برخی مراکز بر اساس آنچه پیشتر اعلام کرده بودند از پذیرش بیماران کلیوی نیازمند به دیالیز تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی خودداری می‌کنند. سازمان تأمین اجتماعی با پرداخت نکردن بدهی خود به این مراکز آنها را دچار بحران نقدینگی کرده است.
از فروردین سال جاری تا کنون مطالبات مراکز دیالیز از سوی بیمه‌ها پرداخت نشده و برخی مراکز دیالیز نیز هفته گذشته در نامه‌ای به وزیر بهداشت و درمان خواستار حل این مشکلات شدند.
در این نامه تأکید شده بود مراکز دیالیز «در حال حاضر قادر به خرید مواد و ملزومات مصرفی نمی‌باشند و علی‌رغم میل باطنی (که در این ۹ ماه اخیر نیز بدون دریافت مطالبات به ارائه خدمت به مددجویان عزیز دیالیزی ادامه داده‌اند)، از پانزدهم اسفندماه، ناگزیر به پذیرش بیماران دیالیزی به صورت آزاد هستند.»
با اینهمه خبرگزاری «ایلنا» گزارش داده که برخی از مراکز دیالیز در حال حاضر نیز بیمارانی را که تحت پوشش بیمه سازمان تأمین اجتماعی هستند، پذیرش نمی‌کنند.
اعظم پناهی مهر عیسی لو مدیر عامل انجمن کلیوی ایران در گفتگو با «ایلنا» درباره اختلال پیش آمده در درمان بیماران دیالیزی به علت عدم پذیرش بیمه تامین اجتماعی توسط برخی مراکز درمانی توضیح داده که «مدتی پیش پس از این که تأمین اجتماعی از پس پرداخت هزینه‌های دیالیز بر نیامد، مراکز دیالیزی تحت فشار قرار گرفتند. بیماران کلیوی، به ویژه هنگامی که دیالیز می‌شوند، نمی‌توانند به سر کار بروند و با مشکلات متعددی مواجه هستند، به همین دلیل ما آنها را تحت پوشش قرار می‌دهیم تا بخشی از هزینه‌های معیشتی آنها را تأمین کنیم.»
مدیر عامل انجمن کلیوی ایران افزوده «بیماران دیالیزی برای انجام دیالیز با هزینه‌ای نزدیک به دو میلیون تومان روبرو هستند که قبلاً بیمه آن را پرداخت می‌کرد. در این مدت که بعضی مراکز این بیمه را پذیرش نمی‌کردند، بیماران به انجمن مراجعه می‌کردند که ما باید چه کار کنیم؟ برای همین مجبور به جابجایی در برخی مراکز که همچنان پذیرش بیماران را ادامه می‌دادند، شدند. در حال حاضر مراکز تحت نظر انجمن در حال پذیرش بیماران دیالیزی با بیمه تأمین اجتماعی هستند، اما از دیگر مراکز اطلاع ندارم.»
مدیر عامل انجمن کلیوی ایران درباره‌ی مشکلاتی که ممکن است برای بیماران دیالیزی به علت عدم درمان دیالیز رخ دهد هم گفته «وقتی فردی کلیه‌هایش را از دست می‌دهد و مجبور به دیالیز می‌شود، هر یک روز در میان باید به مدت چهار ساعت توسط دستگاه دیالیز سموم و مایعات از بدنش خارج شود. اگر بیماران به هر دلیلی نتوانند دیالیز شوند، مایعات در بدن آنها در قسمت ریه یا دست و پا جمع می‌شود و سموم از بدن آنها خارج نمی‌شود. اگر این روند ادامه پیدا کند و دیالیز نشوند عوارض جدی از جمله جمع شدن آب در ریه‌ها و ناتوانی در تنفس به همراه خواهند داشت. در صورتی که این روند تشدید یابد، ممکن است، باعث از دست رفتن جان بیمار نیز شود.»
اعظم پناهی مهر عیسی لو توضیح داده که «بیمار دیالیزی که متوجه شده است، حیات او وابسته به این دستگاه دیالیز است، هزینه‌های دیالیز برای او سنگین است. در این مدت که برخی از مراکز، بیمه تأمین اجتماعی آنها را پذیرش نمی‌کردند، متأسفانه فشار روحی و روانی زیادی به آنها وارد شد. این فشار نه تنها بر روی آنها، بلکه بر روی خانواده‌هایشان نیز تأثیر می‌گذارد. در نهایت امیدوارم که تأمین اجتماعی بدهی‌های خود را پرداخت کند و مشکلات رفع شود.»
محمد جمالیان عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی نیز مدعی شده که در حال حاضر تأمین اجتماعی اعلام کرده است که ۵ تا ۱۰ اسفند مطالبات دارو خانه‌ها را تا پایان مهر ماه پرداخت می‌کند. از ۱۰ تا ۱۵ اسفند مطالبات مراکز خصوصی، آزمایشگاه‌ها و مراکز دیالیزی‌ها را تا پایان شهریور پرداخت می‌کند.
