بیانیه‌ «نهضت مقاومت ملی ایران» به مناسبت فاجعه‌ تاریخی ۲۲ بهمن، روز صعود ارتجاع دینی به قدرت

چهل و شش سال پیش، در روز ۲۲ بهمن ماه ۱۳۵۷، علی‌رغم استقرار حکومت قانون و تکیه بر قانون اساسی نظام مشروطه‌ی کشور و آزادی‌های مندرج در آن، مدعیان نادان و دروغین آزادیخواهی به سوی مجهولی قدم گذاشتند که از درون آن جهالت محض به نام جمهوری اسلامی بیرون آمد. در خلأ قدرت ناشی از تسلیم سران ارتش و خیانت عناصر وابسته به استعمار در رهبری آن، پرانتز سیاهی در تاریخ ایران باز شد که باید هرچه زودتر بسته شود.

دولت برآمده از قانون اساسی مشروطه، با تکیه بر مشروعیت قانونی و توشیح پادشاه برای اجرای کامل قانون اساسی و به تبع آن برنامه‌ ی دولت ملی، نشان‌دهنده مسیری روشن و قانونی برای پیشرفت کشور بود. در همین راستا، دکتر بختیار بارها هشدار داد که هر انحراف از مسیر قانون و عدم کسب مشروعیت از آن، به بی‌ثباتی کشور و آسیب به هویت ملی ایران خواهد انجامید.

در ادامه هشدارها و پیش‌بینی‌های دکتر بختیار:

ـ «آینها ماموریت دارند که ایران را به نابودی ببرند، خب میبرند دیگه، ولی من می ایستم که این کار نشود.»

ـ دیکتاتوری نعلین به مراتب خطرناکتر از دیکتاتوری چکمه است: «به گمان من، موضوع مقایسه درمیان نیست، دیکتاتوری درهرشکلش نفرت انگیز است چه دیکتاتوری سلطنتی چه دیکتاتوری جمهوری خواه دیکتاتوری پینوشه باشد، خواه دیکتاتوری کاسترو اما واپسگرائی مذهبی خطرناکتر است در دیکتاتوری های معمولی، یک فرد است که برمردم حاکم است و به نام نوعی نظرات سیاسی حکم می راند، اما با استبداد دینی به تاریخ و فصل جدیدی قدم می گذاریم، یعنی که استبداد دینی نه تنها بنام جامعه که به نام خدا حکومت می کند. پس برای مقاومت در مقابل دیکتاتوری فی المثل آن کس که در مقابل پینوشه می ایستد، با یک دیکتاتوری می جنگد نه با پاپ. ولی در ایران بدبختانه سرکوب مضاعفی وجود دارد. یکی آنکه نظمی حکومت می کند که این نظم با قانون خدائی تشدید می شود. یا قانون خدائی را می پذیرد و یا به حکم هر ملایی به عنوان مرتد تیرباران خواهند شد. و همین مطلب کافی است که من استبداد دینی را در قیاس هرنوع استبداد دیگر خشن تر و خطرناکترمی یابم.»

ـ دکتر بختیار از آمادگی برای مذاکره با مخالفین می‌گوید: «ما از انتقاد نمی‌ترسیم…ولی وقتی اشخاصی را می‌بینیم که نمی‌دانند چه می‌خواهند مذاکره با چنین اشخاصی دشوار است. این مخالفین حق اظهار عقیده دارند اما نمی‌توان منکر شد که این عده در روزنامه‌ها نظرات خود را خارج از قانون و عدالت و منطق و به صورت خشونت‌آمیز ابراز می‌کنند. اگر این افراد آزاد و آزاده باشند و با منطق پیش‌بیایند ما حرفی نداریم و هیچ مشکلی نخواهیم داشت زیرا راه‌ استقرار دموکراسی کامل را قانون اساسی باز گذاشته است و در خود قانون است که اگر مواردی مغایر این رژیم باشد می‌توان تغییراتی در آن داد ولی متاسفانه اغلب مخالفین مایل به مذاکره در حدود معقول نیستند چون برنامه مشخصی ندارند و لاجرم به اغتشاش و تشنج در سطح مملکت از ماه‌های پیش دست زدند و وقتی تمام خواست‌های آنان انجام شد باز هم خواست‌های دیگری آن هم به صورت ناقص پیشنهاد می‌کنند و باز به این اغتشاش‌ها دامن می‌زنند.»

«هرقدر این آقایان بخواهند با هو و جنجال ما را بیرون کنند و دولت را متزلزل سازند، موفق نخواهند شد. در این میان تنها رای ملت حاکم است و من برای این کار همیشه برای مذاکره آماده‌ام ولی وقتی که صحبت از انقلاب و تشنج و از پای درآوردن مملکت باشد، باید بدانند که ایستادگی من ادامه خواهد یافت…»

ـ «جمهوری اسلامی خمینی پشت آدم را به لرزه درمی آورد»

بختیار در مورد آیت الله خمینی گفت: «هیچ کس نمی داند جمهوری اسلامی آیت الله خمینی چیست و اگر کسی برای فهمیدن این موضوع به متون کهن مراجعه کند پشتش به لرزه در می آید. خمینی نه تعدد گروه های سیاسی را می پذیرد نه دموکراسی را. او می خواهد روحانیت قانون الهی را اجرا کند. همه چیز اینجا شروع می شود و اینجا تمام می شود.»

