در میانه‌ی ظلمت، دروغ و سرکوب، محمدجواد ظریف در اقدامی نمایشی در کلیسای سرکیس، به امید تطهیر چهره‌ی نظامی ایستاده که سال‌ها اقلیت‌های مذهبی را خفه کرده و زنان را به بند کشیده است. این نمایش، نه ندای صلح، بلکه فریادی خالی از صداقت است؛ ابزاری برای بقای نظامی که از فجایع داخلی می‌گریزد و پرده‌ای بر سرکوب‌ها می‌افکند. هیچ شعاری از «زن، زندگی، آزادی» در همراهی همسر او نمی‌درخشد و هیچ پیامی به زبان انگلیسی، حقیقت این سرزمین دردمند را نمی‌پوشاند. ملت آگاه ایران، فریب این نقش‌های ریاکارانه را نمی‌خورند؛ روزگار فریب مدت هاست که گذشته است.
در روزهایی که رژیم اسلامی در میان انبوهی از بحران‌های داخلی و خارجی دست و پا می‌زند، اقدام نمایشی محمدجواد ظریف در کلیسای سرکیس مقدس در شهر تهران، آنهم در کنار همسرش «مریم» و با زبانی به ظاهر صلح‌طلبانه، چیزی جز تلاش مذبوحانه برای تطهیر چهره این رژیم جنایتکار نیست. ظریف که نامش همواره با پروپاگاندای حکومتی و سرپوش گذاشتن بر جنایات رژیم همراه بوده، اینبار سعی دارد از کلیسا، زبان جهانی انگلیسی، و فضای احساسی کریسمس برای پاک کردن دست‌های خونین نظام استفاده کند.
چهره واقعی ماله‌کش اعظم
فردی که در فایل صوتی افشاشده‌اش از عدم اطلاع‌رسانی به‌موقع درباره سرنگونی هواپیمای اوکراینی توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گلایه می‌کند و می‌گوید که می‌توانست برای دروغ‌پردازی و «قانع کردن» رسانه‌های غربی بهتر عمل و مشکل رژیم را «علاج» کند و مورد نکوهش دوست و دشمن قرار گرفت، حالا در قامت پیام‌آور صلح و دوستی ظاهر شده است. این ادعاها از سوی کسی که چهار دهه است در خدمت دستگاه جنایت‌پیشه رژیم اسلامی بوده، بیشتر به تمسخر مخاطب شباهت دارد تا دعوت به صلح.
محمدجواد ظریف ماله‌کش اعظم و همسرش در کلیسا، از احترام به مسیحیت و دعوت به رواداری مذهبی سخن می‌گویند، اما آیا او از تاریخچه تاریک این رژیم در سرکوب اقلیت‌های دینی خبر ندارد؟ آیا از زندان‌ها، شکنجه‌ها و اعدام‌هایی که علیه مسیحیان، بهاییان، یهودیان و سایر اقلیت‌های مذهبی انجام شده، بی‌اطلاع است؟ آیا نمی‌داند که کشیش‌های مسیحی چون مهدی دیباج، حسین سودمند و طاطائوس میکائیلیان به جرم ایمان‌شان اعدام شده‌اند؟
دیپلماسی عمومی یا فریب افکار عمومی؟
ظریف در این ویدئو با ادبیاتی سفسطه‌آمیز، از جنگ و صلح سخن می‌گوید و هشدار می‌دهد که «جنگ جهانی سوم فاجعه‌بار خواهد بود». اما چه کسی در این چهار دهه بیش از رژیم جمهوری اسلامی، بذر خشونت و نفرت را در منطقه خاورمیانه پراکنده است؟ چه کسی مسئول ایجاد و حمایت از گروه‌های نیابتی همچون حماس و جهاد اسلامی در غزه، حزب‌الله در لبنان، حشدالشعبی در عراق و حوثی ها در یمن و رژیم اسد در سوریه است که همگی عامل اصلی بی‌ثباتی در منطقه بوده‌اند؟
آنچه ظریف تلاش دارد انجام دهد، نه دعوت به صلح، بلکه تطهیر و ماله‌کشی بر چهره نظامی است که از آغاز پیدایش خود، جز خونریزی، سرکوب ،ترویج خشونت و صادرات تروریسم، هیچ میراث ملموسی برای جهان نداشته است.
عید کریسمس در خدمت دروغ‌پراکنی
حضور ظریف در کلیسا و سخنان احساسی او و همسرش، چیزی نیست جز سوء استفاده از ایام کریسمس برای منحرف کردن اذهان عمومی جهان از بحران‌های داخلی ایران. آیا او می‌تواند پاسخ دهد که چرا در کشوری که ادعای احترام به ادیان را دارد، اقلیت‌های مذهبی از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم‌اند؟
کریسمس برای رژیمی که نه تنها مسلمانان بلکه پیروان سایر ادیان را سرکوب کرده، معنایی ندارد. این نمایش، جز تلاش ناامیدانه برای تغییر چهره بین‌المللی جمهوری اسلامی نیست.
دست خالی ظریف در برابر جامعه جهانی
ظریف که تلاش می‌کند فشارهای بین‌المللی بر جمهوری اسلامی را به «عدم محبوبیت نتانیاهو» یا «سیاست‌های ترامپ» مرتبط کند، به وضوح می‌خواهد توجه جهانیان را از دلایل واقعی انزوای ایران منحرف کند. اما این انزوا نتیجه سیاست‌های تجاوزکارانه و سرکوبگرانه خود رژیم است، نه توطئه‌‌ی دیگران.
پایان نمایش، آغاز سقوط
اگرچه ظریف سعی دارد با این حرکات نمایشی خود را چهره‌ای مردمی و صلح‌طلب نشان دهد، اما مردم ایران به خوبی می‌دانند که او و اصلاح‌طلبان چیزی جز یک ابزار در دست نظام برای پیشبرد اهداف سرکوبگرانه‌اش نیستند. این تلاش‌ها نمی‌تواند واقعیت خونین نزدیک به چهل و شش سال گذشته را پنهان کند.
و در خاتمه، باید گفت که هیچ کلامی، هیچ کلیپ احساسی و هیچ پیام تبریکی نمی‌تواند لکه‌های ننگین جنایات رژیم اسلامی را از چهره محمدجواد ظریف و همکارانش پاک کند. تاریخ این سرزمین، او و همفکرانش را به عنوان ماله‌کشان بزرگ یک رژیم سرکوبگر به یاد خواهد سپرد.
*بهرام فرخی دانش‌آموخته علوم سیاسی و روابط بین‌الملل از دانشگاه رم و ساکن ایتالیا است.