او افزوده «از همه مراکز دیالیزی خواسته‌ایم که با توجه به اینکه تامین اجتماعی متعهد به پرداخت شده است و در حال حاضر پرداخت مطالبات داروخانه‌ها را نیز شروع کرده است، این مراکز نیز همکاری داشته باشند.»
ساختار درمان ایران در آستانه فروپاشی؛ تزریق یک آمپول به دو بیمار!
عدم تسویه حساب سازمان‌های بیمه، به ویژه سازمان تأمین اجتماعی که بیشترین تعداد بیمه‌شدگان را تحت پوشش دارد، با داروخانه‌ها نیز سبب بحران در این صنف شده و بسیاری از داروخانه‌ها در آستانه ورشکستگی قرار دارند.
هفته گذشته انجمن داروسازان ایران با ارسال نامه‌ای به دبیر شورای عالی امنیت ملی با اشاره به «بحران نقدینگی داروخانه‌ها» و «عدم پرداخت مطالبات بیمه‌ای» نسبت به احتمال «فروپاشی زنجیره تأمین دارو» هشدار داد.
بر اساس اطلاعات منتشر شده در این نامه داروخانه‌های خصوصی فقط از سازمان تأمین اجتماعی ۷۱۸ هزار میلیارد ریال و از سازمان هدفمندی یارانه‌ها ۸۵ هزار میلیارد ریال طلب دارند و هنوز پاسخی درباره زمان پرداخت این مطالبات ارائه نشده است.
انجمن داروسازان ایران همچنین تأکید کرده بود که ۳۵ هزار میلیارد ریال مصوبه سران قوا که در اختیار وزارت بهداشت قرار گرفته، هنوز به داروخانه‌های خصوصی پرداخت نشده است.
این نامه افزوده بود که این تأخیرها باعث کمبود شدید نقدینگی در داروخانه‌ها، افزایش چک‌های برگشتی و اختلال در روابط مالی شرکت‌های دارویی شده است. در نتیجه بسیاری از شرکت‌های دارویی از تأمین دارو برای داروخانه‌های بدهکار خودداری کرده‌اند که این مسئله زنجیره تأمین دارو در کشور را با بحران جدی مواجه کرده است.
اواخر بهمن‌ماه نیز انجمن داروسازان ایران خبر داد که به علت تأخیر طولانی سازمان تأمین اجتماعی در پرداخت مطالبات داروسازان، داروخانه‌ها خرید دارو از شرکت‌های دارویی سهامدار بیمه تأمین اجتماعی را متوقف و سازمان تأمین اجتماعی را تحریم کردند.
بر اساس این تصمیم، انجمن داروسازان ایران به عنوان نماینده صنف داروخانه‌های سرپایی در بخش خصوصی، تصمیم به تحریم این سازمان توسط داروخانه‌ها گرفته است.
وضعیت بحرانی ذخایر استراتژیک دارو در ایران؛ احتمال «فروپاشی زنجیره تأمین دارو»
بحران‌ها در ساختار درمانی ایران تشدید شده و در این میان افزایش قیمت هزینه درمان از جمله افزایش ۲۰۰ تا ۶۰۰ درصدی هزینه دارو به تهدیدی علیه جان بیماران کم‌درآمد تبدیل شده است.
گزارش‌ها حاکی از آنست به بخش زیادی از بیماران توان تهیه دارو را ندارند و روند درمان خود را متوقف کرده‌اند. دکتر عظیم مهرور، فوق تخصص خون و سرطان اطفال، هفته گذشته با اشاره به شرایط «بحرانی» دارو در ایران گفته بود «دارویی که در گذشته به راحتی در دسترس بود اکنون چندین برابر قیمت فروخته می‌شود. با افزایش هزینه‌ها، روند درمانی کودکان مبتلا به سرطان متوقف می‌شود.»
این پزشک افزوده بود «وضعیت به گونه‌ای شده که دو بیمار از یک آمپول استفاده می‌کنند. یعنی داروخانه یک داروی تزریقی به بیمار می‌دهد که یک سی‌سی در بیمارستان تزریق کند و دوباره آن را به داروخانه برمی‌گردانند تا در بیمارستانی دیگر برای بیماری دیگر تزریق می‌شود.»
روز گذشته نیز وحید محلاتی نایب رئیس هیئت مدیره انجمن شرکت‌های پخش دارو اعلام کرد که «برخی بیماران در شرایط فقر شدید و تنگدستی به فروش داروهای کمیاب خود روی آورده‌اند!»
نایب رئیس هیئت مدیره انجمن شرکت‌های پخش دارو افزوده بود که «اگر بیماری نسبت به درمان خود بی‌تفاوت شود و در شرایط اقتصادی بسیار دشوار قرار داشته باشد، ممکن است به فروش داروی خود اقدام کند.»
وحید محلاتی تأکید کرده بود که این مسئله تنها به دلیل افزایش قیمت داروها نیست، بلکه ریشه در مشکلات عمیق اقتصادی و گسترش فقر در میان برخی اقشار جامعه دارد.
به گفته این مقام صنفی پخش دارو، در واقع برخی از افرادی که به مرحله «بالاتر از سیاهی رنگی نیست» رسیده‌اند در اوج استیصال معیشتی اقدام به فروش داروهای شخصی خود می‌کنند.