و بعداز فاجعه ی بیست ودوم بهمن ماه در کشور، دکتر بختیار در مصاحبه ایی دیدگاه خودرا چنین بیان میکند: «…من می دانستم و حالا بیشتر از آن وقت می دانم، که ما به دو زبان و از دو چیز مختلف صحبت می کنیم. من از ملت و ایران صحبت می کنم، او از امت و اسلام صحبت می کند. ما با هم نمی توانیم وجه مشترکی داشته باشیم. من از ترقی و تکنولوژی دنیای روبه تمدن صحبت می کنم، او می خواهد ما را برگرداند به ۱۴۰۰ سال پیش…»

ـ درباره چگونگی به قدرت رسیدن خمینی و اهداف فتنه او میگوید: «خواهران و برادران عزیز، کشور ما پس از گذشت سالها موفق شده بود که یک حکومت قانونی بر طبق اصول حاکمیت ملی و حفظ اصول مشروطیت به دست آورد. اکنون پس از گذشت دو سال و نیم بر همگان مشخص شده است که چگونه قدرتهایی که نمی خواهند ایران را آزاد و سربلند و مترقی ببینند شورشی به نام مذهب و با ایادی خود برای برانداختن آن حکومت که ضامن بقای ملیت و نوید دهنده آزادیهای واقعی مردم ایران بود به پا کنند. این شورش را دو سال قبل همان وقتی که عده بی شماری مرعوب و باقی مردم مجذوب پیشوای آن روح الله خمینی بودند به روشنی شناختم و نام آن را فتنه خمینی گذاردم. ولی امروز در مقابل مدارک بی شماری که در دست است همه مردم ایران می توانند از ماهیت ضد ایرانی و مأموریت خمینی در برانداختن بنیادهای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی کشور آگاه شوند. در آن روزهای تب و هیجان کسی به فریادهای حق گویانه گوش فرا نمی داد ولی اکنون شب و روز مردم ایران می خواهند که به این فتنه برباددهنده خاتمه داده شود و این پرانتز سیاه را در تاریخ ایران بسته بدانید. من برای این کار هر روز مصمم تر می شوم و باز تکرار می کنم که تا جان دارم برای باز پس گرفتن ایران از دست عوامل ارتجاع سرخ و سیاه خواهم جنگید.»

دکتر بختیار برای استقرار حاکمیت ملت ایران جنگید و جان خود را در این راه فدای کشور کرد. و امروز ملت ایران شاهد اثبات هشدارها و پیش بینی های او میباشد.

هم میهنان،
امروز هم دنباله‌ی راه از همان نقطه‌ای است که حرکت از روز ۲۲ بهمن ۵۷ قطع‌شده: تشکیل دولت موقت در چارچوب قانون اَساسی مشروطیت به عنوان قانون موقت تا تشکیل مجلس موسسان، به استثنای اصول مربوط به مذهب رسمی که با علت وجودی دولت موقت ـ یعنی جدایی دین از حکومت ـ  و بویژه با انتخابات بر اساس برابری حقوق شهروندی، فارغ از دین و خصوصیات دیگر شهروند، منافات ‌دارد و باید تا مجلس موسسان به حال تعلیق درآید؛ و نیز مُفاد مربوط به نهاد سلطنت که با نبودن یک پادشاه در رأس دولت موقت، آن هم تا تشکیل مجلس موسسان و رأی این مجلس و انتخاب نهایی ملت درباره ی شکل رژیم آینده، خودبخود به حال تعلیق درمی‌آید.

به کرات گفته ایم و یکبار دیگر تکرار میکنیم که اتحاد بر پایه‌‌ی بازگشت به اصول اساسی آن نظام که در چارچوب تمامیت ارضی و استقلال، برقراری حکومت قانون، حاکمیت ملت، و جدایی دین از حکومت خلاصه می‌شود، و اهم آنها در متمم قانون اساسی مشروطه مدون شده، میسر خواهد‌بود. و ادامه‌ی حیات آزاد، سازنده و افتخارآمیز ملت ایران از همانجا آغاز می‌شود که در روز ۲۲ بهمن با پایان دولت دکتر بختیار قطع شده‌بود.

زنان و مردان مصمم به آزادی کشور و ملت، همه‌ی موانع را از پیش پا برمی‌دارند و به هیچ بهانه‌ای راه نمی‌دهند، تا بتوانند برای آدامه‌ی آن راه که در روز ۲۲ بهمن قطع شد، به یکدیگر دست اتحاد بدهند.

نهضت مقاومت ملی ایران در این راه با همه‌ی آنان همدل و همراه خواهدبود.

ایران هرگز نخواهدمرد

نهضت مقاومت ملی ایران