ظهر بیام ظرف‌ها رو بشورم.»
پدر آرزو توضیح داده که «بعد از این اتفاق، در کلانتری شهرری از مسئولان مدرسه شکایت کردیم. تا الان حتی یه تماس هم از طرف مدرسه نداشتیم، هیچ احوالی از ما نپرسیدند. ما از مدیر مدرسه شکایت کردیم.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان اکنون با انتشار خبر خودکشی و جان باختن آیناز کریمی، با اشاره به خودکشی آرزو خاوری نوشته پدر آرزو تمام ماجرا را به امید عدالت و پایان این برخوردهای مخرب بازگو کرد. اما آیا این اولین یا آخرین بار است؟
این نهاد صنفی همچنین افزوده که آیا کسی از خودکشی‌های خاموش و بی‌صدا در روستاها و شهرهای کوچک خبر دارد؟ خودکشی‌هایی که زیر بار فشارهای تحقیر، تهدید، و به اسم «ارزش‌ها» و «آبرو» رخ می‌دهند اما رسانه‌ای نمی‌شوند؟
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان همچنین تأکید کرده که برخوردهای ایدئولوژیک و سرکوبگرانه در مدارس، نه تنها آینده دانش‌آموزان را به تاراج می‌برد بلکه به از دست رفتن جان و انگیزه آنها نیز منجر می‌شود.
این نهاد صنفی مستقل آموزگاران در ایران خواستار پایان دادن به سیاست‌های ایدئولوژیک، حذف نگاه تحقیرآمیز به دانش‌آموزان، و احترام به آزادی‌های فردی و حقوق انسانی آنان شده و نوشته «سیستم آموزش و پرورش باید از ابزار سرکوب و کنترل ایدئولوژیک دور شود و به جایش، نگاهی انسانی و دانش‌محور جایگزین گردد.»
